Επαρχία Αιμιλίας
Η Επαρχία Αιμιλίας ήταν βραχύβια διοικητική διαίρεση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στην Ιταλική χερσόνησο. Καταλάμβανε τμήματα της Κεντρικής Ιταλίας ανάμεσα στην Κρεμόνα και γύρω περιοχές αλλά και το νότιο-ανατολικό άκρο της Λιγουρίας με το Λόντι.
Δημιουργήθηκε περίπου το 580 από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Τιβέριο Β', ήταν μία από τις πέντε επαρχίες, (Αννοναρία, Καλαβρία, Ουρμπικαρία, Καμπανία και Αιμιλία) που δημιούργησε στην Ιταλική χερσόνησο λόγω της πίεσης των Λομβαρδών και χαμένων εδαφών από τους εισβολείς[1]. Το 584 ο νέος αυτοκράτορας Μαυρίκιος κατάργησε αυτές τις επαρχίες και τις ενέταξε στην νεοδημιουργηθήσα επαρχία με την ονομασία Εξαρχάτο της Ραβέννας[2].
Ο μεσαιωνικός συγγραφέας Ιωάννης Κύπριος αναφέρει σημαντικότερες πόλεις της επαρχίας[3] : Κρεμόνα και το Λόντι Βέτσιο
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Descriptio orbis romani di Giorgio Ciprio
- ↑ . σελίδες 49–50. http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/mefr_0223-5110_1979_num_91_1_2486. Unknown parameter
|titolo=ignored (|title=suggested) (βοήθεια); Unknown parameter|autore=ignored (|author=suggested) (βοήθεια); Missing or empty|title=(βοήθεια) - ↑ Brittion-Aprutium? Una questione di storia teramina