Υπαρξισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Crs1989 (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 16:
 
Η υπευθυνότητα, ωστόσο, του ανθρώπου δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της ατομικής του υποκειμενικότητας. Καθώς ο άνθρωπος εκλέγει τον εαυτό του, μέσα από τις πράξεις του, εκλέγει ταυτόχρονα και μια εικόνα για τον άνθρωπο γενικά. Με αυτόν τον τρόπο η ευθύνη του επεκτείνεται και δεσμεύει ολόκληρη την ανθρωπότητα.<ref>Βλ. Sartre J.P., ''Ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός'', 298-9. </ref> Υπό αυτούς τους όρους, τόσο ο Σαρτρ όσο και ο [[Αλμπέρ Καμύ]] θα υπερβούν την αρχή της αυτοδέσμευσης του πρακτικού υποκειμένου ως μόνης δυνατής δέσμευσης.<ref>Βλ. Βαλλιάνος Π., ό.π., 268.</ref> Ο Καμύ επεχείρησε να εισάγει μια [[Εμμάνουελ Καντ|καντιανού]] τύπου «κατηγορική προσταγή», «η οποία ζητά το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ακόμα και μέσα σε ένα σύμπαν γυμνό από κάθε νόημα και χωρίς κανένα υπερβατικό λόγο να το κυβερνάει»<ref>Βλ. Βαλλιάνος Π., ''ό.π.'', 274.</ref>. Ο Σαρτρ με τη σειρά του δημιούργησε τον κανόνα «πράξε όπως θα ήθελες όλη η ανθρωπότητα να πράττει». Επιπλέον, στη δεύτερη περίοδο της σκέψης του, επεχείρησε να εντάξει την ελευθερία στο προλεταριακό κίνημα και στον αγώνα για την αταξική κοινωνία.<ref>Βαλλιάνος Π., ''ό.π.'', 272.</ref>
 
== Ένθεος Υπαρξισμός ==
Το "είναι" του ανθρώπου δικαιώνεται μέσα από το "συ" και το "εμείς", στην κοινωνία του με το Θεό και το συνάνθρωπο, εντός του χώρου της πλήρους υπαρξιακής συνείδησης του προσώπου που είναι η Εκκλησία ως χώρος της Αποκαλυφθείσης αληθείας του Θεανθρώπου Χριστού. Πρόκειται για ένα "ένθεο υπαρξισμό".<ref>{{Cite book|title=Qvo vadis homine? Δογματικά, Φιλοσοφικά, Ιστορικά, Κοινωνικά δοκίμια.|first=Κύριλλος, Αρχ., PsD|last=Kωστόπουλος|publisher=Πέτρος Κούλης|isbn=960-90505-1-4|year=1999|location=Πάτρα|page=259}}</ref>
 
== Σημειώσεις-παραπομπές ==
<references />