Πριγκηπόννησα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα ΠριγκηπονήσιαΠριγκηπόννησα μνημονεύονται για πρώτη φορά τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] με το όνομα «Χαλκηδόνιοι νήσοι» ή «Δημόνησοι», από το όνομα κάποιου Δημόνησου, ο οποίος πρώτος κατεργάστηκε τον υποθαλάσσιο [[Χαλκός|χαλκό]], που ανέσκαπταν στον παρακείμενο βυθό είλωτες εργάτες. Τα νησιά αυτά αποτέλεσαν από ενωρίς τόπο εξόρυξης χαλκού, που ήταν πολύτιμο μετάλλευμα εκείνα τα χρόνια, από αποίκους [[Μεγαρείς]], [[Αιολείς]] και [[Μίλητος|Μιλησίους]].

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τα ΠριγκηπονήσιαΠριγκηπόννησα είναι δημοφιλής εκδρομικός προορισμός από την [[Κωνσταντινούπολη]]. Μπορεί κανείς να πάει εκεί με τακτική ακτοπλοϊκή συγκοινωνία από τα βασικά πορθμεία της Πόλης (Bostancı, Kartal, Sirkeci/Eminönü, Kabataş και Yenikapı). Στα νησιά δεν υπάρχουν αυτοκίνητα και δρόμοι και οι συγκοινωνίες γίνονται με παραδοσιακές άμαξες και ποδήλατα. Το γεγονός αυτό δίνει έναν πρόσθετο τόνο παράδοσης και ηρεμίας στην περιοχή.

Κατά την περίοδο της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]], τα ΠριγκηπονήσιαΠριγκηπόννησα υπήρξαν τόπος εξορίας για Αυτοκράτορες και Πατριάρχες. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με Οθωμανούς Σουλτάνους. Ο πληθυσμός των νησιών στο παρελθόν αποτελούνταν από σημαντικότατο αριθμό Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων, οι οποίοι είτε έμεναν εκεί μονίμως ή είχαν παραθεριστικές κατοικίες. Σταδιακά, όπως και στην υπόλοιπη Κωνσταντινούπολη, η πληθυσμιακή αυτή σύνθεση αλλοιώθηκε, καθώς τα ΠριγκηπονήσιαΠριγκηπόννησα επελέγησαν από πολλούς πλούσιους Τούρκους ως τόπος διαμονής. Έτσι χτίστηκαν ακριβές επαύλεις και τα νησιά απέκτησαν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα.