Μαρία της Γαλλίας (ποιήτρια)
Η Μαρία της Γαλλίας (γαλλικά: Marie de France) ήταν συγγραφέας και ποιήτρια του Μεσαίωνα, που έζησε τον 12ο αιώνα (1160-1210)[4]. Το έργο της σχετίζεται με τη αυλική λογοτεχνία. Δεν έχουμε σχεδόν καμία πληροφορία για τη ζωή της. Είναι συγγραφέας τριών έργων: μια συλλογή μύθων, μια θρησκευτική αφήγηση και μια σειρά από ποιήματα, σύντομες ιστορίες σε στίχους.[5]
| Μαρία της Γαλλίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marie De France (Γαλλικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 12ος αιώνας[1] Βρετάνη |
| Θάνατος | 13ος αιώνας |
| Εθνικότητα | Γαλλίδα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Παλαιά Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιήτρια[1] συγγραφέας[2][3] μεταφράστρια[1] μοναχή[2] μυθογράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Lais of Marie de France Legend of the Purgatory of St. Patrick |
| Περίοδος ακμής | 1160 - 1215 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Οι στίχοι της είχαν μεγάλη απήχηση και επηρέασαν την εξέλιξη της ιπποτικής-ηρωικής λογοτεχνίας.
Βιογραφία Επεξεργασία
Η Μαρία είναι η πρώτη γνωστή γυναίκα συγγραφέας της γαλλικής λογοτεχνίας, αλλά δεν υπάρχει καμία πληροφορία για τη ζωή της, εκτός από την δική της δήλωση "Marie ai nun, si suis de France" [6](= το όνομα μου είναι η Μαρία και είμαι από τη Γαλλία), από την οποία συνάγεται ότι γεννήθηκε στο Παρίσι. Ήταν μια γυναίκα που, σε κάθε περίπτωση, είχε μεγάλη μόρφωση και ήξερε λατινικά. Κρίνοντας από την βαθιά της παιδεία, σίγουρα προέρχονταν από τους υψηλότερους κύκλους της κοινωνίας. Πολλές υποθέσεις έχουν γίνει για την ταυτότητά της, διάφορες θεωρίες την εμφανίζουν ως παράνομη κόρη του Γοδεφρείδου Ε΄ του Ανζού, γενάρχη της δυναστείας των Πλανταγενετών, οπότε και αδελφή του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας, ή ότι ήταν η Μαρία Μπέκετ, αδελφή του Αρχιεπισκόπου Τόμας Μπέκετ,[7] που γεννήθηκε μεταξύ 1125 και 1130.[8] .
Η Μαρία της Γαλλίας έγραψε τα έργα της στην αγγλονορμανδική γλώσσα, επειδή το κοινό της ήταν η αγγλική αυλή, στο περιβάλλον της οποίας προφανώς έζησε. Στην Αγγλία, η αγγλονορμανδική ήταν σε μεγάλο βαθμό η γλώσσα του βασιλικού περιβάλλοντος και των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων από την εποχή του Γουλιέλμου του Κατακτητή μέχρι το τέλος του Εκατονταετούς πολέμου.[9]
Έργο Επεξεργασία
Η Μαρία της Γαλλίας έγραψε τρία μεγάλα έργα, όλα στην αγγλονορμανδική γλώσσα που ομιλούνταν στη Νορμανδία, αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία, που είχε κατακτηθεί από τους Νορμανδούς το 1066:
- μια συλλογή 103 μύθων, που ονομάζονται επίσης Iσοπέ, εμπνευσμένη από τους αρχαίους μύθους (ειδικά τους μύθους του Αισώπου). Αυτοί οι μύθοι έχουν ηθικοπλαστικό περιεχόμενο.
- ένα θρησκευτικό βιβλίο, Το Καθαρτήριο του Αγίου Πατρικίου, το οποίο περιγράφει ένα ταξίδι στον κόσμο μετά το θάνατο, όπως τον φαντάζονται οι Χριστιανοί.
- δώδεκα σύντομες ιστορίες σε στίχους (lais) που εμπνέονται από λαϊκές ιστορίες της Βρετάνης. Χρονολογούνται από τα τέλη του 12ου αιώνα, μεταξύ 1164 και 1170, και γράφηκαν για έναν noble reis, δηλαδή έναν «ευγενή βασιλιά», ίσως τον βασιλιά της Αγγλίας, τον Ερρίκο Β΄. Αναφέρονται σε ιππότες και ευγενείς κυρίες και το θέμα τους είναι περισσότερο ο έρωτας παρά ο πόλεμος. Σε μία από αυτές τις έμμετρες ιστορίες, αναφέρεται στη σύζυγο ενός ζηλότυπου άρχοντα, η οποία, κλειδωμένη σε έναν πύργο ερωτεύεται έναν ιππότη, ο οποίος εμφανίζεται στο παράθυρό της με τη μορφή πουλιού. Όταν αποκαλύφθηκε το μυστικό ο ιππότης-εραστής πέθανε, παγιδευμένος από τον σύζυγο. Αυτή η ιστορία υιοθετήθηκε αργότερα από μία συγγραφέα του 17ου αιώνα, την Μαρί-Κατρίν ντ' Ωλνουά, στον μύθο της Το Μπλε πουλί.[5]
Καινοτομίες Επεξεργασία
Την εποχή που η Μαρία της Γαλλίας έγραψε, παρουσιάστηκε ένα είδος Αναγέννησης στη λογοτεχνία, πριν από τη μεγάλη Αναγέννηση που έλαβε χώρα από τον 14ο έως τον 16ο αιώνα. Οι συγγραφείς προσπάθησαν να προσαρμόσουν τα κείμενα των Ελλήνων και των Ρωμαίων της Αρχαιότητας, αλλά ενδιαφέρθηκαν επίσης για τη λαογραφία των Κελτών και των αρχαίων λαών της Ευρώπης.
Πολλοί συγγραφείς, όπως η Μαρία της Γαλλίας, απελευθερώθηκαν από την επιρροή της επίσημης θρησκείας: μίλησαν για τον έρωτα, τη δύναμη των γυναικών, τις νεράιδες: είναι οι τροβαδούροι που δημιούργησαν την αυλική λογοτεχνία.[10]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Το έργο της Μαρίας της Γαλλίας Αρχειοθετήθηκε 2021-01-25 στο Wayback Machine. (γαλλικά)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11886884v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 «Dictionary of Women Worldwide» (Αγγλικά) Gale, Yorkin Publications. Ντιτρόιτ. 2006. ISBN-13 978-0-7876-7585-1.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ M. Bruckner (en), « Marie de France», in Medieval France : An Encyclopedia., p. 589, Routledge, Abingdon sur la Tamise, 1995.
- ↑ 5,0 5,1 . «ancient.eu/Marie_de_France/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2020.
- ↑ . «peoplepill.com/people/marie-de-france/».
- ↑ . «historyreport.gr/Τόμας Μπέκετ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Carla Rossi, Marie de France et les érudits de Cantorbéry, Paris. Classiques Garnier, 2009. 233 p. ISBN 978-2-8124-0042-1
- ↑ Henriette Walter: Honni soit qui mal y pense: L’incroyable histoire d’amour entre le français et l’anglais. Robert Laffont, Paris 2001, ISBN 2-253-15444-X, S. 105.
- ↑ . «britannica.com/biography/Marie-de-France».