Εταιρεία των Ανατολικών Σιδηροδρόμων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ntemir1 (συζήτηση | συνεισφορές)
Αναίρεση έκδοσης 9091727 από τον Ntemir1 (Συζήτηση)μη αξιόπιστη πηγή (αυτοέκδοση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Γραμμή 9:
Από το δεύτερο μισό του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]], η πάλαι ποτέ δυναμική και κυρίαρχη [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] υποχωρούσε σημαντικά. Η επικράτεια της αυτοκρατορίας στην [[Ευρώπη]] εκτεινόταν από την [[Κωνσταντινούπολη]] στον [[Δούναβης|Δούναβη]] και τα [[Καρπάθια Όρη]]. Ωστόσο, λόγω της ανόδου του εθνικισμού στα [[Βαλκάνια]], η οποία προκαλούνταν κυρίως από τη [[Ρωσία]], η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε αρχίσει να χάνει τον έλεγχο της περιοχής. Ο [[Κριμαϊκός Πόλεμος|Πόλεμος της Κριμαίας]] μόλις είχε ολοκληρωθεί και βοήθησε την γηράσκουσα αυτοκρατορία, να παύσει την επιρροή της Ρωσίας στα Βαλκάνια. Το Σουλτανάτο στην Κωνσταντινούπολη ηθελε να ενισχύσει την κυριαρχία της στην περιοχή και να βοηθήσει τη φθίνουσα οικονομία της, κατά τη διάρκεια της σύντομης ειρήνης. Το εμπόριο μέσω θαλάσσης κυριαρχούνταν από το [[Ηνωμένο Βασίλειο|Βρετανικό]] ναυτικό μονοπώλιο, έτσι η [[Υψηλή Πύλη]] έπρεπε να βρει άλλους τρόπους για να υποστηρίξει τις μεταφορές. Οι σιδηρόδρομοι έδειξαν την αποτελεσματικότητα τους στην δυτική Ευρώπη και οι Οθωμανοί κινήθηκαν ώστε να φέρουν αυτή τη τεχνολογία στην αυτοκρατορία. Το Σουλτανάτο επιθυμούσε να κατασκευάσει μια σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Βιέννης. Ένα υπεραστικό δίκτυο όπως αυτό θα επέτρεπε την ευκολότερη μεταφορά στρατευμάτων στο Ευρωπαϊκό τμήμα της Αυτοκρατορίας και θα άνοιγε νέες εμπορικές ευκαιρίες με τη δυτική Ευρώπη. Επίσης, ο σιδηρόδρομος θα έφερνε [[Αυστρία|Αυστριακή]] επιρροή στα Βαλκάνια.
 
Η απόφαση για την κατασκευή του σιδηροδρόμου οριστικοποιήθηκε, και ο [[Αμπντούλ Αζίζ]] ανέθεσε σύμβαση παραχώρησης στην ''Van der Elst και Cie'', μια [[Βέλγιο|Βελγική]] κατασκευαστική εταιρεία, στις [[31 Μαΐου]] [[1868]], με τη βοήθεια του Αντρέ Λανγκράντ-Ντιμονκέ.<ref name="Hirsh">[http://www.trainsofturkey.com/w/pmwiki.php/History/CO History of the CO - The Hirsh Concession] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160331150445/http://www.trainsofturkey.com/w/pmwiki.php/History/CO |date=2016-03-31 }} - ''trainsofturkey.com''</ref> Ο Λανγκράντ-Ντιμονκέ ανέλαβε την παραχώρηση από την Van der Elst και ξεκίνησε τα έργα αυτοπροσώπος. Όμως, αντιμετώπισε οικονομικές δυσκολίες και αδυνατούσε να συνεχίσει στην κατασκευή της γραμμής, έτσι το Σουλτανάτο αναγκάστηκεακύρωσε να ακυρώσει τηντη παραχώρηση στις [[12 Απριλίου]] [[1869]]<ref>{{Cite book|title=Η Ιστορία του Σιδηροδρόμου|first=Διαμαντής|last=Μυρτσίδης|publisher=Διαμαντής Μυρτσίδης|isbn=978-618-00-3174-4|year=2021|location=Νέα Βύσσα|page=11-13}}</ref>. Στη συνέχεια η παραχώρηση δόθηκε στον Μωρίς ντε Χίρς, έναν [[Γερμανία|Γερμανό]] χρηματοδότη, για να κατασκευάσει τη γραμμή. Ο Χιρς συνεργάστηκε με τον Ντιμονκέ στο παρελθόν σε αρκετά σιδηροδρομικά έργα. Το καταστατικό περιελάμβανε μια κύρια γραμμή από την Κωνσταντινούπολη στα σύνορα με την Αυστρία στο Ντόμπρλιν μέσω [[Αδριανούπολη]]ς, η οποία θα συνδεόταν με τον Νότιο Αυστριακό Σιδηρόδρομο. Αυτή η διαδρομή επελέγη αντί μιας πιο σύντομης μέσω [[Βελιγράδι|Βελιγραδίου]] ώστε να αποφευχθεί η κατασκευή της γραμμής μέσω της [[Σερβία]]ς, η οποία ήταν ημι-ανεξάρτητη από το [[1829]]. Η [[Αυστροουγγαρία]] ήταν υπέρ αυτής της διαδρομής μιας και θα αύξανε την επιρροή της στην [[Βοσνία και Ερζεγοβίνη|Βοσνία]].<ref name="Hirsh" /> Το καταστατικό επίσης περιελάμβανε την κατασκευή διακλαδώσεων προς το [[Μπουργκάς]], τη [[Θεσσαλονίκη]] και την [[Αλεξανδρούπολη]]. Στη συνέχεια ο Χιρς ίδρυσε τον '''Αυτοκρατορικό Τουρκοευρωπαϊκό Σιδηρόδρομο''' με έδρα στο [[Παρίσι]], για την κατασκευή της γραμμής το 1869. Η εταιρεία προσέλαβε τον Βίλχελμ φον Πρέσελ, από το Νότιο Αυστριακό Σιδηρόδρομο, ως επικεφαλής του έργου. Τον Ιανουάριο του 1870, η κατασκευή ξεκίνησε ταυτόχρονα σε Κωνσταντινούπολη, Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη και Ντόμπρλιν, παρά την έναρξη του [[Γαλλοπρωσικός Πόλεμος|Γαλλοπρωσικού Πολέμου]]. Η λειτουργία της γραμμής προγραμματιζόταν να δωθεί στο Νότιο Αυστριακό Σιδηρόδρομο, αλλά όταν οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν, ο Χιρς ίδρυσε τον '''Σιδηρόδρομο της Ανατολής''' (Chemins de fer Orientaux), τον Ιανουάριο του 1870, με έδρα επίσης στο Παρίσι.<ref name="Hirsh" />
[[Αρχείο:Edirne Karaağaç Tren İstasyonu.jpg|thumb|Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Κάραγατς, στην Αδριανούπολη.]]