Λαογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{πηγές|08|08|2019}}
Ως '''λαογραφία''' ορίζεται εκείνη η [[επιστήμη]] που ασχολείται με όλες τις εκφάνσεις του [[λαός|λαϊκού]] [[πολιτισμός|πολιτισμού]]. Εξετάζει, καταγράφει και ταξινομεί όλα όσα ένας λαός κατά παράδοση λέγει, ενεργεί και πράττει σε συλλογικό επίπεδο ψυχικής και κοινωνικής ζωής του λαού σε τοπικό ή [[Έθνος (κοινωνιολογία)|εθνικό]] επίπεδο και συνεπώς ποικίλει. Κατηγορίες, τις οποίες θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ως αντικείμενο έρευνας της λαογραφικής επιστήμης, αφορούν στον υλικό βίο και την λαϊκή δημιουργία (οίκος και αυλή, [[τροφές]] και [[ποτό|ποτά]], [[ένδυση|ενδύματα]] και [[καλλωπισμός]], [[λαϊκές τέχνες|λαϊκές]] [[τέχνες]]), στον πνευματικό βίο ([[λατρεία]], [[θρησκεία|θρησκευτική]] ζωή, δημώδης [[μετεωρολογία]], [[χλωρίδα|φυτά]], [[πανίδα|ζώα]], [[μύθος|μύθοι]], [[παράδοση|παραδόσεις]], [[παροιμία|παροιμίες]], [[αίνιγμα|αινίγματα]], [[λαϊκό θέατρο|λαϊκό]] [[θέατρο]] κ.α.) και στον [[Κοινωνία|κοινωνικό]] βίο (καθημερινά [[έθιμα]], [[Παιχνίδι (δραστηριότητα)|παιχνίδια]], [[σχολείο|σχολική]] ζωή κ.α.).
Οι σκοποί της Λαογραφίας είναι επιστημονικοί, εθνικοί, ανθρωπιστικοί και διεθνιστικοί<ref>{{Cite book|title=Εισαγωγή στην ελληνική λαογραφία|first=Δημήτριος|last=Λουκάτος|publisher=Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης|location=Αθήνα 1978|page=21|quote="Λαογραφία γενικά είναι η επιστήμη που παρακολουθεί και ερμηνεύει τις εκδηλώσεις της ζωής του λαού, πνευματικές, ψυχικές και καλλιτεχνικές, αυτές που αποτελούν τον πολιτισμό του ίδιου του λαού και του έθνους. Στην πρωταρχική μορφή των εκδηλώσεων αυτών, έθνος και λαός συνταυτίζονται...Οι σκοποί της Λαογραφίας είναι επιστημονικοί, εθνικοί, ανθρωπιστικοί και διεθνιστικοί"}}</ref>
Ως λαογραφία έχει αποδοθεί στα ελληνικά ο διεθνώς καθιερωμένος [[Αγγλική γλώσσα|αγγλοσαξονικός]] όρος folklore, που σημαίνει τη γνώση που έχει ο λαός. Στη [[Γερμανία]] επικράτησε ο όρος volkskunde, που σημαίνει τη γνώση για το λαό. Η αγγλοσαξονική θεώρηση θέτει ως αντικείμενο της λαογραφικής σπουδής τις παραδοσιακές εκδηλώσεις του λαϊκού βίου και συγκεκριμένα, την προφορική [[λογοτεχνία]]. Αντίθετα, η Γερμανική Λαογραφική Σχολή θέτει στο κέντρο του [[επιστήμη|επιστημονικού]] ενδιαφέροντός της όχι τις εκδηλώσεις αλλά το ίδιο το λαϊκό βίο συνολικά και συνακόλουθα το φορέα του, τον λαό, αναζητώντας μέσα από τις εκδηλώσεις του πολιτισμικού του βίου τον εντοπισμό των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του.
| |||