Η Ελένη Λεκαπηνή (910 - 19 Σεπτεμβρίου 961) ήταν Ρωμαία Αυτοκράτειρα. Ήταν κόρη του Ρωμανού Α΄ και της συζύγου του Θεοδώρας και σύζυγος του Κωνσταντίνου Ζ΄. Διακρίθηκε για την ομορφιά και την εξυπνάδα της τόσο στην αυτοκρατορία όσο και στο εξωτερικό.[3]

Ελένη Λεκαπηνή
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση910 (περίπου)
Θάνατος19  Σεπτεμβρίου 961
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΧριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚωνσταντίνος Ζ΄ (από 919)[1]
ΤέκναΡωμανός Β´
Θεοδώρα
Αγάθη
Ζωή
Άννα
Θεοφανώ
ΓονείςΡωμανός Α´[2] και Θεοδώρα
ΑδέλφιαΠατριάρχης Θεοφύλακτος
Κωνσταντίνος Λεκαπηνός
Στέφανος Λεκαπηνός
Χριστόφορος Λακαπηνός
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒυζαντινή Αυτοκράτειρα (919–959)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Αυτοκράτειρα

Επεξεργασία

Ο Αυτοκράτορας Ρωμανός Α΄ πάντρεψε την κόρη του Ελένη με τον Κωνσταντίνο, γιο του Λέοντα ΣΤ΄, διάδοχο του θρόνου, για πολιτικούς σκοπούς. Ο Κωνσταντίνος Ζ΄ ο Πορφυρογέννητος ήταν από τον Οίκο των Μακεδόνων. Το 922, η Θεοδώρα, μητέρα της Ελένης, απεβίωσε. Στη συνέχεια, η Ελένη πήρε τη θέση της μητέρας[4] της. Από το 945, ο Κωνσταντίνος κατάφερε να γίνει ο μόνος Αυτοκράτορας με τη βοήθεια της συζύγου του.

Η Ελένη αργότερα έγινε ανάδοχος της Όλγας του Κιέβου, βαπτίζοντάς την Χριστιανή.[5]

Χηρεία και το τέλος της

Επεξεργασία

Τον Οκτώβριο του 959, ο Κωνσταντίνος Ζ΄ απεβίωσε. Η αιτία του τέλους του δεν έχει επιβεβαιωθεί, επειδή ο γιος του από την Ελένη, ο Ρωμανός Β΄ και η σύζυγός του Θεοφανώ προσπάθησαν δύο φορές να τον δηλητηριάσουν[6]. Ο Ρωμανός Β΄ έγινε αυτοκράτορας. Μετά το τέλος του Κωνσταντίνου Ζ΄, οι πέντε κόρες του (Ζωή, Θεοδώρα, Αγάθη, Θεοφανώ και Άννα) στάλθηκαν στο μοναστήρι από τον αδελφό τους Ρωμανό Β΄, που επηρεάστηκε πιθανότατα από τη σύζυγό του. Η Ελένη απεβίωσε στις 19 Σεπτεμβρίου του 961.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. p41720.htm#i417191. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. Joseph McCabe, The empresses of Constantinople, p. 137.
  4. ↑ Lynda Garland, The Empresses of Constantinople, p. 137.
  5. ↑ a, b, c et d Carolyn Loessel Connor, Women of Byzantium, p. 214.
  6. Arnold Toynbee, Constantine Porphyrogenitus and his world, p. 3.