Πάπες στην Αβινιόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 50:
Συνολικά η δημόσια ζωή των ηγετικών μελών της εκκλησίας άρχισε να μοιάζει με τη ζωή των πριγκίπων και όχι των μελών του κλήρου. Αυτή η λαμπρότητα και η διαφθορά στην κεφαλή της Εκκλησίας βρήκε το δρόμο της προς τις κατώτερες τάξεις: όταν ένας επίσκοπος έπρεπε να πληρώσει ως και ενός έτους εισόδημα για να κερδίσει τη θέση, αναζητούσε τρόπους να συγκεντρώσει αυτά τα χρήματα από το νέο του αξίωμα. Αυτό έφτασε στα άκρα από τους συγχωρητές που πουλούσαν άφεση για κάθε είδους αμαρτίες. Ενώ οι συγχωρητές μισούνταν αλλά θεωρούνταν ευρέως ως βοηθητικοί για τη λύτρωση της ψυχής κάποιου, οι μοναχοί, που συνήθως θεωρείτο ότι δεν ακολουθούσαν τις ηθικές εντολές της Εκκλησίας αγνοώντας τους όρκους αγνότητας και φτώχειας τους, περιφρονούνταν. Αυτό το συναίσθημα ενίσχυε τα κινήματα που ζητούσαν επιστροφή στην απόλυτη φτώχεια, εγκατάλειψη όλων των προσωπικών και εκκλησιαστικών περιουσιών και κήρυγμα όπως ο Κύριος και οι μαθητές του.
===Πολιτική Εκκλησία===
Για την [[Καθολική Εκκλησία]], ένα θεσμό ενσωματωμένο στην κοσμική δομή και την εστίασή της στην ιδιοκτησία, αυτή ήταν μια επικίνδυνη εξέλιξη και ξεκινώντας από τις αρχές του 14ου αιώνα, τα περισσότερα από αυτά τα κινήματα κηρύχθηκαν [[Αίρεση|αιρετικά]]. Αυτά περιελάμβαναν τα κινήματα των Φρατιτσέλι και των [[Βαλδένσιοι|Βαλδένσιων]] στην Ιταλία και των [[Χουσίτες|Χουσιτών]] στη [[Βοημία]] (εμπνευσμένων από τον Τζον Ουίκλφ της Αγγλίας). Επιπλέον η επίδειξη πλούτου από τις ανώτερες τάξεις της εκκλησίας, που ερχόταν σε αντίθεση με την κοινή προσδοκία της φτώχειας και της αυστηρής τήρησης των αρχών, χρησιμοποιήθηκε από τους εχθρούς του παπισμού για να εγείρουν κατηγορίες εναντίον των παπών. Ο βασιλιάς Φίλιππος της Γαλλίας χρησιμοποίησε αυτή την τακτική, όπως και ο [[Λουδοβίκος Δ΄ της Βαυαρίας|Λουδοβίκος Δ' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]]. Στη σύγκρουσή του με τον τελευταίο ο [[Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄]] αφόρισε δύο κορυφαίους φιλοσόφους, τον Μαρσίλιο της Πάδοβας και τον [[Γουλιέλμος του Όκαμ|Γουλιέλμο του Όκαμ]], που ήταν σφοδροί επικριτές του παπισμού και είχαν βρει καταφύγιο στον Λουδοβίκο Δ' στο [[Μόναχο]]. Η απάντηση του Γουλιέλμου ήταν να κατηγορήσει τον πάπα για εβδομήντα λάθη και επτά αιρέσεις.
Οι διαδικασίες κατά των [[Ναΐτες Ιππότες|Ναϊτών Ιπποτών]] στη Σύνοδο της Βιέννης είναι αντιπροσωπευτικές της εποχής, αντανακλώντας τις διάφορες δυνάμεις και τις σχέσεις τους. Το 1314 συγκλήθηκε στη Βιέννη το κονκλάβιο για να εκδώσει απόφαση σχετικά με τους Ναΐτες. Η σύνοδος, γενικά μη πεπεισμένη για την ενοχή του τάγματος στο σύνολό του, ήταν απίθανο να καταδικάσει ολόκληρη το τάγμα με βάση τα ανεπαρκή στοιχεία που παρουσιάστηκαν. Ασκώντας τεράστια πίεση για να κερδίσει μέρος των σημαντικών κεφαλαίων του Τάγματος, ο Βασιλιάς κατάφερε να πάρει την απόφαση που ήθελε και ο Πάπας Κλήμης Ε' εξέδωσε διάταγμα για την κατάργηση του τάγματος. Στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μαυρικίου στη Βιέννη ο βασιλιάς της Γαλλίας και ο γιος του, [[Κατάλογος μοναρχών της Ναβάρρας|Βασιλιάς της Ναβάρρας]], κάθονταν δίπλα του όταν ανακοίνωσε το διάταγμα. Επί ποινή αφορισμού κανείς δεν επιτρεπόταν να μιλήσει σε εκείνη την ανακοίνωση παρά μόνο αν το ζητούσε ο Πάπας. Οι Ναΐτες που εμφανίστηκαν στη Βιέννη για να υπερασπιστούν το τάγμα τους δεν είχαν την άδεια να παρουσιάσουν την υπόθεσή τους - οι καρδινάλιοι του κονκλάβιου αποφάσισαν αρχικά ότι έπρεπε να τους επιτραπεί να υπερασπιστούν εαυτούς, αλλά η άφιξη του βασιλιά της Γαλλίας στη Βιέννη άσκησε πίεση στο κονκλάβιο και η απόφαση αυτή ανακλήθηκε.
==Παραπομπές==
| |||