Βικιπαίδεια

Εκλογές στην Μπουρκίνα Φάσο

Στην Μπουρκίνα Φάσο διεξάγονται εκλογές για Πρόεδρο και για κοινοβούλιο. Σύμφωνα με το σύνταγμα του 1991, ο Πρόεδρος εκλέγεται από το λαό για θητεία 5 ετών. Το Κοινοβούλιο (Assemblée Nationale) έχει 111 μέλη, τα οποία εκλέγονται για 5ετή θητεία με αναλογική αντιπροσώπευση. Οι επόμενες γενικές εκλογές θα διεξαχθούν τον Οκτώβριο του 2015.

Προεδρικές εκλογές Επεξεργασία

Πρόσφατες προεδρικές εκλογές Επεξεργασία

2020 Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Γενικές εκλογές της Μπουρκίνα Φάσο (2020)


Προηγούμενες προεδρικές εκλογές Επεξεργασία

1965 Επεξεργασία

Πριν το 1965 ο Πρόεδρος διοριζόταν από την Εθνοσυνέλευση. Στις πρώτες προεδρικές εκλογές στην Άνω Βόλτα (όπως ονομαζόταν η χώρα ως το 1984) στις 3 Οκτωβρίου 1965, μοναδικός υποψήφιος ήταν ο Μορίς Γιαμεογκό, ηγέτης του μοναδικού νόμιμου κόμματος, της Δημοκρατικής Ένωσης της Βόλτα - Αφρικανικού Δημοκρατικού Συναγερμού. Αυτό έγινε γιατί εκείνη την περίοδο η χώρα ήταν υπό μονοκομματικό καθεστώς. Ο Γιαμεογκό επανεξελέγη με 100% των ψήφων και με συμμετοχή 98,4%.[1] Ο Γιαμεογκό κυβέρνησε ως την αποχώρησή του από την εξουσία το 1966, έπειτα από γενική απεργία εναντίον του καθεστώτος του και αντικαταστάθηκε από προσωρινή στρατιωτική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Σανγκουλέ Λαμιζανά. Η νέα κυβέρνηση ενέκρινε ένα νέο σύνταγμα το 1970, το οποίο αναθεωρήθηκε και επικυρώθηκε το 1977.

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μορίς Γιαμεογκό Δημοκρατική Ένωση της Βόλτα - Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός 2.146.481 100
Άκυρα/λευκά 309 –
Σύνολο 2.146.790 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 2.182.425 98,4
Πηγή: Sternberger et al.[2]

1978 Επεξεργασία

Οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές στην ιστορία της χώρας διεξήχθησαν στις 14 Μαΐου 1978 (πρώτος γύρος), με τον δεύτερο γύρο να διενεργείται στις 28 Μαΐου. Οι εκλογές έγιναν με βάση ένα νέο σύνταγμα, που εγκρίθηκε το 1977. Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη του ανεξάρτητου υποψήφιου Σανγκουλέ Λαμιζανά, ο οποίος υποστηρίχθηκε από την Δημοκρατική Ένωση της Βόλτα - Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός και κέρδισε 56,3% των ψήφων στον δεύτερο γύρο.[3] Η συμμετοχή ήταν 35,2% στον πρώτο γύρο και 43,6% στον δεύτερο.[4]

Υποψήφιος Κόμμα 1ος γύρος 2ος γύρος
Ψήφοι % Ψήφοι %
Σανγκουλέ Λαμιζανά Ανεξάρτητος 425.302 42,2 711.722 56,3
Μακέρ Ουεντραογκό Εθνική Άμυνα για την Προάσπιση της Δημοκρατίας 254.467 25,2 552.954 43,7
Ζοζέφ Ουεντραογκό Μέτωπο Αρνητών-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός 167.120 16,6
Ζοζέφ Κι-Ζερμπό Βολταϊκή Προοδευτική Ένωση 162.031 16,1
Άκυρα/λευκά 19.695 – 18.870 –
Σύνολο 1.028.653 100 1.283.546 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 2.924.785 35,2 2.947.527 43,6
Πηγή: Nohlen et al.

1991 Επεξεργασία

Οι επόμενες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν την 1η Δεκεμβρίου 1991. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έλαβαν μέρος, επιλέγοντας την αποχή σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Πρόεδρος εξελέγη με 750.146 ψήφους (ποσοστό 100%) ο μοναδικός υποψήφιος, Μπλεζ Κομπαορέ, ο οποίος είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα από το 1987. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν μόλις 27,3% και οι εγγεγραμμένοι 3.179.053.[5]

1998 Επεξεργασία

Ο Μπλεζ Κομπαορέ επανεξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 87,5% και στις εκλογές που έγιναν στις 15 Νοεμβρίου 1998. Σε αυτές δεν πήραν μέρος τα μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν της τάξης του 56,1%.[5]

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι %
Μπλεζ Κομπαορέ Κογκρέσο για Δημοκρατία και Πρόοδο 1.996.151 87,5
Ραμ Ουεντραογκό Ένωση των Πρασίνων για την Ανάπτυξη της Μπουρκίνα 150.796 6,6
Φρεντερίκ Γκιρμά Μέτωπο Αρνητών-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός 133.552 5,9
Άκυρα/λευκά ψηφοδέλτια 89.458 –
Σύνολο 2.369.954 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 4.226.358 56,1
Πηγή: Nohlen et al.

2005 Επεξεργασία

Τον Αύγουστο του 2005 ο υπηρετήσας 2 θητείες πρόεδρος Κομπαορέ ανακοίνωσε την πρόθεσή του να διεκδικήσει και τρίτη συνεχή προεδρική θητεία. Ωστόσο, η αντιπολίτευση αντέτεινε ότι ο Κομπαορέ δεν μπορούσε να είναι υποψήφιος ξανά, καθώς το 2000 εγκρίθηκε η αναθεώρηση του συντάγματος, με βάση την οποία ο πρόεδρος μπορούσε να υπηρετήσει μόνο 2 θητείες. Με την ίδια αναθεώρηση η θητεία του Προέδρου από τα 7 χρόνια μειώθηκε στα 5 έτη. Οι υποστηρικτές του Κομπαορέ, όμως, ανέφεραν ότι η αναθεώρηση δεν μπορούσε να έχει αναδρομική ισχύ. Τον Οκτώβριο του 2005 το Συνταγματικό Συμβούλιο αποφάνθηκε ότι καθώς ο Κομπαορέ ήταν πρόεδρος το 2000, η αναθεώρηση δεν μπορούσε να έχει εφαρμογή ως το τέλος της τρέχουσας θητείας του, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο την υποψηφιότητά του για τις εκλογές του 2005.[6] Στις προεδρικές εκλογές του 2005, οι οποίες διεξήχθησαν στις 13 Νοεμβρίου, ο Μπλεζ Κομπαορέ επανεκλέχθηκε πρόεδρος με ποσοστό 80,35%.[7] Μετά την επανεκλογή του, ο Κομπαορέ ορκίστηκε για 3η συνεχή θητεία στην Ουαγκαντουγκού στις 20 Δεκεμβρίου 2005.[8]

ε • σ  Πρόεδρος , 13 Νοεμβρίου 2005
Υποψήφιοι - Κόμματα Ψήφοι %
Μπλεζ Κομπαορέ - Κογκρέσο για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο (Congrès pour la Démocratie et le Progrès) 1.660.148 80,35
Μπενεουεντέ Στανισλά Σακαρά - Ένωση για Αναγέννηση /Κόμμα Σανκαριστών (Union pour la Renaissance/Mouvement Sankariste) 100.816 4,88
Λοράν Μπαντό - Εθνικό Κόμμα Αναγέννησης (Parti de la Renaissance Nationale) 53.743 2,60
Φιλίπ Ουεντραογκό - Κόμμα για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό (Parti pour la Démocratie et le Socialisme) 47.146 2,28
Ραμ Ουεντραογκό - Συναγερμός των Οικολόγων της Μπουρκίνα 42.061 2,04
Αλί Λανκοαντέ - Κόμμα για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο /Σοσιαλιστικό Κόμμα (Parti pour la Démocratie et le Progrès/Parti Socialiste) 35.949 1,74
Νορμπέρ Τιαντρεμπεογκό - Μέτωπο των Κοινωνικών Δυνάμεων (Front des Forces Sociales) 33.353 1,61
Σουμανέ Τουρέ - Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας (Parti Africain de l’Indépendance) 23.266 1,13
Ζιλμπέρ Μπουντά - Κόμμα των Μπουρκιναμπέ για την Επανάληψη της Ψηφοφορίας 21.658 1,05
Παργκί Εμίλ Παρέ - Συμμαχία Σοσιαλιστών 17.998 0,87
Ερμάν Γιαμεογκό - Εθνική Ένωση για την Άμυνα και τη Δημοκρατία 15.685 0,76
Τουμπέ Κλεμάν Ντακιό - Ένωση για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη 7.741 0,37
Ναγιαμπτιγκούνγκου Κονγκό Καμπορέ (Nayabtigungu Congo Kaboré) - Κίνημα για Ανοχή και Πρόοδο 6.706 0,32
Σύνολο (συμμετοχή 57,7 %) 2.066.270 100,0
Λευκά 196.629
Σύνολο ψήφων 2.262.899
Εγγεγραμμένοι/ συμμετοχή 3.924.328 / 57,66%
Πηγή: African Election Database


2010 Επεξεργασία

Προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 21 Νοεμβρίου 2010. Ο πρόεδρος Μπλεζ Κομπαορέ επανεξελέγη για 4η θητεία με ποσοστό 80,2% των ψήφων.[9] Οι εκλογές επισκιάστηκαν από καταγγελίες για εκτεταμένη νοθεία.[10] Έπειτα από την πρόθεση του Κομπαορέ να διεκδικήσει και νέα θητεία και τις διαμαρτυρίες που ακολούθησαν, ο Κομπαορέ εξαναγκάστηκε σε παραίτηση το 2014 και οι εκλογές ορίστηκαν για τον Οκτώβριο του 2015.

ε • σ Πρόεδρος, 21 Νοεμβρίου 2010
Υποψήφιοι Ψήφοι %
Μπλεζ Κομπαορέ – Κογκρέσο για Δημοκρατία και Πρόοδο 1.358.941 80,2
Αμά Αρμπά Ντιαλό – Κόμμα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό 138.666 8,2
Μπενεουεντέ Στανισλά Σανκαρά – Ένωση για Αναγέννηση / Κίνημα Σανκαριστών 107.377 6,3
Μπουκαρί Καμπορέ – Παναφρικανική Ένωση Σανκαριστών / Προοδευτικό Κίνημα 39.029 2,3
Μαξίμ Καμπορέ 24.888 1,5
Παργκί Εμίλ Παρέ – Λαϊκό Κίνημα για Σοσιαλισμό / Ομοσπονδιακό Κόμμα 14.461 0,9
Ουαμπουσόγκα Φρανσουά Καμπορέ – Κόμμα για Δημοκρατία και Πρόοδο / Σοσιαλιστικό Κόμμα 10.909 0,6
Σύνολο (συμμετοχή 54,9%) 1.694.271 100,0
Άκυρα (4,7%) 84.422
Σύνολο ψηφοδελτίων 1.778.693
Εγγεγραμμένοι 3.239.777
Πηγή: Εκλογικό Αρχείο του Adam Carr


2015 Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Γενικές εκλογές στην Μπουρκίνα Φάσο 2015


Βουλευτικές εκλογές Επεξεργασία

Πρόσφατες βουλευτικές εκλογές (2020) Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Γενικές εκλογές της Μπουρκίνα Φάσο (2020)

Προηγούμενες βουλευτικές εκλογές Επεξεργασία

Πριν την ανεξαρτησία 1946 - 1960 Επεξεργασία

Προτού η Άνω Βόλτα (σημ. Μπουρκίνα Φάσο) κηρυχθεί ανεξάρτητη από τη Γαλλία, διεξάγονταν εκλογές για Γενικό Συμβούλιο.Η χώρα τότε ανήκε στην Γαλλική Ακτή Ελεφαντοστού. Οι πρώτες εκλογές έγιναν το 1946-47. Το Δημοκρατικό Κόμμα της Ακτής Ελεφαντοστού – Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός κέρδισε και τις 15 έδρες.[11] Το 1947 η Άνω Βόλτα χωρίστηκε από την Ακτή Ελεφαντοστού και στις 27 Ιουνίου 1948 έγιναν οι πρώτες εκλογές στην Άνω Βόλτα για Εδαφική Συνέλευση.[12]Η Εδαφική Συνέλευση είχε 50 έδρες, από τις οποίες οι 10 εξελέγησαν από το πρώτο Εκλεκτορικό Σώμα (Γάλλοι πολίτες) και οι 40 από το Δεύτερο Εκλεκτορικό Κολέγιο (μη Γάλλοι πολίτες).[13] Στις επόμενες εκλογές για Εδαφική Συνέλευση, το 1952, η Βολταϊκή Ένωση (UV) αναδείχθηκε ως το μεγαλύτερο κόμμα με 20 έδρες.[14] Δεύτερο κόμμα ήρθε ο Συναγερμός του Γαλλικού Λαού και ακολούθησε το Βολταϊκό Δημοκρατικό Κόμμα.[12]Η συμμετοχή ήταν 57,2% στο Πρώτο Κολέγιο (905 ψηφοφόροι) και 56,1% στο Δεύτερο Κολέγιο (207.112 ψηφοφόροι). Το Ενιαίο Δημοκρατικό Κόμμα (ένας συνασπισμός της Βολταϊκής Δημοκρατικής Ένωσης - Αφρικανικού Δημοκρατικού Συναγερμού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος για τη Χειραφέτηση των Αφρικανικών Πληθών κέρδισε τις εκλογές στις 31 Μαρτίου 1957, εξασφαλίζοντας 33 από τις συνολικά 68 έδρες στη Συνέλευση.[15] Η συμμετοχή ήταν 51,8%. Οι τελευταίες εκλογές για Εδαφική Συνέλευση πριν την ανεξαρτησία διεξήχθησαν στις 30 Μαρτίου 1959. Κέρδισε ο Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός, με 62 επί συνόλου 75 εδρών στη Συνέλευση και με συμμετοχή 46,9%.[16]

Βουλευτικές εκλογές από την ανεξαρτησία ως σήμερα Επεξεργασία

1965 Επεξεργασία

Βουλευτικές εκλογές έγιναν στην μονοκομματική (από το 1960) Άνω Βόλτα, στις 7 Νοεμβρίου 1965. Καθώς το μοναδικό νόμιμο πολιτικό κόμμα ήταν η Βολταϊκή Δημοκρατική Ένωση-Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός, το τελευταίο κέρδισε όλες τις 75 έδρες στην Εθνοσυνέλευση. Η συμμετοχή ήταν 97,4%.[17]

1970 Επεξεργασία

Το 1970 επανήλθε ο πολυκομματισμός έπειτα από τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και διεξήχθησαν οι πρώτες πολυκομματικές βουλευτικές εκλογές μετά την ανεξαρτησία της χώρας.Η ψηφοφορία έγινε στις 20 Δεκεμβρίου και το άλλοτε μόνο νόμιμο πολιτικό κόμμα κέρδισε 37 από τις συνολικά 57 έδρες στην Εθνοσυνέλευση, με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 48,3%.[18] To 1974 σημειώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα στη χώρα και μετά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για σύνταγμα το 1977, έγιναν νέες βουλευτικές εκλογές το 1978.

Κόμμα Ψήφοι % Έδρες +/–
Δημοκρατική Ένωση της Βόλτα - Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός 753.166 67,68 37 –38
Αφρικανικό Κόμμα Επανένταξης 191.980 17,25 12 Νέο
Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα 121.942 10,96 6 Νέο
Ανεξάρτητο Κόμμα Καγιά 8.278 0,74 2 Νέο
Ένωση για τη Νέα Δημοκρατία 6.540 0,59 0 Νέο
Ανεξάρτητο Κόμμα Γιατενγκά 6.064 0,54 0 Νέο
Ανεξάρτητο Κόμμα Κουπελά 2.873 0,26 0 Νέο
Λοιπά 22.040 1,98 0 Νέο
Άκυρα/λευκά 43.814 – – –
Σύνολο 1.156.697 100 57 –18
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 2.395.226 48,7 – –
Πηγή: IPU

1978 Επεξεργασία

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 30 Απριλίου 1978 με τη συμμετοχή 367 υποψηφίων από 8 κόμματα.[19] Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη του της Βολταϊκής Δημοκρατικής Ένωσης - Αφρικανικού Δημοκρατικού Συναγερμού με 28 από τις συνολικά 57 έδρες στην εθνοσυνέλευση. Η συμμετοχή ήταν μόλις 38,3%.[20] Σύμφωνα με το νέο σύνταγμα ο αριθμός των πολιτικών κομμάτων περιορίστηκε στα 3 και αυτό είχε ως αποτέλεσμα το αρχαιότερο κόμμα της Άνω Βόλτα, το Αφρικανικό Κόμμα Επανένταξης να εξαφανιστεί.[19]

Κόμμα Ψήφοι % Έδρες +/–
Δημοκρατική Ένωση της Βόλτα - Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός 455.329 42,5 28 –9
Εθνική Ένωση για την Προάσπιση της Δημοκρατίας 244.754 22,9 13 Νέο
Βολταϊκή Προοδευτική Ένωση 169.331 15,8 9 Νέο
Αφρικανικό Κόμμα Επανένταξης 102.335 9,6 6 –6
Εθνική Ένωση Ανεξάρτητων 79.367 7,4 1 Νέο
Κίνημα Ανεξάρτητων του PRA 18.361 1,7 0 Νέο
Ομάδα Λαϊκής Δράσης 827 0,1 0 Νέο
Άκυρα/λευκά 51.495 – – –
Σύνολο 1.121.799 100 57 –18
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 2.927.416 38,3 – –
Πηγή: Nohlen et al.

1992 Επεξεργασία

Το 1991 ο πρόεδρος Κομπαορέ επέτρεψε να γίνουν ορισμένες αλλαγές προς μια πολυκομματική δημοκρατία. Έτσι, ιδρύθηκαν ποικίλα πολιτικά κόμματα, όμως η αντιπολίτευση δεν έμεινε ικανοποιημένη και ζήτησε εθνική διάσκεψη για το θέμα, κάτι που αρνήθηκε ο Κομπαορέ.[21] Βουλευτικές εκλογές έγιναν στις 24 Μαΐου 1992. Ήταν οι πρώτες εκλογές που έγιναν σύμφωνα με το σύνταγμα του 1991.[22] Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη για την Οργάνωση για Λαϊκή Δημοκρατία– Εργατικό Κίνημα, η οποία κέρδισε 78 επί συνόλου 107 εδρών στην Εθνοσυνέλευση. Σύμφωνα με τους διεθνείς παρατηρητές οι εκλογές ήταν σε μεγάλο βαθμό ελεύθερες και δίκαιες, ενώ η αντιπολίτευση έκανε λόγο για νοθεία.[21][23] Η συμμετοχή ήταν 33,8%.Η συντριπτική πλειοψηφία των εκλεγέντων βουλευτών ήταν άντρες (101 από τους συνολικά 107). Έπειτα από τις εκλογές, ο Γιουσούφ Ουεντραογκό ανέλαβε πρωθυπουργός. Το νέο 7μελές κυβερνητικό σχήμα παρουσιάστηκε δημοσίως στις 20 Ιουνίου 1992.

1997 Επεξεργασία

Στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, που έγιναν στις 11 Μαΐου 1997 κέρδισε το Κογκρέσο για Δημοκρατία και Πρόοδο (CDP) με 101 επί συνόλου 111 εδρών.[24] Ήταν η πρώτη φορά που μια Εθνοσυνέλευση ολοκλήρωσε πλήρως τη θητεία της από την εποχή της ανεξαρτησίας. [3] Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν 44,1%. Έπειτα από τις εκλογές, το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε τα αποτελέσματα σε 4 εκλογικές περιφέρειες.Σε αυτές έγιναν νέες εκλογές στις 19 Ιουνίου. Όλες τις έδρες κέρδισε το CDP.[3]

2002 Επεξεργασία

Το κυβερνών CDP κέρδισε και τις επόμενες εκλογές στις 5 Μαΐου 2002 με 57 από τις συνολικά 111 έδρες στην Εθνοσυνέλευση. Τα 111 μέλη της Εθνοσυνέλευσης εκλέχθηκαν σε 2 τομείς: οι 90 βουλευτές εξελέγησαν με τις περιφερειακές λίστες σε 13 περιφέρειες, ενώ οι υπόλοιποι 21 εξελέγησαν με εθνική λίστα.[25]Συνολικά έλαβαν μέρος 3.540 υποψήφιοι από 30 πολιτικά κόμματα.[25] Έπειτα από τις εκλογές, πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης εξελέγη ο Ρος Μαρκ Κριστιάν Καμπορέ από το CDP με ψήφους 77–22.[25]

2007 Επεξεργασία

Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 6 Μαΐου 2007.[26] Το κυβερνών κόμμα (CDP) κέρδισε 73 από τις 111 έδρες στην Εθνοσυνέλευση.

ε • σ  Εθνοσυνέλευση, 6 Μαΐου 2007
Κόμματα Ψήφοι % Έδρες +/-
Κογκρέσο για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο (Congrès pour la Démocratie et le Progrès) 1.373.078 58,85 73 +16
Ένωση για Δημοκρατία και Ομοσπονδία /Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός (Alliance pour la démocratie et la féderation/Rassemblementdémocratique africain ) 249.766 10,70 14 -3
Ένωση για τη Δημοκρατία (Union pour la République) 100.392 4,30 5 +5
Ένωση για την Αναγέννηση/Κίνημα Σανκαριστών (Union pour la Renaissance/Mouvement Sankariste) 90.705 3,89 4 +1
Κόμμα για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό (Parti pour la Démocratie et le Socialisme) 76.525 3,28 2 ±0
Κόμμα για τη Δημοκρατία και την Πρόοδο /Σοσιαλιστικό Κόμμα (Parti pour la Démocratie et le Progrès/Parti Socialiste) 58.455 2,51 2 -8
Συσπείρωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Μπουρκίνας (Convention des Forces Démocratiques de Burkina) 54.621 2,34 3 +3
Συναγερμός για την Ανάπτυξη στην Μπουρκίνα (Rassemblement pour le Développement du Burkina) 48.865 2,09 2 +2
Εθνική Ένωση για Δημοκρατία και Ανάπτυξη 44.113 1,89 0 -
Ένωση των Κομμάτων των Σανκαριστών(Union des Partis Sankarist) 40.608 1,74 2 +2
Κόμμα για την Εθνική Αναγέννηση (Parti de la Renaissance Nationale) 30.030 1,29 1 -3
Λαϊκός Συναγερμός του Πολίτη (Rassemblement Populaire des Citoyens) 26.758 1,15 1 +1
Ένωση για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Πρόοδο (Union pour la Démocratie et le Progrès Social) 23.918 1,03 1 +1
Αφρικανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας (του Τουρέ) (Parti Africain de l’Indépendance) 19.267 0,83 1 -4
Σύνολο (συμμετοχή 56,43 %) 2.520.423 100.0
Άκυρα/Λευκά 187.260
Σύνολο εγγεγραμμένων 4.466.354
Σύνολο εδρών 111
Πηγή: CENI


2012 Επεξεργασία

Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 2 Δεκεμβρίου 2012, ταυτόχρονα με τις δημοτικές εκλογές (εξελέγησαν 18.000 σύμβουλοι) για πρώτη φορά.[27] Το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν η νίκη για το κυβερνών Κογκρέσο για Δημοκρατία και Πρόοδο (CDP), που κέρδισε 70 από τις συνολικά 127 έδρες στην Εθνοσυνέλευση. Οι 127 έδρες στην Εθνοσυνέλευση εξελέγησαν με αναλογική αντιπροσώπευση σε μία εθνική περιφέρεια των 16 εδρών και σε 45 πολυεδρικές περιφέρειες με αριθμό μεταξύ των 2 και των 9 εδρών.[28] Περισσότεροι από 3.000 υποψήφιοι κατήλθαν για τις 127 έδρες.[27] Συνολικά 74 κόμματα διεκδίκησαν 16 έδρες σε εθνικό επίπεδο.

Τα παρακάτω αποτελέσματα παρουσιάζουν μόνο τα κόμματα που μπήκαν στο Κοινοβούλιο μαζί με τα ποσοστά τους.
Κόμμα Ψήφοι % Έδρες
Σε εθνικό επίπεδο Σε επίπεδο εκλογικής περιφέρειας Σύνολο +/–
Κογκρέσο για Δημοκρατία και Πρόοδο 1.467.749 48,66 8 62 70 –3
Συνασπισμός για Δημοκρατία και Ομοσπονδία – Αφρικανικός Δημοκρατικός Συναγερμός 338.970 11,24 2 16 18 +4
Ένωση για Πρόοδο και Μεταρρυθμίσεις 334.453 11,09 2 17 19 Νέο
Ένωση για Αναγέννηση / Κίνημα Σανκαριστών 131.592 4,36 1 3 4 0
Κόμμα για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό/Metba 118.713 3,94 1 1 2 0
Ένωση για τη Δημοκρατία 92.935 3,08 1 3 5 0
Συσπείρωση των Δημοκρατικών Δυνάμεων 72.299 2,40 1 2 3 0
Οργάνωση για Δημοκρατία και Εργασία 62.479 2,07 0 1 1 Νέο
Εθνική Ένωση για Δημοκρατία και Ανάπτυξη 43.795 1,45 0 1 1 +1
Εναλλακτικοί Faso 40.310 1,34 0 1 1 Νέο
Συναγερμός για την Ανάπτυξη της Μπουρκίνα 29.164 0,97 0 1 1 –1
Κόμμα Εθνικής Αναγέννησης 26.125 0,87 0 0 0 –1
Εθνικός Συνασπισμός για Ανάπτυξη - Κόμμα Κοινωνικής Δικαιοσύνης 23.719 0,79 0 0 0 –
Συναγερμός για Δημοκρατία και Σοσιαλισμό 23.504 0,78 0 1 1 Νέο
Μέτωπο Κοινωνικών Δυνάμεων 22.090 0,73 0 0 0 –
Εθνική Συσπείρωση για την Πρόοδο της Μπουρκίνα 13.505 0,45 0 1 1 Νέο
Άκυρα/λευκά 299.416 – – – – –
Σύνολο 3.315.795 100 16 111 127
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 4.365.153 75,96 – – – –
Πηγές: CENI Αρχειοθετήθηκε 2020-10-01 στο Wayback Machine., Adam Carr

Δημοψηφίσματα Επεξεργασία

Στην Μπουρκίνα Φάσο έχουν διεξαχθεί δημοψηφίσματα, κυρίως για νέα συντάγματα.

1945 Επεξεργασία

Στις 21 Οκτωβρίου 1945 διεξήχθη στην Γαλλική Ακτή Ελεφαντοστού ένα δημοψήφισμα για Σύνταγμα, ως μέρος ενός ευρύτερου δημοψηφίσματος για Γαλλικό Σύνταγμα. Η συμμετοχή έφτασε το 74,9% και οι προτάσεις εγκρίθηκαν.[29] Ειδικότερα, το 92,6% των πολιτών ενέκρινε να γίνει η συνέλευση που θα εκλεγόταν συντακτική και το 68,7% υπερψήφισε την επανοργάνωση των δημοσίων θεμάτων με βάση νέα νομοθεσία.

1946 Επεξεργασία

Δύο δημοψηφίσματα διεξήχθησαν στην Ακτή Ελεφαντοστού (τμήμα της οποίας ήταν και η Άνω Βόλτα) το 1946. Στις 5 Μαΐου 1946 το 58,9% των ψηφισάντων απέρριψε την πρόταση για νέο σύνταγμα.[30] Παρόμοια απόρριψη με ποσοστό 71% των ψηφοφόρων έγινε και σε επόμενο δημοψήφισμα, στις 13 Οκτωβρίου 1946.[31]

1958 Επεξεργασία

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1958 η Άνω Βόλτα ενέκρινε σε δημοψήφισμα με ποσοστό 99,18% το νέο σύνταγμα της Γαλλίας. Το δημοψήφισμα έγινε ως μέρος ενός ευρύτερου δημοψηφίσματος εντός της Γαλλικής Ένωσης. Ως αποτέλεσμα, η χώρα έγινε μέλος της Γαλλικής Κοινότητας.[32]

Επιλογή Ψήφοι %
Υπέρ 1.415.651 99,18
Κατά 11.687 0,82
Άκυρα/λευκά 3.829 –
Σύνολο 1.431.167 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 1.914.908 74,74
Πηγή: Direct Democracy

1959 Επεξεργασία

Σε επόμενο δημοψήφισμα, που έγινε στις 15 Μαρτίου 1959, το εκλογικό σώμα ενέκρινε με ποσοστό 80,03% και με συμμετοχή 68,7% ένα νέο σύνταγμα, με βάση το οποίο η χώρα έγινε κοινοβουλευτική δημοκρατία με μονοθάλαμο κοινοβούλιο (Εθνική Συνέλευση).[33]

1970 και 1977 Επεξεργασία

Το 1966 έγινε πραξικόπημα στην Άνω Βόλτα Στις 14 Ιουνίου 1970 οι ψηφοφόροι ενέκριναν (σε ποσοστό 98,56% και με συμμετοχή 77,3%) ένα νέο σύνταγμα για την αποκατάσταση της πολυκομματικής δημοκρατίας, με προεδρικό σύστημα. Ο Πρόεδρος θα μπορούσε πλέον να διαλύει την Εθνοσυνέλευση και να κυβερνά με διατάγματα. Επίσης, το νέο σύνταγμα επέτρεψε στον ηγέτη του πραξικοπήματος Σανγκουλέ Λαμιζανά να παραμείνει για άλλη μία τετραετία.[3] Παρόμοιο δημοψήφισμα για σύνταγμα, έγινε και μετά το πραξικόπημα του 1974, ώστε να αποκατασταθεί η πολυκομματική δημοκρατία. Με το νέο σύνταγμα, που εγκρίθηκε από το 98,70% των ψηφοφόρων στις 27 Νοεμβρίου 1977, διατήρησε το πολίτευμα της Προεδρικής Δημοκρατίας με τον αριθμό των κομμάτων που επιτρεπόταν η λειτουργία τους να μειώνεται σε 3. Έτσι, τα μόνα νόμιμα κόμματα ήταν εκείνα που θα συγκέντρωναν τις περισσότερες ψήφους στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές του 1978. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα του 1977 διαμορφώθηκε στο 71,6%.[3] Το δημοψήφισμα του 1977 και οι εκλογές του 1978 ήταν οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις στην Άνω Βόλτα, πριν τη μετονομασία της σε Μπουρκίνα Φάσο, το 1984.

1991 Επεξεργασία

Το 1980 έγινε νέο στρατιωτικό πραξικόπημα. Προκειμένου να αποκατασταθεί η πολυκομματική δημοκρατία, διεξήχθη ένα δημοψήφισμα για νέο σύνταγμα, στις 9 Ιουνίου 1991. Το νέο σύνταγμα διατήρησε το προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης, θεσμοθέτησε ένα διθάλαμο κοινοβούλιο και έθεσε τον περιορισμό για τον Πρόεδρο να υπηρετεί μόνο 2 θητείες 7 ετών. Το 92,83% των ψηφισάντων υπερψήφισαν τον νέο καταστατικό χάρτη, με τη συμμετοχή να διαμορφώνεται στο 48,8%.[3]

Επιλογή Ψήφοι %
Υπέρ 1.504.653 92,83
Κατά 116.139 6,17
Άκυρα/λευκά 39.529 –
Σύνολο 1.660.321 100
Εγγεγραμμένοι/συμμετοχή 3.403.451 48,78
Πηγή: Direct Democracy

2015 Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Γενικές εκλογές στην Μπουρκίνα Φάσο 2015


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ D. Nohlen· M. Krennerich· B. Thibaut (1999). Elections in Africa: A data handbook. σελ. 145. ISBN 0-19-829645-2. 
  2. ↑ D. Sternberger· B. Vogel· D. Nohlen· K. Landfried (1978). Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Zweite Halbband. σελ. 1586. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Elections in Burkina Faso African Elections Database
  4. ↑ Dieter Nohlen· Bernard Thibaut· Michael Krennerich (22 Ιουλίου 1999). Elections in Africa: A Data Handbook. OUP Oxford. ISBN 978-0-19-829645-4. 
  5. ↑ 5,0 5,1 D. Nohlen· M. Krennerich· B. Thibaut (1999). Elections in Africa: A data handbook. σελ. 146. ISBN 0-19-829645-2. 
  6. ↑ «BURKINA FASO: Compaore's decision to bid for re-election raises opposition hackles». Irin News. 11 Αυγούστου 2005. 
  7. ↑ Burkina Faso Foreign Policy and Government Guide. 1. USA: International Business Publications. σελ. 23. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2015. 
  8. ↑ «Mme Brigitte Girardin a représenté la France à la cérémonie d'investiture de M. Blaise Compaoré». Γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών. 20 Δεκεμβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2015.  (Γαλλικά).
  9. ↑ Times Live Αρχειοθετήθηκε 2010-11-26 στο Wayback Machine., Burkina Faso president re-elected, 24-11-2010.
  10. ↑ «Burkina Faso Votes as Compaore Seeks his Fourth Term». Bloomberg. 21 Νοεμβρίου 2010. .
  11. ↑ D. Sternberger· B. Vogel· D. Nohlen· K. Landfried (1978). Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband. σελ. 679.  (Γερμανικά)
  12. ↑ 12,0 12,1 Lawrence Rupley· Lamissa Bangali· Boureima Diamitani (2013). Historical Dictionary of Burkina Faso. Rowman & Littlefield. 
  13. ↑ Virginia Thompson· Richard Adloff (1958). French West Africa. Stanford University Press. σελ. 56. 
  14. ↑ Pierre Englebert (1996). Burkina Faso: Unsteady Statehood in West Africa. Westview Press. σελ. 30. 
  15. ↑ D. Sternberger· B. Vogel· D. Nohlen· K. Landfried (1978). Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Zweite Halbband. σελ. 1585. 
  16. ↑ D. Nohlen· M. Krennerich· B. Thibaut (1999). Elections in Africa: A data handbook. σελ. 54. ISBN 0-19-829645-2. 
  17. ↑ D. Nohlen· M. Krennerich· B. Thibaut (1999). Elections in Africa: A data handbook. σελ. 133. ISBN 0-19-829645-2. 
  18. ↑ Upper Volta Inter-Parliamentary Union
  19. ↑ 19,0 19,1 Upper Volta Inter-Parliamentary Union
  20. ↑ D. Nohlen· M. Krennerich· B. Thibaut (1999). Elections in Africa: A data handbook. σελ. 134. ISBN 0-19-829645-2. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Andrian Karatnycky· Charles Graybow· Douglas W. Payne· Joseph E. Ryan· Leonard R. Sussman· George Zarycky (1994). Freedom in the World: The Annual Survey of Political Rights & of Civil Liberties, 1993-1994. New York: Freedom House. σελίδες 172–173. 
  22. ↑ Burkina Faso Διακοινοβουλευτική Ένωση.
  23. ↑ Roger East· Richard Thomas (2003). Profiles of People in Power: The World's Government Leaders. Europa. σελ. 77. 
  24. ↑ Burkina Faso: Elections held in 1997 Inter-Parliamentary Union
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Augustin Loada & Carlos Santiso Landmark elections in Burkina Faso: Towards democratic maturity? Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine. International IDEA
  26. ↑ Elections in 2007 IPU
  27. ↑ 27,0 27,1 «Burkina Faso Awaits Election Results». Voice of Africa. 3 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2015. 
  28. ↑ Election Profile[νεκρός σύνδεσμος] IFES
  29. ↑ D. Sternberger· B. Vogel· D. Nohlen· K. Landfried (1969). Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband. σελ. 675.  (Γερμανικά)
  30. ↑ D. Sternberger· B. Vogel· D. Nohlen· K. Landfried (1969). Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband. σελ. 675.  (Γερμανικά)
  31. ↑ D. Sternberger· B. Vogel· D. Nohlen· K. Landfried (1969). Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Erster Halbband. σελ. 675.  (Γερμανικά)
  32. ↑ Frankreich, 28. September 1958 : Verfassung Direct Democracy
  33. ↑ D. Sternberger· B. Vogel· D. Nohlen· K. Landfried (1978). Die Wahl der Parlamente: Band II: Afrika, Zweite Halbband. σελ. 1586. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εκλογές_στην_Μπουρκίνα_Φάσο&oldid=9772250"