Πλατεία του Αγίου Πέτρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται ένας [[Αρχαία Αίγυπτος|αιγυπτιακός]] [[οβελίσκος]] που υψώθηκε στη σημερινή του θέση το [[1586]]. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας και γλύπτης [[ΤζιανΤζαν Λορέντσο Μπερνίνι]] σχεδίασε την πλατεία σχεδόν εκατό χρόνια αργότερα, μαζί με τις πλατιές [[Κιονοστοιχία|κιονοστοιχίες]] που πλαισιώνουν την πλατεία και αποτελούνται από συνολικά 284 κίονες '''τοσκανικού''' ρυθμού (Ρόμπερτ Φυρνώ - Τζόρνταν, ''Ιστορία της Αρχιτεκτονικής'', σ. 266) και ύψους 15 μέτρων, σε τετραπλή σειρά, οι οποίες αγκαλιάζουν τους επισκέπτες συμβολίζοντας τις αγκάλες της Μητέρας Εκκλησίας. Υπάρχει επίσης ένα γρανιτένιο [[σιντριβάνι]] του Μπερνίνι, εργο του 1675, και συμμετρικά ως προς αυτό ένα άλλο συντριβάνι, σχεδιασμένο από τον [[Κάρλο Μαντέρνο]] το 1613. Στην πλατεία εγκαταστάθηκε το [[2019]] το γλυπτό [[Angels Unawares]], αφιερωμένο στους ανά τον κόσμο μετανάστες και πρόσφυγες, με πρωτοβουλία του [[Πάπας Φραγκίσκος|Πάπα Φραγκίσκου]].

Ο ανοικτός χώρος μπροστά στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου αναδιαμορφώθηκε από τον [[ΤζιανΤζαν Λορέντσο Μπερνίνι]] από το [[1656]] ως το [[1667]], υπό την καθοδήγηση του [[Πάπας Αλέξανδρος Ζ΄|Πάπα Αλέξανδρο Ζ΄]], ως ένα κατάλληλο προαύλιο του ναού, σχεδιασμένο «έτσι ώστε ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός ανθρώπων να μπορούν να δουν τον Πάπα να δίνει την ευλογία του, είτε από το μέσο της προσόψεως του ναού, είτε από ένα παράθυρο του [[Αποστολικό Παλάτι|Ανακτόρου του Βατικανού]]» (Norwich 1975, σελ. 175). Ο Μπερνίνι προηγουμένως είχε εργασθεί στο εσωτερικό της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου επί δεκαετίες. Για να περικλείσει τον χώρο μπροστά στον ναό, προτίμησε μία κιονοστοιχία σε [[Τοσκανικός ρυθμός|τοσκανικό ρυθμό]], τον απλούστερο στο κλασικό «λεξιλόγιο», έτσι ώστε να αποφύγει τον ανταγωνισμό με την ανακτορική πρόσοψη του [[Κάρλο Μαντέρνο]], αλλά εφάρμοσε το σχέδιο σε μία χωρίς προηγούμενο κολοσσιαία κλίμακα, προκειμένου να περικλείσει όλο τον χώρο και να δημιουργήσει μία αίσθηση δέους.