Εθνική Κεντρική Βιβλιοθήκη της Ρώμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 6:
Μετά τη δημιουργία του Βασιλείου της Ιταλίας το 1861 από το Βασίλειο της Σαρδηνίας (Πιεμόντε), η Φλωρεντία ανέλαβε τη θέση της πρωτεύουσας από το Τορίνο το 1865. Το 1861, η Φλωρεντία είχε ήδη συγχωνεύσει τη Βιβλιοθήκη της Magliabechiana με την Παλατίνα για να σχηματίσει τη νέα εθνική βιβλιοθήκη. Όταν η Ρώμη ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Ιταλίας το 1870, μετά την κατάργηση των υπόλοιπων παπικών κρατών, η Εθνική Βιβλιοθήκη δεν μεταφέρθηκε από τη Φλωρεντία στη Ρώμη. Αντιθέτως, μια δεύτερη εθνική βιβλιοθήκη κτίστηκε στη Ρώμη το 1873. Από το 1885, οι δύο αυτές βιβλιοθήκες ονομάζονται "Κεντρική Εθνική Βιβλιοθήκη" για να διακρίνονται από τις άλλες ιταλικές εθνικές βιβλιοθήκες δεύτερης κατηγορίας.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ρώμης εγκαινιάστηκε στις 14 Μαρτίου 1876 στο Παλάτσο ντελ Κολέγιο Ρομάνο, στην πρώην έδρα του Κολεγίου Ρομάνο. Εδώ, το 1873, με βάση ένα διάταγμα για την εθνικοποίηση των εκκλησιαστικών βιβλιοθηκών, οι τίτλοι (45.000 τόμοι) της Bibliotheca Secreta των [[Ιησουίτες|Ιησουιτών]], που ιδρύθηκε το 1551, είχαν περιέλθει στην κατοχή της
Από το 1965 έως το [[1975]], μια νέα βιβλιοθήκη κατασκευάστηκε στη συνοικία Castro Pretorio, σε τμήμα του ομώνυμου στρατώνα. Σε ένα χώρο 50.000 τετραγωνικών μέτρων κατασκευάστηκε ένα συγκρότημα κτιρίων διεθνούς τύπου με εκθεσιακούς και συνεδριακούς χώρους και ένα δεκαώροφο κτίριο για καταστήματα.<ref name="presentazione" /> Η νέα αυτή βιβλιοθήκη σχεδιάστηκε από τους [[Αρχιτεκτονική|αρχιτέκτονες]] Massimo Castellazz, Tullio Dell'Anese και Annibale Vitellozzi<ref>{{Cite web|url=https://vymaps.com/IT/168599333482392/|title=Εθνική Κεντρική Βιβλιοθήκη της Ρώμης, Lazio|website=vymaps.com|accessdate=2022-07-27}}</ref>. Μετά την αλλαγή της χιλιετίας, το εσωτερικό του συγκροτήματος εκσυγχρονίστηκε πλήρως.
| |||