Μια σημαντική διαφορά μεταξύ της Κιργιζίας και του Καζακστάν είναι ότι οι Κιργίζιοι κατέχουν και χρησιμοποιούν άριστα την γλώσσα τους σχεδόν σε καθολικό επίπεδο, ενώ η γλωσσική φάση της εθνικής ταυτότητας δεν είναι τόσο σαφής στην πολύ μεγαλύτερη εδαφικά περιοχή και πληθυσμό του Καζακστάν. Όπως και στο Καζακστάν, η άριστη κατοχή της γλώσσας μεταξύ των Ευρωπαίων κατοίκων της Κιργιζίας είναι πολύ σπάνια. Στις αρχές του 1990, η κυβέρνηση του [[AσκάρΑσκάρ Ακάγιεφ]] επεδίωξε με μια επιθετική πολιτική την εισαγωγή της Κιργιζικής ως επίσημη γλώσσα, εξαναγκάζοντας τον εναπομείναντα Ευρωπαϊκό πληθυσμό να χρησιμοποιεί την Κιργιζική στις περισσότερες περιπτώσεις στον δημόσιο χώρο. Η δημόσια πίεση για να εφαρμόσει αυτήν την αλλαγή υπήρξε επαρκώς ισχυρή, τόσο που ένας Ρώσος μέλος της κυβέρνησης του Προέδρου Ακάγιεφ δημιούργησε δημόσιο σκάνδαλο το 1992 απειλώντας να παραιτηθεί προκειμένου να δραματοποιήσει την πίεση για "Κιργιζοποίηση" του μη αυτόχθονα πληθυσμού. Το 1992 ένας νόμος καλούσε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες να προσαρμοστούν για την πλήρη μετατροπή στην Κιργιζική μέχρι το 1997. Αλλά τον Μάρτιο του 1996, το Κοινοβούλιο της Κιργιζίας πέρασε έναν νόμο με τον οποίο έκανε την Ρωσική [[επίσημη γλώσσα]] παράλληλα με τα Κιργιζικά σημειώνοντας έτσι μια αντιστροφή του προηγούμενου αισθήματος. Η ουσιαστική πίεση της Ρωσίας ήταν ένας ισχυρός παράγοντας για αυτήν την αλλαγή, που ήταν τμήμα μιας γενικότερης επαναπροσέγγισης με την Ρωσία που ζήτησε ο Ακάγιεβ.
