Νίκος Μπελογιάννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
δεν είναι νομίζω πια μετάφραση |
μικροπροσθήκες, ενότητες |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Νίκος Μπελογιάννης''' ήταν [[Ελλάς|Έλληνας]] ηγέτης της [[Εθνική αντίσταση|αντίστασης]] κατά των Γερμανών και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του [[ΚΚΕ]] που εκτελέστηκε το 1952 ως κομμουνιστής με την κατηγορία της κατασκοπείας. Η δίκη και η εκτέλεσή του έλαβαν μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσαν διεθνείς αντιδράσεις, ενώ έμειναν στην ιστορία ως παράδειγμα υπερβολικής σκληρότητας των μετεμφυλιοπολεμικών αντικομμουνιστικών διώξεων.
===Η ζωή του===
Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην [[Αμαλιάδα]] το 1915. Από μικρή ηλικία εντάχθηκε στο [[ΚΚΕ]] και φυλακίστηκε στην [[Ακροναυπλία]] στα χρόνια της δικτατορίας του [[Ιωάννης Μεταξάς|Μεταξά]]. Το 1941 παραδόθηκε στις [[Γερμανία|γερμανικές]] αρχές [[Κατοχή|Κατοχής]] μαζί με άλλους αριστερούς κρατουμένους.
Γραμμή 9:
Κατά τον [[Εμφύλιος πόλεμος|Εμφύλιο πόλεμο]] που επακολούθησε ήταν Πολιτικός Επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας|Δημοκρατικού Στρατού]] και μετά την ήττα ήταν ένας από τους τελευταίους που εγκατέλειψαν τη χώρα το 1949.
===Η σύλληψη και η δίκη του===
Τον Ιούνιο του 1950 επέστρεψε κρυφά στην [[Ελλάδα]] με σκοπό να ξαναφτιάξει τις οργανώσεις του παράνομου τότε [[ΚΚΕ]] στην [[Αθήνα]], που είχαν διαλυθεί από τις συλλήψεις πολλών στελεχών του και από το φόβο. Στις 20 Δεκεμβρίου 1950 συνελήφθη και δικάστηκε με βάση το Ν. 509/1947, που θεωρούσε εγκληματική οργάνωση το [[ΚΚΕ]] και το είχε κηρύξει παράνομο. Επίσης, κατηγορήθηκε ως κατάσκοπος της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]].
Η πρώτη δίκη του Μπελογιάννη ξεκίνησε στην Αθήνα στις 19 Οκτωβρίου 1951 με 94 κατηγορούμενους συνολικά, από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών στο Αρσάκειο Δικαστικό Μέγαρο. Ένας από τα μέλη του δικαστηρίου ήταν ο [[Γεώργιος Παπαδόπουλος]], ο μετέπειτα δικτάτορας την [[Χούντα των Συνταγματαρχών|21η Απριλίου 1967]], ως έκτακτος στρατοδίκης. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν ο μοναδικός από τους στρατοδίκες που ψήφισε ενάντια στην θανατική καταδίκη του Μπελογιάννη. Μετά την διεθνή κατακραυγή που ακολούθησε, ο Πλαστήρας δηλώνει ότι η απόφαση δε θα εκτελεστεί. Στη δίκη αυτή όμως αποφασίζεται ο Μπελογιάνης και ορισμένοι άλλοι κατηγορούμενοι να παραπεμφθούν σε νέα δίκη με τη βαρύτερη κατηγορία της κατασκοπείας, με στόχο να αναιρεθεί η αμνηστία που υποχρεώθηκε να του δώσει. Εν τω μεταξύ στις 14 Νοεμβρίου 1951 βρίσκονται παράνομοι ασύρματοι στις περιοχές Καλλιθέας και Φαλήρου, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους στρατοδίκες, για επιστράτευση του νόμου περί κατασκοπείας. Έτσι ο Μπελογιάννης και οι άλλοι κατηγορούμενοι προσάγονται σε νέα δίκη. Η
===Η καταδίκη και η εκτέλεσή του===
Παρά την παγκόσμια κινητοποίηση και συγκίνηση το δικαστήριο, αποτελούμενο αυτήν την φορά από τακτικούς στρατοδίκες, καταδίκασε τον Μπελογιάννη και τρεις ακόμα συντρόφους του ομόφωνα σε θάνατο. Λίγο αργότερα έρχεται στη δημοσιότητα το γράμμα του Νίκου Πλουμπίδη που αναλαμβάνει κάθε ευθύνη για την καθοδήγηση του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ και υπόσχεται να παρουσιαστεί στις αρχές με τον όρο να μην εκτελεσθεί ο Μπελογιάννης. Ακολουθεί η διάψευση από το ΚΚΕ που χαρακτηρίζει την επιστολή “μύθευμα της αστυνομίας”. Έτσι διαψεύδονται οι ελπίδες για την αναψηλάφηση της δίκης.
Η απόφαση αυτή δεν άλλαξε ποτέ, ούτε δόθηκε χάρη, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις. Τελικά, στις 30 Μαρτίου 1952, ημέρα Κυριακή και ώρα 4.10΄ τη νύχτα, οι τέσσερις μελλοθάνατοι μεταφέρθηκαν νωρίς το πρωί από τις φυλακές της [[Καλλιθέα|Καλλιθέας]] στο στρατόπεδο του [[Γουδί]] και τουφεκίστηκαν. Η ώρα και η ημέρα της εκτέλεσης ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστη και φέρεται να έγινε τότε για να προλάβουν οι υπέρμαχοι της εκτέλεσης τυχόν απονομή χάριτος.
===Το πολιτικό παρασκήνιο===
Η δίκη και η εκτέλεση του Μπελογιάννη συνέβησαν την περίοδο που ο τότε πρωθυπουργός [[Νικόλαος Πλαστήρας]] επιχειρούσε να επιβάλει πολιτική εθνικής συμφιλίωσης. Στο πρόγραμμά του ήταν η απελευθέρωση των εκτοπισμένων και των πολιτικών κρατουμένων και ενδεχομένως ακόμα και η νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Η ενεργοποίηση όμως του νόμου περί κατασκοπείας και η καταδίκη του Μπελογιάννη ώθησαν τα πράγματα στα άκρα, δημιουργώντας την υπόνοια ότι η όλη υπόθεση υποκινήθηκε από ανώτερους αξιωματικούς, ενδεχομένως και με τη στήριξη των Ανακτόρων, ώστε να τορπιλιστεί η πολιτική Πλαστήρα. Ο ίδιος ο Πλαστήρας φέρεται να ήταν αντίθετος στις εκτελέσεις, όμως ήταν μόνος (οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί
Με τον θάνατό του ο Μπελογιάννης έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ελληνικής αριστεράς. Λίγες μέρες μετά την εκτέλεση το όνομά του δόθηκε σε ένα χωριό στην [[Ουγγαρία]] που στέγαζε Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. Το χωριό [[Μπελογιάννης]] υπάρχει μέχρι σήμερα.
===Πολιτιστικές αναφορές===
* [[Πάμπλο Πικάσο]], σκίτσο «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».
| |||