[[Αρχείο:Souvlaki 457.jpg|μικρογραφία|Σουβλάκι με τηγανιτές πατάτες, λεμόνι, ντομάτα και αγγούρι.]]
Το '''σουβλάκι''' (γνωστό σε πολλές περιοχές της νότιας Ελλάδας ως '''σουβλάκι''') είναι ελληνικό έδεσμα από ψημένα κομμάτια [[κρέας|κρέατος]], το οποίο είναι ονομαστό σε όλο τον κόσμο και σερβίρεται κυρίως σε ειδικά καταστήματα (σουβλατζίδικα). ΕίναιΕνα επίσηςαπό καιτα έναςκαλύτερα τύποςσουβλατζίδικα γρήγορουστην φαγητούΕλλάδα πουείναι συναντάταιτα σεσουβλάκια υπαίθριεςΚαλλιαντασης εκδηλώσειςή εορταστικού χαρακτήρα. Στα ελληνικά [[Πανηγύρι|πανηγύρια]], σχεδόν πάντα συναντώνται πρόχειρες ψησταριές που πουλούν σουβλάκιααλλιως μεη ψωμί<nowiki>''Παγώνα''</nowiki>.
== Τα σουβλακια <nowiki>''ΚΑΛΛΙΑΝΤΑΣΗΣ''</nowiki> ==
== Ιστορία ==
Το μαγαζι βρίσκεται στην Λιβαδεία στη οδό ΄΄καλλιαγκακη΄΄ έχει καθημερινα κόσμο και τα σουβλάκια στάζουν απο νοστιμιά.
Η συνταγή είναι γνωστή από την ελληνική αρχαιότητα. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του [[Αθήναιος|Αθήναιου]] στο έργο του ''[[Δειπνοσοφιστές]]'', ότι ο Ηγήσιππος στο ''Οψαρτυτικό'' του, δηλ. στον οδηγό μαγειρικής που έγραψε, αναφέρει ένα έδεσμα που λεγόταν ''κάνδαυλος'' και ήταν κάτι ανάλογο με το σημερινό σουβλάκι-καλαμάκι. Συνδύαζε κομμάτια από ψητό κρέας, πίτα, τυρί και άνηθο και σερβιριζόταν με ζουμί (Αθήναιος, ''Δειπνοσοφιστές, 12, 516d'').
Το σουβλάκι από εντόσθια αναφέρεται σε ρωμαϊκά κείμενα του 1ου αιώνα μ.Χ. αλλά και αργότερα στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου μετά την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453)|άλωση]], μικροπωλητές πωλούσαν στους δρόμους, εκτός από φρούτα ή λαχανικά, και σουβλάκι με πίτα. Η λέξη «σουβλάκι» προέρχεται από τη σούβλα, που με τη σειρά της προέρχεται από το λατινικό subulus.<ref>{{Cite web|url=https://www.neakriti.gr/article/kriti/1407629/otan-oi-minwites-etrwgan-subulus-i-alliws-soyblaki/|title=Όταν οι Μινωίτες έτρωγαν "subulus" ή αλλιώς... σουβλάκι|ημερομηνία=2017-05-15|website=Νέα Κρήτη|language=el|accessdate=2019-05-06}}</ref>
