Ελζμπιέτα Μπαρτσέφσκα

Πολωνή ηθοποιός

Η Ελζμπιέτα Μάρια Μπαρτσέφσκα-Βιζικόφσκα (πολωνικά: Elżbieta Maria Barszczewska-Wyrzykowska) (29 Νοεμβρίου 1913, Βαρσοβία - 14 Οκτωβρίου 1987, Βαρσοβία) ήταν Πολωνή ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Ελζμπιέτα Μπαρτσέφσκα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Elżbieta Barszczewska (Πολωνικά)
Γέννηση29  Νοεμβρίου 1913[1][2][3]
Βαρσοβία
Θάνατος14  Οκτωβρίου 1987[1][2][3]
Βαρσοβία
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Ποβόνσκι
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός
ηθοποιός ταινιών[5]
Περίοδος ακμής1934
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜάριαν Βιζικόφσκι
ΤέκναΓιούλιους Βιζικόφσκι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΜετάλλιο της 10ης Επετείου της Λαϊκής Πολωνίας
Μετάλλιο της 40ης επετείου της Λαϊκής Πολωνίας
Αξιότιμος Πολιτιστικός Ακτιβιστής
Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας, 1η τάξη
Τάγμα του Λαβάρου της Εργασίας, 2η τάξης
Χρυσός Σταυρός της Αξίας
μετάλλιο της 1000ης επετείου του πολωνικού κράτους
Honorary badge "For Merits for Warsaw"
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο τάφος της Ελζμπιέτα Μπαρτσέφσκα στο Κοιμητήριο Ποβόνσκι στη Βαρσοβία

Βιογραφία Επεξεργασία

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Οι γονείς της Ελζμπιέτα Μπαρτσέφσκα ήταν ο Βίτολντ Ταντέους Μπαρτσέφσκι (1867–1926) και η Μάρια Χελένα Σούμσκα (1880–1951). Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Μάριαν Βιζικόφσκι, με τον οποίο απέκτησε έναν γιο, τον Γιούλιους, επίσης ηθοποιό.

Καριέρα Επεξεργασία

Πέρασε τις τελικές της εξετάσεις το 1932 στο 11ο Κρατικό Γυμνάσιο Θηλεών «Μάρια Κονοπνίτσκα» στη Βαρσοβία. Σκόπευε να μπει στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, αλλά τελικά αποφάσισε να σπουδάσει υποκριτική. Αποφοίτησε από το Εθνικό Ινστιτούτο Θεατρικών Τεχνών της Βαρσοβίας (όπου γνώρισε και τον μέλλοντα σύζυγό της) το 1934.[6] Την ίδια χρονιά έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή του Πολωνικού Θεάτρου με τον ρόλο της Έλενας στο Όνειρο Θερινής Νύχτας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία του Λέον Σίλερ.[7]

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1930, η κριτική και η μεγάλη δημοτικότητα της έφεραν τους κινηματογραφικούς ρόλους, κυρίως της Stefcia Rudecka στο Trędowata (1936), της Beata Wilczur και η κόρη της, Μάρια, στο Znachor (1937), της Bronka Mossakowska στο Dziewczęta z Nowolipek (1937) και της Elżbieta Biecka στο Granica (1938).[8]

Έως το 1939 έπαιζε στις σκηνές της Εταιρείας Προαγωγής του Θεατρικού Πολιτισμού (ΤΚΚΤ) και ως καλεσμένη στο Εθνικό Θέατρο. Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Πολωνίας εργάστηκε ως σερβιτόρα στο Café Bodo και στο U Aktorek.[9] Έλαβε μέρος στην υπόγεια θεατρική ζωή. Τον Μάρτιο του 1941 συνελήφθη από τους Γερμανούς σε σχέση με τη δολοφονία του Ίγκο Σιμ.[10] Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εργάστηκε στο Πολωνικό Θέατρο (1945–62), στο Εθνικό Θέατρο (1962–65) και από το 1965 έως το 1987 ξανά στο Πολωνικό Θέατρο.

Στις 23 Αυγούστου 1980, συμμετείχε στην Έφεση των 64 λογίων, συγγραφέων και δημοσιογράφων προς τις κομμουνιστικές αρχές για διάλογο με τους απεργούς εργάτες.[11]

Η τελευταία πρεμιέρα στην οποία συμμετείχε η ηθοποιός ήταν το Memoirs του Τζον Μούρελ,l με τον ρόλο της Σαρά Μπερνάρ. Στο Θέατρο Τηλεόρασης, εμφανίστηκε στο Songs της Μαρίας της Γαλλίας.

Εντάφηκε στο Κοιμητήριο Ποβόνσκι στη Βαρσοβία (Διάδρομος της Αξίας, σειρά 1, θέση 98).

Φιλμογραφία Επεξεργασία

Τάγματα και διακοσμήσεις Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0058341. Ανακτήθηκε στις 18  Ιουλίου 2016.
  2. 2,0 2,1 2,2 (Πολωνικά) Internetowy Polski Słownik Biograficzny. elzbieta-maria-barszczewska-wyrzykowska-aktorka-wiesz.
  3. 3,0 3,1 3,2 (Πολωνικά) e-teatr.pl. 4888.
  4. «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 6  Μαρτίου 2020.
  5. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  6. Świerkocka, Ida (2017). Śladami gwiazd II RP. Miejsca, ludzie, historie. Βαρσοβία: Skarpa Warszawska. σελ. 12. ISBN 978-83-63842-50-5. 
  7. Świerkocka, Ida (2017). Śladami gwiazd II RP. Miejsca, ludzie, historie. Βαρσοβία: Skarpa Warszawska. σελ. 14. ISBN 978-83-63842-50-5. 
  8. Elżbieta Barszczewska | Życie i twórczość | Artysta, https://culture.pl/pl/tworca/elzbieta-barszczewska 
  9. Wiernicki, Wacław (1994). Wspomnienia o warszawskich knajpach. Prószyński i S-ka. σελ. 82. ISBN 83-902520-0-7. 
  10. Władysław Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci, Βαρσοβία 1970, s. 106.
  11. Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Filler, Witold (1998). «Elżbieta Barszczewska». Poczet aktorów polskich: Od Solskiego do Lindy. Βαρσοβία. σελ. 14–16. ISBN 83-87571-54-7. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία