Η ταινία Ο Καταδότης (Αγγλ. The Informer), είναι δράμα παραγωγής 1935, σε σκηνοθεσία Τζον Φορντ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Βίκτορ ΜακΛάγκλεν, Χέδερ Έιντζελ, Πρέστον Φόστερ, Μάργκο Γκράχαμ και Γουάλας Φορντ. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Λίαμ Ο'Φλάχερτι, το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Ντάντλεϊ Νίκολς. Πρόκειται για τη δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος, το οποίο είχε μεταφερθεί στον κινηματογράφο το 1929. Η ταινία πραγματεύεται τον αγώνα των Ιρλανδών για την ανεξαρτησία τους από τους Βρετανούς. Η ταινία προτάθηκε 6 βραβεία Όσκαρ και χάρισε στον Τζον Φορντ το πρώτο από τα τέσσερα του Όσκαρ Σκηνοθεσίας και στον Βίκτορ ΜακΛάνγκλεν το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου.

Ο Καταδότης
ΣκηνοθεσίαΤζον Φορντ
ΠαραγωγήΤζον Φορντ
ΣενάριοΝτάντλεϊ Νίκολς
Λίαμ Ο'Φλάχερτι (Μυθιστόρημα)
Βασισμένο σεThe Informer
ΠρωταγωνιστέςΒίκτορ ΜακΛάγκλεν
Χέδερ Έιντζελ
Πρέστον Φόστερ
Μάργκο Γκράχαμ
Γουάλας Φορντ
ΜουσικήΜαξ Στάινερ
ΦωτογραφίαΤζόζεφ Άουγκουστ
ΜοντάζGeorge Hively
ΕνδυματολόγοςΓουόλτερ Πλάνκετ
Εταιρεία παραγωγήςRKO Pictures
ΔιανομήRKO Pictures και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 9/5/1935
Κυκλοφορία1935
Διάρκεια91 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαAγγλικά

Υπόθεση Επεξεργασία

Στο Δουβλίνο της δεκαετίας του '20, ο Γκίπο Νόουλαν (Βίκτορ ΜακΛάγκλεν), ένας δυνατός αλλά όχι ιδιαίτερα έξυπνος άνδρας εξοστρακίζεται από το επαναστατικό κίνημα των Ιρλανδών, επειδή αρνήθηκε να εκτελέσει μέλος του αντίπαλου στρατού που είχε σκοτώσει μέλος του ΙΡΑ. Όντας περιθωριοποιημένος από τους πάντες, ο Νόουλαν φτάνει στα όρια της πείνας, ενώ παράλληλα εξοργίζεται όταν μαθαίνει ότι η επίσης πάμφτωχη κοπέλα του, Κέιτι Μάντεν (Μάργκο Γκράχαμ) έχει γίνει πόρνη για να τα βγάλει χρήματα προκειμένου να φύγει για την Αμερική. Ο Γκίπο αργότερα συναντά έναν φίλο του και σύντροφο από την οργάνωση του ΙΡΑ, τον Φράνκι ΜακΦίλιπ (Γουάλας Φορντ), ο οποίος κρύβεται καθώς οι Άγγλοι τον έχουν επικηρύξει για 20 λίρες. Ο Φράνκι έχει βαρεθεί να κρύβεται και βρίσκεται καθ' οδόν για να συναντήσει τη μητέρα (Ουνα Ο' Κόνορ) και την αδελφή του Μαίρη (Χέδερ Έιντζελ). Τότε ο Γκίπο αποφασίζει να τον καταδώσει στον αντίπαλο και οι Βρετανοί βρίσκουν τον Φράνκι σπίτι του και τον σκοτώνουν. Ο Γκίπο λαμβάνει την ανταμοιβή του κι έπειτα πηγαίνει να βρει την Κέιτι λέγοντάς της ότι βρήκε τα χρήματα έχοντας ξυλοκοπήσει έναν Αμερικανό ναύτη, έπειτα πηγαίνει στην κηδεία του Φράνκι όπου συμπεριφέρεται αλλόκοτα όταν μερικά από τα χρήματα πέφτουν από την τσέπη του. Οι πρώην σύντροφοι του αναρωτιούνται ποιος ήταν ο υπαίτιος για το θάνατο του Φράνκι. Παράλληλα ο Γκίπο σπαταλώντας την ανταμοιβή του ενισχύει τις υποψίες των πρώην συντρόφων του.

Ηθοποιοί Επεξεργασία

  • Βίκτορ ΜακΛάγκλεν στο ρόλο του Γκίπο Νόουλαν
  • Χέδερ Έιντζελ στο ρόλο της Μαίρη ΜακΦίλιπ
  • Πρέστον Φόστερ στο ρόλο του Νταν Γκάλαχερ
  • Μάργκο Γκράχαμ στο ρόλο της Κέιτι Μάντεν
  • Γουάλας Φορντ στο ρόλο του Φράνκι ΜακΦίλιπ
  • Ούνα Ο'Κόνορ στο ρόλο της Κυρίας ΜακΦίλιπ
  • Τζ. Μ. Κέριγκαν στο ρόλο του Τέρι
  • Τζο Σόγιερ στο ρόλο του Μπάρτλι Μαλχόλαντ
  • Νιλ Φιτζέραλντ στο ρόλο του Τόμι Κόνορ
  • Ντόναλντ Μικ στο ρόλο του Πίτερ Μάλιγκαν
  • Ντ'Άρσι Κόριγκαν στο ρόλο του τυφλού
  • Λίο Μακ Κέιμπ στο ρόλο του Ντόναχιου
  • Στιβ Πέντελτον στο ρόλο του Ντένις Ντέιλι
  • Φράνσις Φορντ στο ρόλο του δικαστή Φλιν
  • Μέι Μπόλεϊ στο ρόλο της Μαντάμ Μπέτι

Υποδοχή Επεξεργασία

Η ταινία ήταν δημοφιλής στο Box Office όπου απέφερε κέρδη της τάξης των 325.000 δολαρίων[1].

Βραβεία Επεξεργασία

Η ταινία προτάθηκε για έξι βραβεία Όσκαρ κερδίζοντας 4[2]. Έχασε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από την ταινία του 1935 Ναυτική Ανταρσία (Mutiny on the Bounty) του Φρανκ Λόιντ καθώς και το όσκαρ για το μοντάζ. Ο Βίκτορ ΜακΛάγκλεν υπερίσχυσε των Κλαρκ Γκέιμπλ, Τσαρλς Λότον και Φράντσο Τόουν οι οποίοι ήταν υποψήφιοι για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία Ναυτική Ανταρσία (Mutiny on the Bounty). Ο Τζον Φορντ που δεν ήταν παρών στην τελετή έλαβε το πρώτο του Όσκαρ Σκηνοθεσίας (επρόκειτο να κερδίσει άλλα τρία). Ο Ντάνλεϊ Νίκολς κέρδισε το Όσκαρ Σεναρίου αλλά αναγκάστηκε να μη το δεχτεί λόγω διαφωνιών που είχε με το συνδικάτο των σεναριογράφων. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού που νικητής απέρριπτε το βραβείο του[3].

Βράβευση:

  • Σκηνοθεσίας – Τζον Φορντ
  • Α’ Ανδρικού Ρόλου – Βίκτορ ΜακΛάγκλεν
  • Σεναρίου – Ντάντλεϊ Νίκολς
  • Μουσικής Επιμέλειας - Μαξ Στάινερ

Υποψηφιότητα:

  • Καλύτερης Ταινίας – Τζον Φορντ
  • Μοντάζ – Τζορτζ Χάιβελι

Άλλα Βραβεία:

National Board of Review

  • Καλύτερη Ταινία
  • Καλύτερης Σκηνοθεσίας - Τζον Φορντ

Άλλα Βραβεία:

Βραβείο Κριτικών Νέας Υόρκης

  • Καλύτερη Ταινία
  • Καλύτερης Σκηνοθεσίας - Τζον Φορντ

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Jewel, Richard. 'RKO Film Grosses: 1931-1951', Historical Journal of Film Radio and Television, Vol 14 No 1, 1994, p55.<--publisher & place?-->
  2. «Academy of Motion Picture Arts and Science». Academy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2008. 
  3. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία