Ειρηνούπολη (Κιλικία)

Συντεταγμένες: 37°14′17″N 36°27′34″E / 37.23806°N 36.45944°E / 37.23806; 36.45944

Η Ειρηνούπολη ήταν αρχαία ρωμαϊκή, βυζαντινή και μεσαιωνική πόλη στη βορειοανατολική Κιλικία, σε σχετικά κοντινή απόσταση από τον ποταμό Καλύκαδνο, επίσης γνωστή για σύντομο διάστημα ως Νερωνιάς προς τιμήν του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Νέρωνα. Η Ειρηνούπολη ήταν επίσης επισκοπική έδρα, η οποία, σήμερα, περιλαμβάνεται στον κατάλογο των τιμητικών επισκοπών της Καθολικής Εκκλησίας.

Ειρηνούπολη
Berke Barajı - Berke Dam 03.JPG
Πανοραμική άποψη τοπίου πλησίον της Ειρηνούπολης.
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ειρηνούπολη
37°14′35″N 36°27′24″E
ΧώραΤουρκία

ΤοποθεσίαΕπεξεργασία

Ευρίσκεται στην θέση του σημερινού Ντιουζιτσί (παλαιότερα Χαρουνιγιέ) στην Επαρχία του Οσμανιγιέ. Ευρίσκεται στην είσοδο του Περάσματος Νταρμπ αλ-Αΐν, το οποίο οδηγούσε από την αλ-Χαρουνίγια στη Γερμανίκεια, 104 χμ. νοτιοανατολικά των Αδάνων και 29,5 χμ. βορειοανατολικά του Οσμανιγιέ. Η ταυτοποίηση από τον Ε. Χόνιγκμαν της Ειρηνούπολης με το Μπαγκντατσίκ, την ”μικρή Ειρηνούπολη” (σε αντιπαράθεση με την “μεγάλη Ειρηνούπολη”), 25 χμ. βορειοανατολικά του Οσμανιγιέ επί της διαδρομής προς το Χασανμπεϊλί, είναι εσφαλμένη καθώς η περιοχή αποκαλείται Μπουγνταϊτσίκ[1][2] Η τοποθεσία ευρίσκεται σε ολίγον μεγαλύτερο υψόμετρο από την Ιεράπολη, τα Καστάβαλα και την Ανάζαρβο, επί του όρους, εμποδίζοντας την πρόσβαση στην κοιλάδα της Κιλικίας από τα ανατολικά.

ΙστορίαΕπεξεργασία

Πιστεύεται πως ιδρύθηκε από τον Αντίοχο Δ΄ της Κομμαγηνής. Τα προερχόμενα από την πόλη νομίσματα καταδεικνύουν πως ο Ασκληπιός και η Υγεία λατρεύονταν στην πόλη κατά την διάρκεια της παγανιστικής περιόδου. Η λατρεία των παραπάνω δύο θεών στην πόλη πιθανώς να σχετίζεται με την με την ύπαρξη φυσικής πηγής στην περιοχή.

Ο Θεοδώρητος ο Κύρου επιβεβαιώνει το γεγονός πως οι δύο ονομασίες, Ειρηνούπολη και Νερωνιάς, φαίνεται να αναφέρονται στην ίδια πόλη.[3] Η ονομασία Νερωνιάς αναφέρεται σε τιμές που αποδόθηκαν στην πόλη από τον Νέρωνα. Η πόλη αναφέρεται από τον Ιεροκλή[4], τον Νικηφόρο και τον Κάλλιστο.[5][6] Η πόλη πέρασε υπό Μουσουλμανικό έλεγχο έπειτα από την Μάχη του Μαντζικέρτ το 1071.

ΕπισκοπήΕπεξεργασία

Ο Χριστιανισμός εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην περιοχή κατά την διάρκεια του 1ου αιώνα, ενώ η στρατηγική της τοποθεσία εντός των ορεινών περασμάτων, καθώς και το έργο του Αγίου Παύλου την κατέστησαν από νωρίς ως υποψήφιο προορισμό των ιεραποστόλων. Η πόλη αποτέλεσε έδρα επισκοπής κατά την διάρκεια της περιόδου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Γνωστοί εδρεύοντες επίσκοποι
Τιμητικοί Καθολικοί επίσκοποι
  • Στέφανο Μισσίρ (1837 - 1863)[8]
  • Λουίτζι Τσιούρτσια (1866 - 1881)
  • Λουίτζι Ματέρα (1882 - 1891)
  • Ανατόλ Βινσέντι Νόβακ (1900 - 1924)
  • Αλφρεντ-Ζυλ Μελισόν (1925 - 1925)
  • Αλεξάντρ-Φιλιμπέρ Πουαριέ (1925 - 1927)
  • Άντονι Βλαντισλάβ Σλαγκόβσκι (1928 - 1945)
  • Άλεν Τζέιμς Μπάμπκοκ (15 Φεβρουαρίου 1947 - 1954) [9]
  • Όσκαρ ντε Ολιβέιρα ( 1954 - 1959)
  • Ζωρζ Ζακό (20 Μαΐου 1959 - 1961)
  • Γκαετάνο Μικέττι (1961 - 1975)

ΝομισματοκοπίαΕπεξεργασία

Η πόλη έκοβε δικό της νόμισμα, από το 92/93 μ.Χ., κατά την διάρκεια της περιόδου βασιλείας του Δομιτιανού, έως και την περίοδο βασιλείας του Γαλλιηνού (253-268 μ.Χ.).

Δείτε επίσηςΕπεξεργασία

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. Honigmann, Ε., “Νeronias – Irenopolis in Eastern Cilicia”, Byzantion 20 (1950) pp. 39 – 61.
  2. http://asiaminor.ehw.gr/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=12369
  3. Θεοδώρητος, Εκκλ. Ιστ. Α.7.
  4. Ιεροκλής, 705, 8;
  5. Not. Episc. I 822.
  6. Not. Dign. Or. XI.24
  7. Eirenopolis, dans la Great Online Encyclopaedia of Asia Minor.
  8. http://www.catholic-hierarchy.org/diocese/d2i26.html
  9. Dixon Evening Telegraph ( Dixon, Illinois) Friday, March 28, 1947, Page 11

ΠηγέςΕπεξεργασία

  • Panagopoulou, Katerina. «Eirenopolis». Encyclopedia of the Hellenic World, Asia Minor. Foundation of the Hellenic World. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2012. 
  •   Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα
    (Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Irenopolis». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray.