Συνθήκη Σεβρών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Οι πόλεις [[Μέκκα]], [[Μεδίνα]] και ολόκληρο το βιλαέτι της Χετζάζης θα μετατρέπονταν σε ανεξάρτητο βασίλειο, υπό [[Μεγάλη Βρετανία|Βρετανική]] επικυριαρχία. Το [[Ιράκ]] και η [[Παλαιστίνη]] θα τελούσαν, επίσης, υπό Βρετανική Εντολή, ενώ η Αραβία θα γινόταν Βρετανικό προτεκτοράτο, η δε Αίγυπτος, όπως και η Κύπρος θα επισημοποιούνταν ως Βρετανικές κτήσεις.
Η Συρία, ο Λίβανος<ref>Sykes-Picot</ref> και η [[Κιλικία]] (βιλαέτια Αδάνων, Χαλεπίου και Σεβάστειας) θα τίθονταν υπό καθεστώς Γαλλικής Εντολής.
Η Ιταλία αποκτούσε επίσημα τα [[Δωδεκάνησα]], ενώ η Τουρκία όφειλε να αναγνωρίσει την Ιταλική κυριαρχία της [[Οθωμανική Τριπολίτιδα|Τριπολίτιδα]]ς. Έπρεπε, ακόμη, να αποδεχτεί οικονομικές παραχωρήσεις προς την Ιταλία στα εδάφη της Νότιας Μικράς Ασίας, αλλά και την προσωρινή κατάληψη αυτών των εδαφών, έως ότου οριστικοποιούνταν οι όροι της συνθήκης ειρήνης.
Το [[Κουρδιστάν]] θα αποκτούσε αυτόνομη κρατική οντότητα, ενώ η (Τουρκική) επαρχία της Αρμενίας θα γινόταν ανεξάρτητο κράτος.
Η Ελλάδα αποκτούσε τη [[Θράκη]] (μετά της Ανδριανούπολης και της Καλλίπολης), τα νησιά του [[Αιγαίο Πέλαγος|Αιγαίου]] πελάγους (συμπεριλαμβανομένων της Ίμβρου και της Τενέδου) και τη [[Σμύρνη]] με την ενδοχώρα της. Στη Σμύρνη θα έπρεπε να συγκροτηθεί μία αντιπροσωπευτική Βουλή, η οποία, πέραν των άλλων αρμοδιοτήτων, θα έπρεπε να ρυθμίσει τις λεπτομέρειες για τη διεξαγωγή, έπειτα από 5 έτη, ενός δημοψηφίσματος κάτω από την επίβλεψη της [[Κοινωνία των Εθνών|ΚτΕ]], προκειμένου να αποφασιστεί αν η περιοχή θα ενσωματώνονταν, οριστικά, στην ελληνική επικράτεια. Έως τότε στην Ιωνία θα υπήρχε ελληνική διοίκηση, υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας.
| |||