Μαρία Κάλλας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Το «Αγροτική Ιπποσύνη» περιττεύει, I Puritani -> «Οι Πουριτανοί» (θα δημιουργηθεί σελίδα) |
μ Η Εστιάδα -> Η Εστιάς σε λεζάντα |
||
Γραμμή 79:
====Στη Σκάλα του Μιλάνου====
[[Αρχείο:Maria Callas as Guilia.jpg|μικρογραφία|Η Μαρία Κάλλας ως Τζούλια στην όπερα ''Η
Ως το 1950, η Κάλλας είχε εμφανιστεί στα μεγαλύτερα θέατρα της Ιταλίας, εκτός της [[Σκάλα του Μιλάνου|Σκάλας του Μιλάνου]]. Η πρώτη φορά που εμφανίστηκε στη σκηνή της Σκάλας ήταν το 1950, όταν αντικατέστησε την υποτιθέμενη{{Sfn|Scott|1992|p=78-79}} αντίζηλό της, [[Ρενάτα Τεμπάλντι]], στον ρόλο της Αΐντα.{{Sfn|Jellinek|1986|p=57}} Ωστόσο, η επίσημη πρεμιέρα της στο θέατρο έγινε έναν χρόνο αργότερα, στις 7 Δεκεμβρίου 1951, με την εκκίνηση της καλλιτεχνικής σεζόν του θεάτρου στον ''[[Ο Σικελικός Εσπερινός|Σικελικό Εσπερινό]]'' του Βέρντι,{{Sfn|Jellinek|1986|p=76-77}} εμφάνιση που της προσέφερε ευρύτερη αναγνώριση.{{Sfn|Jellinek|1986|p=98}} Κατά τη διάρκεια των επόμενων επτά ετών η Σκάλα υπήρξε η σκηνή των μεγάλων θριάμβων της σε ένα ευρύ φάσμα ρόλων. Εκεί, συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως ο μαέστρος [[Χέρμπερτ φον Κάραγιαν]],{{Sfn|Scott|1992|p=125}} η [[Χορογραφία|χορογράφος]] [[Μαργκαρέτε Βάλμαν]]{{Sfn|Jellinek|1986|p=125}} και οι σκηνοθέτες Φράνκο Τζεφιρέλι{{Sfn|Scott|1992|p=134}} και [[Λουκίνο Βισκόντι]]. Ο δεύτερος, εισήλθε στον χώρο της οπερατικής σκηνοθεσίας ειδικά για την Κάλλας,{{Sfn|Scott|1992|p=143}} για την οποία σκηνοθέτησε πολλές καινούργιες και πολυτελείς παραγωγές έργων όπως η όπερα ''[[Η Εστιάς]]'' του [[Γκασπάρε Σποντίνι]], η Τραβιάτα, η Υπνοβάτις, η Άννα Μπολένα και η ''[[Ιφιγένεια εν Ταύροις (όπερα του Γκλουκ)|Ιφιγένεια εν Ταύροις]]'' του [[Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ|Γκλουκ]].{{sfn|Ardoin|Fitzgerald|1974|p=32}}
[[Αρχείο:Visconti Callas 1957.jpg|μικρογραφία|Στα καμαρίνια της Σκάλας του Μιλάνου το 1957, ο Λουκίνο Βισκόντι βοηθά την Μαρία Κάλλας να ετοιμαστεί για την Άννα Μπολένα]]
| |||