Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης

Ο Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης (1853 - 24 Ιουλίου 1916) ήταν ανώτατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού ο οποίος διακρίθηκε κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων κατά την περίοδο μεταξύ 1912 και 1913.

Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Εμμανουήλ Μανουσογιαννάκης (Ελληνικά)
Γέννηση1853
Δήμος Σφακίων
Θάνατος24  Ιουλίου 1916
Πάτρα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςαντιστράτηγος/Ελληνικός Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνοτουρκικός Πόλεμος (1897) και Βαλκανικοί Πόλεμοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννημένος στην περιοχή των Σφακίων της Κρήτης το 1853, περίοδο κατά την οποία η τελευταία αποτελούσε, ακόμη, τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Μανουσογιαννάκης φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, ενώ στη συνέχεια, κατετάγη στον στρατό ως σημαιοφόρος του πυροβολικού. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, υπήρξε μέλος του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος το οποίο εστάλη στη γενέτειρα του ιδίου, την Κρήτη, υπό τον συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο.[1]

Το 1909, υπό τον βαθμό του συνταγματάρχη, υπηρέτησε ως Υπουργός Στρατιωτικών Υποθέσεων κατά τη διάρκεια της βραχύβιας κυβερνήσεως του Δημητρίου Ράλλη, η οποία και διαλύθηκε κατόπιν του κινήματος στο Γουδί.[1] Κατά τις απαρχές του 1911, ο Μανουσογιαννάκης ορίστηκε ως διοικητής της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, με έδρα την πόλη της Λάρισας. Οι επιδόσεις της μεραρχίας του κατά τη διάρκεια των μεγάλων εαρινών ελλιγμών του 1912 απέφεραν στον ίδιο την προαγωγή του στον βαθμό του υποστράτηγου. Ο Μανουσογιαννάκης ηγήθηκε αυτοπροσώπως της 1ης Μεραρχίας κατά τη διάρκεια του συνόλου των Βαλκανικών Πολέμων, ιδιαιτέρως διακρινόμενος κατά τη διάρκεια του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου εναντίον της Βουλγαρίας, πιο συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια των μαχών του Λαχανά και της Κρέσνας.[1]

Μετά το πέρας του πολέμου, προήχθη στον βαθμό του αντιστράτηγου, ενώ ορίστηκε ως διοικητής του νεοϊδρυθέντος Β΄ Σώματος Στρατού, με έδρα την πόλη της Πάτρας, όπου και ο ίδιος απεβίωσε, στις 24 Ιουλίου 1916.[1]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Μεγάλη Στρατιωτικὴ καὶ Ναυτικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία. Tόμος Τέταρτος: Καβάδης-Μωριάς. Αθήνα: Ἔκδοσις Μεγάλης Στρατιωτικῆς καὶ Ναυτικῆς Ἐγκυκλοπαιδείας. 1929. σελ. 456. OCLC 31255024.