Δουκάτο της Λωρραίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Δουκάτο της Λωρραίνης''' (959-1766) ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: Lorraine, [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]: Lothringen), ήταν ένα δουκάτο το οποίο αντιστοιχούσε περίπου με τη σημερινή περιοχή της [[Λωρραίνη (περιοχή)|Λωρραίνης]] στηνστη βορειοανατολική Γαλλία. Η πρωτεύουσά του ήταν η [[Νανσί]].

Το 1737 το Δουκάτο δόθηκε στον πρώην βασιλιά της Πολωνίας [[Στανίσουαφ Λεστσίνσκι|Στανισλάβ Α΄]] ο οποίος είχε χάσει το θρόνο του ως συνέπεια του Πολέμου της Πολωνικής Διαδοχής, με τηντη συμφωνία ότι με το θάνατό του θα περιερχόταν στο Γαλλικό Στέμμα. Όταν ο Στανισλάβ πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου 1766, η Λωρραίνη προσαρτήθηκε από τηντη Γαλλία, και αναδιοργανώθηκε ως επαρχία.

Το προηγούμενο κράτος από τη Λωρραίνη, η [[Λοθαριγγία]], ήταν ένα ανεξάρτητο βασίλειο της [[Δυναστεία των Καρολιδών|Δυναστείας των Καρολιδών]] υπό το βασιλιά [[Λοθάριος Β΄ της Λοθαριγγίας|Λοθάριο Β΄]] (855-869). Τα εδάφη της αρχικά ήταν μέρος της [[Μέση Φραγκία|Μέσης Φραγκίας]], η οποία είχε δημιουργηθεί το 843 με τη [[συνθήκη του Βερντέν]], όταν η [[Αυτοκρατορία των Καρολιδών]] διαμοιράστηκε μεταξύ των τριών γιων του [[Λουδοβίκος ο Ευσεβής|Λουδοβίκου του Ευσεβή]]. Η Μέση Φραγκία αποδόθηκε στον Αυτοκράτορα [[Λοθάριος Α΄|Λοθάριο Α΄]], και έτσι αποκαλέστηκε ''Lotharii Regnum'', Βασίλειο του Λοθάριου. Με το θάνατό του το 855 διαμοιράστηκε παραπέρα σε τρία κομμάτια, από τα οποία ο γιος του Λοθάριος Β΄ πήρε το βόρειο μέρος. Τότε το βασίλειό του αποτελούταν από μεγαλύτερη έκταση που περιελάμβανε την Κομητεία της Βουργουνδίας στα νότια και μέχρι τη [[Βόρεια Θάλασσα]]. ΣτηνΣτη Γαλλία η περιοχή έγινε γνωστή ως ''Lorraine'', Λωρραίνη, ενώ στα Γερμανικά ως ''Lothringen''. Στην [[Αλεμαννική γλώσσα]] που κάποτε μιλιόταν στη Λωρράινη, η κατάληξη -ingen σημαίνει το μέρος όπου ζούσαν οι πρόγονοι, οι ρίζες<ref>{{Cite web |url=http://newbremenhistory.org/GENEALOGY/German_Names.htm |title=Αρχειοθετημένο αντίγραφο |accessdate=2014-10-16 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20141018093433/http://newbremenhistory.org/GENEALOGY/German_Names.htm |archivedate=2014-10-18 |url-status=dead }}</ref>. Έτσι, "Lotharingen" μπορεί να μεταφραστεί ως "Η χώρα όπου ζούσαν οι άνθρωποι (ο λαός) του Λοθάριου".

Τα σύνορα μεταξύ της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αυτοκρατορίας]] και του [[Βασίλειο της Γαλλίας|Βασιλείου της Γαλλίας]] παρέμειναν σχετικά σταθερά καθ’ όλη τη διάρκεια του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]]. Το 1301 ο Κόμης Ερρίκος Γ΄ του Μπαρ έπρεπε να πάρει το δυτικότερο μέρος των γαιών του (''Barrois mouvant'') ως φέουδο από τον Βασιλιά [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο Δ΄ της ΓαλλιαςΓαλλίας]]. Ο Δούκας της Βουργουνδίας [[Κάρολος της Βουργουνδίας|Κάρολος]] εκστράτευσε εναντίον του Δουκάτου της Λωρραίνης, αλλά τελικά ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη Μάχη της Νανσί το 1477. Το 1552 κάποιοι [[Μεταρρύθμιση|Προτεστάντες]] Αυτοκρατορικοί πρίγκιπες, κοντινοί του Εκλέκτορα της Σαξονίας Maurice, που είχαν επαναστατήσει, παραχώρησαν τις Τρεις Επισκοπές στον Βασιλιά της Γαλλίας [[Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας|Ερρίκο Β΄]] με τη Συνθήκη του Chambord, ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή του.

Κατά τον 17ο αιώνα οι Γάλλοι βασιλείς άρχισαν να εποφθαλμιούν τη Λωρραίνη. Ενώ η εξουσία της Αυτοκρατορίας στις κεντρικές περιοχές είχε διαλυθεί κατά τη διάρκεια του [[Τριακονταετής Πόλεμος|Τριακοντετούς Πολέμου]], ο [[Καρδινάλιος Ρισελιέ]] προέτρεψε την κατοχή του δουκάτου το 1641. Η Γαλλία υποχρεώθηκε να το εγκαταλείψει ξανά μετά την Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, με την οποία όμως η Γαλλία είχε κερδίσει αρκετές τοποθεσίες στην [[Αλσατία]], ανατολικά της Λωρραίνης. Το 1670 οι Γάλλοι εισέβαλαν ξανά στη Λωρραίνη, υποχρεώνοντας τον Δούκα [[Κάρολος Ε΄ της Λωρραίνης|Κάρολος Ε΄]] σε εξορία στηνστη Βιέννη, όπου ανέπτυξε ισχυρούς δεσμούς με τον Αυτοκρατορικό [[Οίκος των Αψβούργων|Οίκο των Αψβούργων]]. Η Γαλλία είχε υπό την κατοχή της το Δουκάτο για περίπου 30 χρόνια, παραχωρώντας το μόνο με τη Συνθήκη του Ryswick η οποία τερμάτισε τον Εννεαετή Πόλεμο το 1697. Κατά τον [[Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής|Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής]] εδάφη της Λωρραίνης, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Νανσί, καταλείφθηκαν ξανά από τη Γαλλία, αλλά ο Δούκας [[Λεοπόλδος της Λωρραίνης|Λεοπόλδος]] συνέχισε να κυβερνά από το Κάστρο του Λουνεβίλ.

Το 1737, μετά τον Πόλεμο της Πολωνικής Διαδοχής, η Λωρραίνη αποτέλεσε μέρος της συμφωνίας μεταξύ της Γαλλίας, του Οίκου των Αψβούργων, και του [[Οίκος της Λωρραίνης|Οίκου της Λωρραίνης-Βωντεμόν]] (Vaudémont) της Λωρραίνης: το Δουκάτο δόθηκε στον [[Στανισλάβ Λετσίνκσι|Στανισλάβ Α΄]], πρώην βασιλιά της [[Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία|Πολωνίας]] και πεθερό του Βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΕ΄]], ο οποίος παρά τηντη γαλλική στήριξη, είχε χάσει από έναν υποψήφιο που στήριζαν η Ρωσία και η Αυστρία στον Πόλεμο την Πολωνικής Διαδοχής. Ο Δούκας της Λωρραίνης [[Φραγκίσκος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φραγκίσκος Α΄]], που ήταν λογοδοσμένος με την κόρη του Αυτοκράτορα [[Μαρία Θηρεσία]], αποζημιώθηκε με το [[Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης]], όπου ο τελευταίος ηγεμόνας των [[Οίκος των Μεδίκων|Μεδίκων]] είχε πεθάνει πρόσφατα χωρίς απογόνους. Η Γαλλία υποσχέθηκε επίσης να υποστηρίξει τηντη Μαρία Θηρεσία ως διάδοχο στηνστη σειρά διαδοχής των Αψβούργων υπό τον διακανονισμό που είχε γίνει το 1713. Ο Λετσίνκσι έλαβε τη Λωρραίνη με τη συμφωνία ότι αυτή θα περνούσε στη Γαλλία μετά το θάνατό του. Όταν αυτός πέθανε στις 23 Μαρτίου 1766, η Λωρραίνη προσαρτήθηκε από τη Γαλλία και ξαναοργανώθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση ως [[Παλαιές Επαρχίες της Γαλλίας|επαρχία]].

Η Λωρραίνη παρέμεινε μέρος της Γαλλίας, αλλά το βορειότερο μέρος της γνωστό ως Μοσέλ, μαζί με την [[Αλσατία]], και οι δύο κυρίως γερμανόφωνες περιοχές, προσαρτήθηκαν από τηντη νεοϊδρυθείσα [[Γερμανική Αυτοκρατορία]] μετά τον [[Γαλλοπρωσικός Πόλεμος|Γαλλοπρωσικό Πόλεμο]], και η [[Γαλλική γλώσσα]] απαγορεύθηκε. Οι περιοχές δεν προσαρτήθηκαν από κάποιο ομόσπονδο κράτος της Αυτοκρατορίας, ούτε οργανώθηκαν σαν ξεχωριστό κράτος, αλλά διοικούνταν ως Αυτοκρατορική Επαρχία της Αλσατίας-Λωρραίνης, με κυβερνήτη διορισμένο απευθείας από τον Γερμανό Αυτοκράτορα. Η Αλσατία-Λωρραίνη παρέμεινε μέρος της Γερμανίας μέχρι το τέλος του [[Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος|Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου]], όταν και η Γαλλία κατέλαβε και προσάρτησε την περιοχή. Τότε άρχισαν η πολιτικές της απαγόρευσης της γερμανικής γλώσσας, καθώς και οι εκτοπίσεις των Γερμανών που είχαν μετακομίσει στην περιοχή μετά το 1871.

Το 1940 η [[Ναζιστική Γερμανία]] ξανά προσάρτησε την Αλσατία-Λωρραίνη κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ενώνοντας την επαρχία Μοσέλ με τη [[Σάαρλαντ]] και το Μπάντεν. Τα γαλλικά απαγορεύτηκαν ξανά, και έγινε υποχρεωτική η εκπαίδευση σε γερμανικά σχολεία. Η περιοχή που είχε πληγεί από τον πόλεμο επέστρεψε στη Γαλλία το Νοέμβριο του 1944. Πεδίο μαχών, η Λωρραίνη φιλοξένει το Αμερικανικό Κοιμητήριο και Μνημείο της Λωρραίνης, το μεγαλύτερο Αμερικάνικό κοιμητήριο πολέμου στη Γαλλία.

Τα φραγκονικά της Λωρραίνης, γνωστά ως ''francique'' ή ''platt (lorrain)'' στα Γαλλικά, είναι Γερμανική διάλεκτος που μιλιέται από μειονότητα στο βόρειο μέρος της περιοχής. Η διάλεκτος αυτή είναι διαφορετική από τη γειτονική διάλεκτο της Αλσατίας, αν και οι δύο συχνά συγχέονται. Καμία από της δύο δεν έχει επίσημη αναγνώριση. .