Νίκος Ζαχαριάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: ru:Захариадис, Никос |
rv-το ότι αυτοκτόνησε ο Βελουχιώτης έχει άμεση σχέση |
||
Γραμμή 5:
Τον Αύγουστο του [[1936]] συνελήφθη από την [[Κρατική Ασφάλεια|Ασφάλεια]] και κλείστηκε στις φυλακές. Το [[1941]] οι [[Γερμανία|Γερμανοί]] τον μετέφεραν στο [[Νταχάου]] από όπου επέστρεψε το Μάιο του [[1945]] αναλαμβάνοντας εκ νέου την ηγεσία του ΚΚΕ. Το Μάρτιο του [[1956]] η 6η Ολομέλεια του ΚΚΕ στο πλαίσιο της «αποσταλινοποίησης» τον καθαίρεσε ως αντι-Χρουτσοφικό από Γενικό Γραμματέα και το Φεβρουάριο του [[1957]] διαγράφηκε και από μέλος του κόμματος. Πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του εξόριστος στη [[Σιβηρία]], αρχικά στη [[Γιακουτία]] κοντά στο [[Βόρειος Πόλος|Βόρειο Πόλο]] και ύστερα λίγο νοτιότερα, στο [[Σουργκούτ]] της [[Χαντιμανσία|Χαντιμανσίας]], όπου φέρεται ότι αυτοκτόνησε το [[1973]], μόλις ένα χρόνο πριν από τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα, οπότε και θα αποκτούσε δικαίωμα επιστροφής μετά από 17 χρόνια εξορίας.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα και την επάνοδό του στην ηγεσία του ΚΚΕ το 1945, μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η αποκήρυξη και καταδίκη του [[Άρης Βελουχιώτης|Άρη Βελουχιώτη]], επειδή ο τελευταίος αρνήθηκε να τηρήσει τη [[συμφωνία της Βάρκιζας]] και να παραδώσει τα όπλα, παρά συνέχισε τη μοναχική ένοπλη δράση του στα βουνά της [[Ρούμελη|Ρούμελης]]. Τελικά ο Βελουχιώτης λίγο αργότερα απομονωμένος από όλους και περικυκλωμένος από ομάδες του εθνικού στρατού αυτοκτόνησε.
Είχε κάνει δύο γάμους και είχε αποκτήσει δύο γιους και μια κόρη. Δεύτερη σύζυγος του η [[Ρούλα Κουκούλου]] (μέλος του ΚΚΕ). Η σoρός του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα 18 χρόνια αργότερα, λίγο μετά την επίσημη διάλυση της [[Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών|ΕΣΣΔ]], συγκεκριμένα στις [[23 Δεκεμβρίου]] [[1991]].
Γραμμή 30:
[[et:Níkos Zachariádis]]
[[pt:Nikólaos Zachariádis]]
| |||