Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης
Ο Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης (1853 - 24 Ιουλίου 1916) ήταν ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού ο οποίος διακρίθηκε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων κατά την περίοδο μεταξύ 1912 και 1913.
| Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1853 Δήμος Σφακίων |
| Θάνατος | 24 Ιουλίου 1916 Πάτρα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1897) και Βαλκανικοί Πόλεμοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννημένος στην περιοχή των Σφακίων της Κρήτης το 1853, περίοδο κατά την οποία η τελευταία αποτελούσε, ακόμη, τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Μανουσογιαννάκης φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, ενώ στη συνέχεια, κατετάγη στον στρατό ως σημαιοφόρος του πυροβολικού. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, υπήρξε μέλος του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος το οποίο εστάλη στη γενέτειρα του ιδίου, την Κρήτη, υπό τον συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο.[1]
Το 1909, υπό τον βαθμό του συνταγματάρχη, υπηρέτησε ως Υπουργός Στρατιωτικών Υποθέσεων κατά τη διάρκεια της βραχύβιας κυβερνήσεως του Δημητρίου Ράλλη, η οποία και διαλύθηκε κατόπιν του κινήματος στο Γουδί.[1] Κατά τις απαρχές του 1911, ο Μανουσογιαννάκης ορίστηκε ως διοικητής της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, με έδρα την πόλη της Λάρισας. Οι επιδόσεις της μεραρχίας του κατά τη διάρκεια των μεγάλων εαρινών ελλιγμών του 1912 απέφεραν στον ίδιο την προαγωγή του στον βαθμό του υποστράτηγου. Ο Μανουσογιαννάκης ηγήθηκε αυτοπροσώπως της 1ης Μεραρχίας κατά τη διάρκεια του συνόλου των Βαλκανικών Πολέμων, ιδιαιτέρως διακρινόμενος κατά τη διάρκεια του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου εναντίον της Βουλγαρίας, πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια των μαχών του Λαχανά και της Κρέσνας.[1]
Μετά το πέρας του πολέμου, προήχθη στον βαθμό του αντιστράτηγου, ενώ ορίστηκε ως διοικητής του νεοϊδρυθέντος Β΄ Σώματος Στρατού, με έδρα την πόλη της Πάτρας, όπου και ο ίδιος απεβίωσε, στις 24 Ιουλίου 1916.[1]