Εξευρωπαϊσμός

η υιοθέτηση από άλλους πολιτισμούς, χώρες ή λαούς ευρωπαϊκών χαρακτηριστικών ως προτύπων

Ο όρος εξευρωπαϊσμός αναφέρεται σε μερικά διάκριτα, αλλά σχετιζόμενα μεταξύ τους φαινόμενα και σύνολα αλλαγών στις επιστήμες του ανθρώπου:

  • Η διαδικασία κατά την οποία ένα υπολαμβανόμενο αρχικώς ως μη-ευρωπαϊκό υποκείμενο (που μπορεί να είναι ένας πολιτισμός, μία γλώσσα, μία πόλη ή ένα έθνος/λαός) υιοθετεί κάποια ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά (που συχνά σχετίζονται με τη δυτικοποίηση).
  • Εκτός του πλαισίου των κοινωνικών επιστημών, ο όρος αναφέρεται συνήθως στην ανάπτυξη μιας ταυτότητας, συλλογικής ή ατομικής, της ευρωπαϊκής ηπείρου, επάνω και πέρα από εθνικές ταυτότητες που (προ-)υπάρχουν στην ήπειρο.
  • Ως εξευρωπαϊσμός μπορεί να ορισθεί επίσης μια τάση στις χώρες του Ορθόδοξου Χριστιανισμού (Ρωσία και βαλκανικές χώρες) να φθάσουν και να προσομοιάσουν με τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, σε θέματα όπως το πολιτικοκοινωνικό σύστημα, ο πολιτισμός, η ενδυμασία, οι τέχνες, η οικονομία, οι υποδομές, η τεχνολογία και κάποιοι βασικοί κανόνες συμπεριφοράς. Η τάση αυτή ήταν ιστορικώς ιδιαιτέρως διακριτή κατά το β΄ μισό του 19ου αιώνα και κατά το α΄ μισό του 20ού αιώνα.
  • Ο όρος είναι επίσης δυνατόν να αφορά, με μια νεότερη σημασία του, τη διαδικασία μέσα από την οποία οι πολιτικές και οικονομικές δυναμικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενσωματώνονται στην οργανωτική λογική των εθνικών πολιτικών και της παραγωγής πολιτικής των μεμονωμένων κρατών-μελών της. Αρκετοί συγγραφείς, μεταξύ των οποίων και ο Σάμιουελ Χάντιγκτον[1] υπεστήριξαν ότι οι πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών αυτοπροσδιορίζονται όλο και περισσότερο ως Ευρωπαίοι παρά ως Πορτογάλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, κλπ..


Δείτε επίσης

Επεξεργασία


Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Samuel Huntington: «The Clash of Civilizations», Foreign Affairs, 1993