Σφακτηρία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 13:
Στη Σφακτηρία είχε αποκοπεί σχεδόν το 10% των πολύτιμων (λόγω μεγάλης μαχητικής ικανότητας αλλά και μικρού σχετικά συνολικού αριθμού) ομοίων του εχθρού. Αυτό έθετε πρακτικά τη Σπάρτη προ του διλήμματος: ή να χάσει αυτούς τους πολύτιμους και για την ίδια τη σταθερότητα της πόλης-κράτους άνδρες της ή να ζητήσει ευμενή για τους Αθηναίους ανακωχή, πιθανώς και οριστική ειρήνη.
Πριν από 55 χρόνια, σε ανάλογη (αλλά όχι ακριβώς) περίπτωση, την εποχή του [[Λεωνίδας|Λεωνίδα]] η απάντηση ήταν απλή: «Μολών λαβέ». Αλλά οι Σπαρτιάτες του 425 π.Χ. δεν ήταν πια ίδιοι με τους γονείς και τους παππούδες τους. Επίσης δεν πολεμούσαν βαρβάρους υπέρ βωμών και εστιών, αλλά Έλληνες, απλώς για την Πανελλήνια Ηγεμονία. Η ήττα σ' αυτήν την περίπτωση απλά θα τους περιόριζε σε ηγεμόνες της Πελοποννήσου πλην Αργολίδας. Ακόμη η αναλογία απωλειών θα ήταν περίπου 10% το 425 π.Χ. (600 από τους 6.000 περίπου ομοίους) έναντι 3% το 480 π.Χ. (300 από τους 10.000 περίπου ομοίους). Μεσολάβησαν μεγάλες απώλειες ομοίων στο μεταξύ, κυρίως από το μεγάλο [[σεισμός|σεισμό]] του 464 π.Χ. και τον Γ' Μεσσηνιακό Πόλεμο, αμέσως μετά. Τέλος μια τελευταία διαφορά μεταξύ των δυο περιπτώσεων είναι ότι στη Σφακτηρία η θυσία ήταν πρακτικά αναγκαστική σε περίπτωση μη ανακωχής και μη παράδοσης, αφού πρόκειται για νησί, ενώ στις [[Θερμοπύλες]] ήταν φαινομενικά εφικτή η υποχώρηση, μετά την προδοσία του [[Εφιάλτη|Εφιάλτης]], αφού ήταν στην ξηρά. Βέβαια, αυτοί που λένε ή γράφουν ότι ήταν ηρωική αλλά ανόητη στρατηγικά απόφαση η παραμονή στο στενό, μετά την προδοσία και εφόσον έγινε γνωστή, φαίνεται να παραβλέπουν το γεγονός ότι πριν από την αποκάλυψη της προδοσίας στη Μάχη των Θερμοπυλών συμμετείχαν
Τελικά, ύστερα από σύντομη πολιορκία, ο Δημοσθένης παραχώρησε μια σύντομη άτυπη ανακωχή, που περιλάμβανε ανεφοδιασμό των αποκλεισμένων, μέχρι να τελειώσουν οι διαβουλεύσεις για τελική επίσημη ανακωχή ή και ειρήνη. Δυστυχώς (για την Έλλάδα και την ίδια την Αθήνα, όπως αποδείχτηκε από την τελική ήττα της ύστερα από 20 περίπου χρόνια) στην Αθήνα επικράτησε άκρατος μαξιμαλισμός, υποκινούμενος από το δημοφιλή [[δημαγωγό|δημαγωγός]] [[Κλέωνα|Κλέωνας]], οι όροι που τέθηκαν στους Σπαρτιάτες ήταν πολύ υπερβολικοί για να τους δεκτούν. Έται οι διαβουλεύσεις ναυάγησαν και χάθηκε η ευκαιρία για ειρήνη με τους πλέον ευνοϊκούς δυνατούς όρους για την Αθήνα. Ο Δημοσθένης διατάχθηκε να τερματίσει την ανακωχή και να εξολοθρεύσει τη φρουρά. Κατόρθωσε να το κάνει και μάλιστα χωρίς τις αναμενόμενες σχετικά μεγάλες απώλειες: Άπό τα παθήματα-μαθήματα που έλαβε κατά την προηγούμενη εκστρατεία στην [[Αιτωλία]] είχε συμπεράνει ότι σε ανώμαλο έδαφος πέφτει πολύ το αξιόμαχο των οπλιτών εις βάρος του ελαφρού πεζικού. Κατόρθωσε λοιπόν να πραγματοποιήσει [[απόβαση]] αρκετά αιφνιδιαστικά ώστε να πετύχει και επιτέθηκε στους καταπονημένους από τις προηγούμενες κακουχίες Σπαρτιάτες με τη χρήση [[ψιλοί|ψιλών]] σε μεγάλη αναλογία σε σχέση με τους οπλίτες. Η μάχη με τη σπαρτιατική φρουρά έγινε κυρίως με βολές ακοντίων και βελών από απόσταση. <br />
| |||