Επιστάτης

Επιστάτης (πολυτ. ἐπιστάτης) στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάθε είδους επιτηρητής ή επόπτης. Στα ελληνιστικά βασίλεια γενικά, ο επιστάτης συνδέεται πάντα με θεματική περιφέρεια (περιφερειακή συνέλευση), όπου οι επιστάτης, ως μόνιμος αντιπρόσωπος του βασιλιά, ασκούσε έλεγχο και εισέπραττε φόρους.

Σε στρατιωτικά κείμενα, ο επιστάτης (αυτός που στέκεται πίσω) είναι ο άνθρωπος πίσω από έναν πρωτοστάτη (αυτός που στέκεται πρώτος). Η φάλαγγα αποτελούνταν από εναλλασσόμενες τάξεις πρωτοστατών και επιστατών. Έτσι σε ομάδα οκτώ ανδρών οι πρωτοστάτες ήταν στις θέσεις 1, 3, 5 και 7, ενώ οι επιστάτες στις θέσεις 2, 4, 6 και 8.

Η λέξη επιστάτης χρησιμοποιείται επίσης στην Ελληνιστική Κοινή και στην Καινή Διαθήκη και αναφέρεται στον Ιησού Χριστό.

Πηγές

• Encyclopædia Britannica
• Αντίγονος Γονατάς του William Woodthorpe Tarn Σελίδα 195