Διεθνές Γραφείο Ειρήνης

διεθνής οργάνωση-ομοσπονδία

Το Διεθνές Γραφείο Ειρήνης (γαλλ. Bureau international de la paix, BIP), που ιδρύθηκε[1] το 1891, είναι μία από τις παλαιότερες διεθνείς ομοσπονδίες ειρηνιστικών οργανώσεων στον κόσμο.

Το λογότυπο του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης
Φωτογραφία από συνάντηση του Γραφείου στη Βέρνη το 1899
Φωτογραφία από τη Γενική Σύνοδο του Γραφείου τον Σεπτέμβριο του 1935

Το Γραφείο ιδρύθηκε με την επίσημη ονομασία Μόνιμο Διεθνές Γραφείο Ειρήνης (Bureau International Permanent de la Paix) και πήρε το σημερινή του ονομασία το 1912. Για ένα διάστημα, από το 1946 μέχρι το 1961, ήταν γνωστό ως Διεθνής Επιτροπή Συνδέσμου Οργανώσεων Ειρήνης (Comité de liaison international des organisations de paix, CLIOP).

Το Γραφείο βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1910 για τη δράση του «ως συνδέσμου μεταξύ των οργανώσεων ειρήνης στις διάφορες χώρες».[2][3] Το 1913 ο Ανρι Λα Φονταίν τιμήθηκε επίσης με το Βραβείο για το έργο του «ως επικεφαλής του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης».[4][5] Τουλάχιστον 11 άλλοι βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης υπήρξαν ως φυσικά πρόσωπα μέλη του Γραφείου.[6]

Διοικητική δομή Επεξεργασία

Το Διεθνές Γραφείο Ειρήνης έχει ως επικεφαλής έναν πρόεδρο (σήμερα δύο «συμπροέδρους»). Υπάρχουν επίσης 6 αντιπρόεδροι από ισάριθμες διαφορετικές χώρες και ένας ταμίας, ενώ το διοικητικό σώμα του οποίου προεδρεύουν είναι το διοικητικό συμβούλιο, μέλη του οποίου ειναι τα παραπάνω 8 πρόσωπα και τα 11 μέλη της «Καθοδηγητικής Επιτροπής».

Η Παγκόσμια Εκστρατεία για τις στρατιωτικές δαπάνες Επεξεργασία

Η Παγκόσμια Εκστρατεία για τις Στρατιωτικές Δαπάνες (GCOMS) είναι μια μόνιμη, συνεχής και παγκόσμια εκστρατεία, που εγκαινιάσθηκε τον Δεκέμβριο του 2014 από το Διεθνές Γραφείο Ειρήνης για την αντιμετώπιση των υπερβολικών στρατιωτικών δαπανών παγκοσμίως.[7]

Σκοπός είναι η πίεση στις κυβερνήσεις του κόσμου ώστε να επενδύσουν χρήματα στους τομείς της υγείας, της εκπαιδεύσεως και της κλιματικής αλλαγής, αντί σε στρατιωτικές δαπάνες. Επίσης, υποστηρίζει τη μείωση της παραγωγής όπλων και του διεθνούς εμπορίου όπλων.[8]

Η εκστρατεία διοργανώνει την «Παγκόσμια Ημέρα Δράσεως επί των Στρατιωτικών Δαπανών» (Global Day of Action on Military Spending, GDAMS), ώστε να επικεντρώνει την προσοχή του κοινού και των ΜΜΕ στο κόστος των στρατιωτικών δαπανών και την ανάγκη για επενδύσεις σε νέες προτεραιότητες.[9]

Το Βραβείο Ειρήνης Σον Μακμπράιντ Επεξεργασία

Το Βραβείο Ειρήνης Σον Μακμπράιντ (Seán MacBride Peace Prize) καθιερώθηκε το 1992 και απονέμεται από το Διεθνές Γραφείο Ειρήνης σε πρόσωπα ή οργανισμούς που «έχουν εξέχον έργο για την ειρήνη, τον αφοπλισμό και/ή τα ανθρώπινα δικαιώματα».[10][11] Πήρε το όνομά του προς τιμή του Ιρλανδού Σον Μακμπράιντ, κατόχου Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης και προέδρου του Γραφείου από το 1974 έως το 1985.[12]

Ο πρώτος που τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Σον Μακμπράιντ ήταν ο Μάικλ Ντ. Χίγκινς, το 1992, ενώ μερικοί άλλοι τιμηθέντες με αυτό υπήρξαν οι Μορντεχάι Βανούνου (1994), Τζων Χιουμ (1998), Ναουάλ Ελ Σααντάουι (2012), Τσέλσι Μάνινγκ[13] (2013), Νόαμ Τσόμσκι και Τζέρεμι Κόρμπιν (2017).

Βραβεία Νόμπελ Ειρήνης Επεξεργασία

Το έργο του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1910, ενώ τα παρακάτω μέλη του έχουν τιμηθεί με το βραβείο αυτό ως φυσικά πρόσωπα:

Διετελέσαντες πρόεδροι Επεξεργασία

  • Ανρι Λα Φονταίν, πρόεδρος από το 1907 έως το 1943[14]
  • Ερνστ Βολφ, από το 1963 έως το 1974
  • Σον Μακμπράιντ, από το 1974 έως το 1985
  • Μπρους Κεντ, από το 1985 έως το 1992
  • Μαγ Μπριτ Τέοριν, από το 1992 έως το 2000
  • Κόρα Βάις, από το 2000 έως το 2006
  • Τόμας Μάγκνουσον, από το 2006 έως το 2013
  • Ράινερ Μπράουν και Λίζα Κλαρκ, από το 2013 έως σήμερα


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Over a Century of Peace-Making». International Peace Bureau. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2012. 
  2. «Award Ceremony Speech (1910)». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. 
  3. «The Nobel Peace Prize 1910». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. 
  4. Lundestad, Geir (15 Μαρτίου 2001). «The Nobel Peace Prize, 1901–2000». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. 
  5. «The Nobel Peace Prize 1913». Nobel Foundation. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. 
  6. «IPB Nobel Prize Winners». Nobel Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2011. .
  7. «Who We Are». Global Campaign on Military Spendin. International Peace Bureau. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2018. 
  8. «What We Do». Global Campaign on Military Spendin. International Peace Bureau. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2018. 
  9. «GCOMS (Global Campaign on Military Spending)». Centre Delàs. Centre Delàs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2018. 
  10. «Sean MacBride Peace Prize». International Peace Bureau. International Peace Bureau. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2018. 
  11. «IPB Unveils the Winners of Séan MacBride Peace Prize 2017». Centre Delàs. Centre Delàs. 7 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2018. 
  12. Nordlinger, Jay (2012). Peace, They Say: A History of the Nobel Peace Prize, the Most Famous and Controversial Prize in the World. Encounter. σελ. 221. 
  13. «International Peace Bureau Awards Sean MacBride Peace Prize 2013». Pax Christi International. Pax Christi International. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2018. 
  14. "The Nobel Peace Prize 1901-2000". Nobelprize.org. Nobel Media AB 2014. Web. 1 Μαρτίου 2017. <http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/themes/peace/lundestad-review/index.html>

Πηγές Επεξεργασία

  • Gobat, Albert: Développement du Bureau international permanent de la paix, Βέρνη 1910
  • Herz, Ulrich: The International Peace Bureau: History, Aims, Activities, Γενεύη 1969
  • Nobel Lectures, Peace 1901-1925, επιμ. Frederick W. Haberman, εκδ. Elsevier Publ. Company, Amsterdam 1972

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία