Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α´: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Δίωξη και αντικανονική απομάκρυνση Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β': λεπτομέρειες που αφορούν το λήμμα του Χρυσοστόμου |
|||
Γραμμή 59:
Με τον αντικανονικό νόμο υποχρεωτικής αποχώρησης λόγω ορίου ηλικίας το 1968 απομακρύνθηκαν οι Μητροπολίτες [[Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης Δωρόθεος Παλλαδινός|Λευκάδος Δωρόθεος Παλλαδινός]], [[Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός Γκούρας|Ηλείας Γερμανός Γκούρας]], Βεροίας Καλλίνικος Χαραλαμπάκης και Χαλκίδος Γρηγόριος Πλειαθός. Το 1969 απομακρύνθηκαν οι Μητροπολίτες Μονεμβασίας Κυπριανός Πουλάκος και Κυθήρων Μελέτιος Γαλανόπουλος καθώς μειώθηκε το όριο ηλικίας. Το 1972 απομακρύνθηκαν λόγω ορίου ηλικίας οι Μητροπολίτες Πατρών Κωνσταντίνος Πλατής και Σισανίου Πολύκαρπος Λιώσης.<ref>[http://www.imkythiron.gr/index.php/eidiseis/teleftaia-nea/5066-o-mitropolitis-kythiron-gia-ta-50xrona-tis-arxierateias-tou-mitropolitou-karystias-k-serafeim Ὁ ἐγρηγορῶν Ἐπίσκοπος Καρυστίας κ.Σεραφείμ καί οἱ σύν αὐτῷ ἀναδειχθέντες Ἐπίσκοποι τῆς περιόδου 1967-1973, Ι.Μ.Κυθήρων]</ref> 'Όλες αυτές οι πρόωρες απομακρύνσεις πέραν του ότι υπήρξαν προϊόν εξαναγκασμού ήταν και προδήλως αντικανονικές καθώς οι νομοθετικές διατάξεις που τις προκάλεσαν προσέκρουαν ευθέως στο Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας με το οποίο κατοχυρώνεται η ισοβιότητα των αρχιερέων στο θρόνο της εκλογής τους (παρεκτός των περιπτώσεων της καθαιρέσεως ή συντρεχόντων λόγων υγείας, που δεν ίσχυαν εν προκειμένω)<ref>{{Cite book|title=Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση|first=Χαράλαμπος (Χάρης)|last=Ανδρεόπουλος|publisher=Επίκεντρο|isbn=978-960-458-311-9|year=2017|location=Θεσσαλονίκη|page=96-97|quote=}}</ref>.
Επί Ιερωνύμου εξελέγησαν περισσότεροι από τριάντα νέοι επίσκοποι και μητροπολίτες, επιλογές οι οποίες χαρακτηρίζονται ως αξιοκρατικές με κυριότερα παραδείγματα τους [[Αρχιεπίσκοπος πρώην Αμερικής Δημήτριος|Βρεσθένης Δημήτριο]] και [[Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος|Ανδρούσης Αναστάσιο]]<ref name=":0" />. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, όλοι σχεδόν οι νέοι μητροπολίτες που εξελέγησαν από την αντικανονική Σύνοδο, είχαν δύο κοινά χαρακτηριστικά: προέρχονταν από τις αδελφότητες «[[Αδελφότης Θεολόγων «Η Ζωή»|Ζωή]]»<ref name=":3" /> και «[[Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ»|Σωτήρ]]»<ref>Αγγελοπούλου (1998). σελ. 93.</ref> και στα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου είχαν υπηρετήσει ως στρατιωτικοί ιερείς-ιεροκήρυκες.<ref name=":3">Γ. Καραγιάννη,'' Εκκλησία καί κράτος 1833-1977, ιστορική επισκόπηση των σχέσεών τους'', εκδ. Το Ποντίκι, Αθήνα 1997, σ. 167.</ref>
Στην αντικανονική αυτή κατάσταση στην Εκκλησία της Ελλάδος, υποστηρίζεται πως αντιτάχθηκε ο (τοποθετημένος το 1967 από την ίδια διοίκηση) επίσκοπος Βρεσθένης [[Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος|Δημήτριος]], ο οποίος αν και εξελέγη το 1968 μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος αρνήθηκε τη θέση<ref name=":3" />.
| |||