Διαλογισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''διαλογισμός''' είναι μία μορφή πνευματικής συγκέντρωσης που επιτυγχάνεται με τη βαθιά [[χαλάρωση]], την απομάκρυνση κάθε [[σκέψη]]ς και εξωτερικών ερεθισμάτων από τη [[Συνείδηση|συνειδητότητα]] του υποκειμένου. Σκοπός του διαλογισμού είναι η άντληση γνώσης ή και εμπειριών άμεσα, χωρίς τη χρήση των [[Αισθητήριο όργανο|αισθητηρίων οργάνων]] του ανθρώπου ή οποιασδήποτε πηγής πληροφόρησης. Γενικότερα θεωρείται και μέσο ψυχικής χαλάρωσης και ευεξίας.

 

Ο διαλογισμός απαιτεί ορισμένες προϋποθέσεις προκειμένου να επιτευχθεί. Η πρώτη είναι η αδιατάρακτη συγκέντρωση της προσοχής μας σε ένα αντικείμενο. Ακόμα και στην πρακτική της Χάθα Γιόγκα έχουμε μάθει ότι οι ασκήσεις έχουν καλύτερο αποτέλεσμα, όταν ο νους είναι προσηλωμένος στο σημείο του σώματος που ασκείται. Η συγκέντρωση θεωρείται το «Έκτο σκαλοπάτι της Γιόγκα».<ref>{{Cite book|title = Γιόγκα: Το κλειδί της ζωής|last = McCartney|first = James|publisher = Εκδ. Μπουκουμάνη|year = 1977|isbn = 9780090897803|location = Αθήνα|pages = 125}}</ref> Η δεύτερη είναι η δημιουργία ενός είδους διπλής προσοχής. Το ένα σκέλος της κατευθύνεται προς το παρατηρούμενο αντικείμενο (εσωτερικό ή εξωτερικό), και το άλλο σκέλος στρέφεται προς τον εαυτό μας, που ασκεί τη διαδικασία της παρατήρησης. Δεν παρατηρούμε απλώς κάτι, έστω και με εστιασμένη προσοχή, αλλά είμαστε συνειδητοί ότι το κάνουμε.

 

Αυτό είναι ένα σημείο κλειδί στην όλη διαδικασία του διαλογισμού, δηλαδή η δημιουργία ενός εσωτερικού «παρατηρητή». Το πρώτο στάδιο είναι η χαλάρωση και η συγκέντρωση του νου. Το δεύτερο στάδιο είναι η δημιουργία της διπλής προσοχής, το να έχουμε επίγνωση του εαυτού μας καθώς εστιάζεται στο αντικείμενο της συγκέντρωσής του.

 

Οι ευρύτατα διαδεδομένες σύγχρονες απόψεις θεωρούν τον διαλογισμό ως ένα είδος χαλάρωσης, απαλλαγής από το άγχος, μια κατάσταση όπου «οραματιζόμαστε» ευχάριστες σκηνές ειδυλλιακών τοπίων, ακούγοντας χαλαρωτική μουσική κ.λ.π. Στη πραγματικότητα όμως έχουμε να κάνουμε με μια βαθύτατα μυστικιστική διαδικασία διότι αποκτούμε την συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι είμαστε κάτι περισσότερο από τον κοινό καθημερινό εαυτό μας. Κάτι που ζει μέσα του, τον παρατηρεί και τον κατευθύνει.

 

 

Επόμενο βήμα μετά τη σωματική χαλάρωση και πριν την εστίαση του νου είναι η χαλάρωσή του. Ο νους χαλαρώνει με την απαλή στροφή του από τη «δίνη» αρνητικών ή αγχωτικών σκέψεων στη συνειδητή δημιουργία σκέψεων που αφορούν στην πνευματική μας ταυτότητα και φύση: Σκέψεις όπως «είμαι ένα γαλήνιο πνευματικό ον» ή και ερωτήσεις που γίνονται με πηγαίο ενδιαφέρον προς τον εαυτό όπως «ποιος είμαι στ' αλήθεια; τι ον είμαι; είμαι μόνο αυτό που βλέπουν τα φυσικά μου μάτια;», «τι είναι η γαλήνη;», μπορούν να φέρουν τον διαλογιζόμενο από το στάδιο της σκέψης στο στάδιο της εσωτερικής εμπειρίας της κάθε σκέψης. Η εσωτερική εμπειρία αρετών όπως η γαλήνη θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι συνώνυμη με τα θετικά [[Βίωμα|βιώματα]] τα οποία με τη σειρά τους αναβαθμίζουν τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου.

[[Αρχείο:Phra Ajan Jerapunyo-Abbot of Watkungtaphao..jpg|αριστερά|μικρογραφία|[[Βουδισμός|Βουδιστής]] μοναχός διαλογίζεται]]