Πατριάρχης Θεοφύλακτος
Ο Θεοφύλακτος Λεκαπηνός (917 - 27 Φεβρουαρίου 956) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης από το 931 μέχρι το θάνατό του το 956[1].
Πατριάρχης Θεοφύλακτος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Θεοφύλακτος Λεκαπηνός (Ελληνικά) |
Γέννηση | 917 |
Θάνατος | 27 Φεβρουαρίου 956 |
Αιτία θανάτου | πτώση από άλογο |
Συνθήκες θανάτου | θανατηφόρο δυστύχημα |
Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
Θρησκεία | Χαλκηδόνιος Χριστιανισμός |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ιερέας |
Οικογένεια | |
Γονείς | Ρωμανός Α´ και Θεοδώρα |
Αδέλφια | Ελένη Λεκαπηνή Κωνσταντίνος Λεκαπηνός Στέφανος Λεκαπηνός Χριστόφορος Λακαπηνός |
Οικογένεια | Δυναστεία Λεκαπηνών |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ήταν ο νεώτερος γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού Λεκαπηνού. Ο πατέρας του σχεδίαζε από νωρίς να τον εγκαταστήσει στον πατριαρχικό θρόνο γι’ αυτό τον είχε θέσει ως βοηθό του Πατριάρχη Νικολάου Μυστικού. Μετά τον θάνατο του Μυστικού το 925, δυο σύντομες πατριαρχίες και χηρεία του θρόνου για σχεδόν 2 χρόνια, τελικά το 931 χειροτονήθηκε από παπικούς απεσταλμένους Πατριάρχης, σε ηλικία ούτε δεκαπέντε ετών[1]. Κατά την μακρά, 25χρονη, πατριαρχία του υποστήριξε την πολιτική του πατέρα του, υποτάσσοντας στην ουσία την Εκκλησία στην εξουσία του αυτοκράτορα. Επί της πατριαρχίας του μάλιστα άρχισε ο εκχριστιανισμός των Ούγγρων.
Ο Θεοφύλακτος καθ' όλη τη διάρκεια της αρχιερατείας του αδιαφορούσε για τα ιερατικά του καθήκοντα και συντηρούσε στάβλους με άλογα. Το μόνο πάθος του ήταν η ιππασία και το κυνήγι. Τραυματίστηκε θανάσιμα από πτώση από άλογο και πέθανε λίγες μέρες αργότερα. Μαζί με τον ετεροθαλή, παράνομο και ευνούχο αδελφό του Βασίλειο είναι οι μόνοι αρσενικοί απόγονοι του Ρωμανού Λεκαπηνού που επιβίωσαν της πτώσης της οικογένειάς του το 945.
Είναι ενδιαφέρον ότι εισήγαγε στο ναό της Αγίας Σοφίας σκηνική ορχήστρα για να παρουσιαστούν δραματοποιημένες χριστιανικές σκηνές[2].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Steven Runciman (2005). Η Βυζαντινή Θεοκρατία. Εκδόσεις Δόμος. σελίδες 104. ISBN 9607217225.
- ↑ Ι. Κογκούλη, «Κατηχητική», σελ. 95
Πηγές
Επεξεργασία- Οικουμενικό Πατριαρχείο
- Steven Runciman (2005). Η Βυζαντινή Θεοκρατία. Εκδόσεις Δόμος. ISBN 9607217225.