Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Νικολά-Σεμπαστιάν Αντάμ''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: Nicolas-Sébastien Adam), (22 Μαρτίου 1705 – 27 Μαρτίου- 1778), αποκαλούμενος επίσης '''Αντάμ ο νεότερος''', ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] [[Γλυπτική|γλύπτης]] που εργαζόταν στοτης νεοκλασικό[[Νεοκλασικισμός|νεοκλασικής]] στυλπεριόδου.
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Ο Νικολά-Σεμπαστιάν Αντάμ γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου 1705 στο [[Νανσί. Γιος του γλύπτη Jacob Sigisbert Adam]] και τηςήταν συζύγουγιος του, Sébastienne Le Léalγλύπτη. ΟΤα Nicolas Sébastien Adam ήταν ο νεότερος από τα τρίαμεγαλύτερα αδέρφια πουτου ήταν όλοιεπίσης γλύπτες, ο μεγαλύτερος, ο LambertΛαμπέρ SigisbertΣιγκισμπέρ AdamΑντάμ και ο νεότερος FrançoisΦρανσουά-GaspardΓκασπάρ-BalthazarΜπαλταζάρ AdamΑντάμ. Σπούδασε<ref>{{Cite web|url=https://www.britannica.com/biography/Nicolas-Sebastien-Adam|title=britannica.com/biography/Nicolas-Sebastien-Adam|last=.}}</ref>Μαθήτευσε πρώτα μεκοντά τονστον πατέρα του και μετά με τον μεγαλύτερο αδερφό του, Lambert Sigisbert Adam, στη [[Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής]]. Δεν αγωνίστηκεδιαγωνίστηκε για το Prix[[βραβείο deτης RomeΡώμης]], αλλά ταξίδεψε στην Ιταλία με δικά του έξοδα. ΣτοΚαθ' δρόμοοδόν, σταμάτησε και εργάστηκε στη διακόσμηση των προσόψεων, των εσωτερικών χώρων και εκτέλεσεστη πολλάδιακόσμηση αγάλματα, βάζα και μαρμάρινες ομάδες για να κοσμήσουν τοτου γαλλικού τύπου πάρκο του Château deπάρκου laενός Mossonπύργου στο Juvignac[[Ζυβινιάκ]], κοντά στο [[Μονπελιέ]], όπου έμεινε για δεκαοκτώ μήνες. και έφτασεΈφτασε στη [[Ρώμη]] το 1726. Ο αδελφός του τον σύστησε στον ο Γάλλο πρεσβευτή στην [[Αγία Έδρα]] καρδινάλιο ντε Πολινιάκ, για τον οποίο αποκατέστησε πολλά αρχαία γλυπτά.
[[Αρχείο:Maison des Adam.jpg|αριστερά|μικρογραφία|Το σπίτι των Αντάμ στο [[Νανσί]].]]
Επέστρεψε στο Παρίσι το 1734, εργάστηκε στο εργαστήριο του μεγαλύτερου αδελφού του και σύντομα έλαβε πολλές παραγγελίες. Με τον αδελφό του, εργάστηκε στο [[ανάκτορο των Βερσαλλιών]] στη μεγάλη σύνθεση ''Ο Θρίαμβος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης'' για το σιντριβάνι του Ποσειδώνα (1740). Εργάστηκε επίσης στο μέγαρο Σουμπίζ της οικογένειας Ροάν, σμιλεύοντας τα ανάγλυφα ''Οι Έρωτες των Θεών'' (1736) στην αίθουσα της πριγκίπισσας. Εργάστηκε στη διακόσμηση εκκλησιαστικών και κρατικών κτηρίων στο Παρίσι, στο [[Βασιλική Σαιν-Ντενί|αββαείο του Σαιν-Ντενί]] (το ανάγλυφο ''Ο άγιος Μωρ εκλιπαρεί τη βοήθεια του Κυρίου για τη θεραπεία ενός παιδιού'') και στο βασιλικό παρεκκλήσι του ανακτόρου των Βερσαλλιών.
 
Έγινε δεκτός στην [[Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής|Ακαδημία]] το 1762 με ένανέργο αλυσοδεμένουποδοχής τον ''[[Προμηθέας|Προμηθέα]] δεσμώτη'', που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της γλυπτικής του 18ου αιώνα. Αλλά το πιο αξιοσημείωτο έργο του παραμένει το ταφικό μνημείο της βασίλισσας Catherine[[Αικατερίνη OpalińskaΟπαλίνσκα|Αικατερίνης Οπαλίνσκα]], συζύγου του βασιλιά Stanislas[[Στανίσουαφ Λεστσίνσκι|Στανισλάς Λεστσίνσκι]], στην εκκλησία NotreΝοτρ-DameΝταμ-deντε-BonsecoursΜπονσεκούρ στηστο ΝανσύΝανσί, μια παραγγελία που αναμφίβολα αποκτήθηκε χάρη στην καταγωγή του από τη [[Λωρραίνη (περιοχή)|Λωρραίνη]]. ΒλέπουμεΠαρουσιάζει τηντη νεκρή, γονατισμένη με τα χέρια της ενωμένα σε στάση προσευχής, οδηγούμενη στον ουρανό από έναν άγγελο που της παίρνει το χέρι, με φόντο μια μαύρη μαρμάρινη πυραμίδα. Εκτελεσμένη με απέραντη φινέτσα, αυτή η ομάδασύνθεση θεωρείται ένα από τα πιο αξιόλογα και ένα από τα πιο πραγματικά συγκινητικά, μεταξύ των ταφικώνταφικά μνημείωνμνημεία του 18ου αιώνα.
Το σπίτι του Άνταμς στη Νάνσυ.
 
Το 1757, οπαντρεύτηκε Nicolasτην SébastienΚριστίν Adam παντρεύτηκε τηνΛενουάρ, κόρη ενός χρυσοχόου από τητο Nancy, Christine LenoirΝανσί. ΕίχανΑπέκτησαν έναν γιο ζωγράφο, τον JeanΖαν CharlesΣαρλ NicolasΝικολά Adam,Αντάμ και έναν άλλο γλύπτη, τον GaspardΓκασπάρ LouisΛουί AdamΑντάμ. Πέθανε τυφλός στο Παρίσι τοστις 27 Μαρτίου 1778.
Ο αδελφός του τον σύστησε στον καρδινάλιο Melchior de Polignac, για τον οποίο αποκατέστησε πολλά αρχαία μάρμαρα. Επέστρεψε στο Παρίσι το 1734, δουλεύοντας στο στούντιο του μεγαλύτερου του και σύντομα έλαβε πολλές παραγγελίες. Με τον αδελφό του, εργάστηκε στη μεγάλη ομάδα μολύβδου της λεκάνης του Ποσειδώνα στο Παλάτι των Βερσαλλιών, The Triumph of Neptune and Amphitrite (1740). Εργάστηκε επίσης για την οικογένεια Rohan στο Hôtel de Soubise, σμιλεύοντας τα ανάγλυφα των Amours des Dieux (1736) στην αίθουσα παρελάσεων της πριγκίπισσας. Τα Κτήρια του Βασιλιά τον έκαναν να εργαστεί στο Λογιστικό Επιμελητήριο στο Παρίσι, στο Αβαείο του Saint-Denis (με ανάγλυφο του Saint Maur που εκλιπαρεί τη βοήθεια του Κυρίου για τη θεραπεία ενός παιδιού) και για το βασιλικό παρεκκλήσι του Παλατιού των Βερσαλλιών. Οι πατέρες του Ρητορείου στο Παρίσι του εμπιστεύτηκαν τη διακόσμηση της πύλης της εκκλησίας τους.
 
Έγινε δεκτός στην Ακαδημία το 1762 με έναν αλυσοδεμένο Προμηθέα, που θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της γλυπτικής του 18ου αιώνα. Αλλά το πιο αξιοσημείωτο έργο του παραμένει το ταφικό μνημείο της βασίλισσας Catherine Opalińska, συζύγου του βασιλιά Stanislas, στην εκκλησία Notre-Dame-de-Bonsecours στη Νανσύ, μια παραγγελία που αναμφίβολα αποκτήθηκε χάρη στην καταγωγή του από τη Λωρραίνη. Βλέπουμε την νεκρή, γονατισμένη με τα χέρια της ενωμένα σε στάση προσευχής, οδηγούμενη στον ουρανό από έναν άγγελο που της παίρνει το χέρι, με φόντο μια μαύρη μαρμάρινη πυραμίδα. Εκτελεσμένη με απέραντη φινέτσα, αυτή η ομάδα θεωρείται ένα από τα πιο αξιόλογα και ένα από τα πιο πραγματικά συγκινητικά, μεταξύ των ταφικών μνημείων του 18ου αιώνα.
 
Το 1757, ο Nicolas Sébastien Adam παντρεύτηκε την κόρη ενός χρυσοχόου από τη Nancy, Christine Lenoir. Είχαν έναν γιο ζωγράφο, τον Jean Charles Nicolas Adam, και έναν άλλο γλύπτη, τον Gaspard Louis Adam. Πέθανε τυφλός στο Παρίσι το 1778.
 
Επηρεασμένος, όπως ο Lambert Sigisbert Adam, από το ιταλικό μπαρόκ, ο Nicolas Sébastien Adam παίρνει τη θέση του δίπλα του ως ένας από τους πιο εκλεπτυσμένους και λεπτούς γλύπτες της εποχής του. Έπρεπε να ασκήσει σημαντική επιρροή στον ανιψιό του Κλόντιον.
 
Επηρεασμένος από το ιταλικό [[μπαρόκ]], ο Νικολά-Σεμπαστιάν Αντάμ θεωρείται ένας από τους πιο εκλεπτυσμένους γλύπτες της [[Γαλλική τέχνη του 18ου αιώνα|γαλλικής τέχνης του 18ου αιώνα]]. Άσκησε σημαντική επιρροή στον ανιψιό του, τον γλύπτη [[Κλοντιόν (γλύπτης)|Κλοντιόν]].
 
== Επιλογή έργων ==
<gallery widths="200" heights="200" perrow="4">
Αρχείο:Prometheus Adam Louvre MR1745 edit atoma.jpg|''[[Προμηθέας]] δεσμώτης'' (1762), [[Μουσείο του Λούβρου]]
Αρχείο:La Religion instruisant un Indien par Nicolas-Sébastien Adam (église St-Paul St-Louis de Paris).jpg|''Η Θρησκεία εκπαιδεύει ένα Ινδιάνο'' (1745), που εκφράζει τις αποικιοκρατικές στάσεις της Ευρώπης του 18ου αιώνα.
Αρχείο:F54 Nancy tombeau-Catherine-Opalinska.JPG|Ταφικό μνημείο της βασίλισσας [[Αικατερίνη Οπαλίνσκα|Αικατερίνης Οπαλίνσκα]], (περ. 1750)
Αρχείο:Adam Histoire d'Apollon 1.jpg|''Η ιστορία του [[Απόλλωνας|Απόλλωνα]]'', Παρίσι, [[Μουσείο Καρναβαλέ]]
</gallery>
 
== Παραπομπές ==