Ερβέρτος Β΄ του Βερμαντουά

Ο Ερβέρτος Β΄ του Βερμαντουά, (Γαλλική γλώσσα : Herbert ΙI, πέθανε στις 23 Φεβρουαρίου 943) από τη Οίκο των Καρολιδών ήταν κόμης του Βερμαντουά (907 - 943), Κόμης του Μω (902 - 943) και κόμης του Σουασόν (907 - 930). Ήταν ο πρώτος που εξουσίασε περιοχές της μετέπειτα Καμπανίας. Ήταν ο μόνος γιος του Ερβέρτου Α΄ κόμη του Βερμαντουά, Μω, Σουασόν και της Μπέρτας του Μορβίς, άμεσως από πατέρα πρόγονος του ήταν ο Καρλομάγνος.[2][3]

Ερβέρτος Β΄ του Βερμαντουά
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Herbert II de Vermandois (Γαλλικά)
Γέννηση880
Θάνατος23  Φεβρουαρίου 943
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΣαιν-Κεντέν
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπνευματικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑδέλα της Γαλλίας[1]
Hildebrande von Franken[1]
ΤέκναΑδαλβέρτος Α΄ του Βερμαντουά
Αδελαΐδα του Βερμαντουά
Ερβέρτος Γ΄ του Ομουά
Ροβέρτος του Μω
Λιουτγκάρδη του Βερμαντουά
Ούγος του Βερμαντουά
Εούντ του Βερμαντουά
Γκυ Α΄ του Σουασόν
ΓονείςΕρβέρτος Α΄ του Βερμαντουά
ΑδέλφιαΒεατρίκη του Βερμαντουά
ΟικογένειαΔυναστεία των Καρολιδών και d:Q1653134
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαLay abbot
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Ερβέρτος Β΄ ήταν ήδη επίτροπος (lay abbot) του "αβαείου του Σαιν Μεντάρ", όταν κληρονόμησε τον πατέρα του το 907. Νυμφεύτηκε την Αδέλα των Ροβερτιδών, κόρη του Ροβέρτου Α΄ της Δυτικής Φραγκίας, με τον γάμο κληρονόμησε την κομητεία του Μω.[4] Ήθελε την αρχιεπισκοπή του Ρενς για τον γιο του (είχε έξι γιους), αλλά το 922 την κατέλαβε ο Σέουλφ, που για να τον κατευνάσει του υποσχέθηκε τη διαδοχή.[5] Το επόμενο έτος ο Ερβέρτος Β΄ τόλμησε να αιχμαλωτίσει τον επίσης Καρολίδη Κάρολο Γ΄ της Δυτικής Φραγκίας, 3ο εξάδελφο του πατέρα του, πέθανε στην αιχμαλωσία (929).[6] Το 925 απεβίωσε ο Σέουλφ και με τη βοήθεια του Ροδόλφου της Γαλλίας ο Ερβέρτος Β΄ έκανε επιτέλους τον 5ετή γιο του Ούγο αρχιεπίσκοπο του Ρενς, εκλογή που επικύρωσε ο Πάπας Ιωάννης Ι΄ (926).[7] Ο Ούγος εστάλη με την εκλογή του στο Οσέρ για σπουδές.[8] Το 926 απεβίωσε ο Ρογήρος κόμης του Λαν (Laon) και ο Ερβέρτος Β΄ διεκδίκησε την κομητεία για τον μεγαλύτερο γιο του Εύδη.[9] O Ροδόλφος της Γαλλίας αντιστάθηκε, ακολούθησε σύγκρουση μεταξύ τους και ο Ερβέρτος Β΄ κατέλαβε την πόλη (927).[10] Ο Ερβέρτος Β΄ τον απείλησε ότι θα ελευθέρωνε τον Κάρολο Γ΄, με την απειλή αυτή κράτησε στα χέρια του την πόλη για περισσότερα από 4 χρόνια.[11] Όταν ο Κάρολος Γ΄ απεβίωσε (929), ο Ροδόλφος εισέβαλε στη Ρενς, έδιωξε τον Ούγο και τοποθέτησε νέο αρχιεπίσκοπο, στην συνέχεια κατέλαβε το Λoν και το Σουασόν όπου νίκησε επιτυχώς τον Ερβέρτο (931).[12][13]

Ο Ερβέρτος Β΄ έχασε μέσα σε τρία χρόνια την Βιτρί-συρ-Σεν, την Λαν, την Σατώ-Τιερί και την Σουασόν.[14] Ο Ερβέρτος Β΄ ζήτησε την παρέμβαση του συμμάχου του Ερρίκου Α΄ της Ανατολικής Φραγκίας, που σταμάτησε τη διαμάχη, πήρε πίσω τα εδάφη του αλλά δήλωσε την υποταγή του στον βασιλιά Ροδόλφο. Αργότερα, το 941 ο βασιλιάς Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας (γιος του Καρόλου Γ΄) έδωσε την κομητεία του Λoν στον Ρογήρο Β΄. Τότε ο Ερβέρτος Β΄ συμμάχησε με τον Ούγο (γιο του Ροβέρτου Α΄) και με τον Γουλιέλμο Α΄ κόμη της Ρουέν εναντίον του βασιλιά: κατέλαβε το Ρενς και αποκατέστησε τον γιο του Ούγο ως αρχιεπίσκοπο.[15] Η παρέμβαση του Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (γιου του Ερρίκου Α΄) το 942 σταθεροποίησε την κατάσταση. Απεβίωσε το 943 στο Σαιν-Καντέν του Αιν, πρωτεύουσα της κομητείας Βερμαντουά (23 Φεβρουαρίου 943), οι απέραντες εκτάσεις μοιράστηκαν στους γιους του.[16][17] Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι του Ροβέρτος και Ερβέρτος πήραν αντίστοιχα το Βερμαντουά και την Αμιένη, οι μικρότεροι πήραν διάσπαρτα εδάφη στην Καμπανία.[18] Με τον θάνατο του Ροβέρτου ο ανεψιός του Ερβέρτος Γ΄ του Μω κληρονόμησε όλα τα εδάφη, ο γιος του Ερβέρτου Γ΄ Στέφανος του Μω πέθανε άτεκνος (1020) τερματίζοντας το γενεαλογικό δέντρο του Ερβέρτου Β΄.

Οικογένεια Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε την Αδέλα των Ροβερτιδών, κόρη του Ροβέρτου Α΄ της Δυτικής Φραγκίας και είχε τέκνα:

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 p15039.htm#i150389. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), σ. 49
  3. Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987–1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), σ. 36
  4. Emily Taitz, The Jews of Medieval France: The Community of Champagne (Westport CT: Greenwood Press, 1994), σ. 42
  5. Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), σ. 155
  6. Emily Taitz, The Jews of Medieval France: The Community of Champagne (Westport CT: Greenwood Press, 1994), σ. 42
  7. Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), σ. 155
  8. Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987–1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), σ. 36
  9. The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σσ. 15–16
  10. Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987–1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), σ. 36
  11. Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987–1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), σ. 36
  12. Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987–1328 (London: Hambledon Continuum, 2007), σ. 36
  13. The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σ. 21
  14. The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σσ. 20–24
  15. Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967), σ. 157
  16. Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), σ. 49
  17. Kate Norgate, 'Odo of Champagne, Count of Blois and Tyrant of Burgundy', The English Historical Review, Vol. 5, No. 19 (Jul., 1890), σ. 488
  18. Kate Norgate, 'Odo of Champagne, Count of Blois and Tyrant of Burgundy', The English Historical Review, Vol. 5, No. 19 (Jul., 1890), σ. 488

Πηγές Επεξεργασία

  • Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984)
  • Eleanor Shipley Duckett, Death and life in the tenth century (Ann Arbor: University of Michigan Press, 1967)
  • Kate Norgate, 'Odo of Champagne, Count of Blois and Tyrant of Burgundy', The English Historical Review, Vol. 5, No. 19 (Jul., 1890)
  • Marignan, Albert; Platon, Jean Georges; Wilmotte, Maurice; Prou, Maurice, eds. (1906). Le Moyen âge (in French). Librairie Ancienne Honore Champion, Editeur.
  • The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011)
 
 
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Herbert II, Count of Vermandois της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ερβέρτος Β΄ του Βερμαντουά
Γέννηση: 880 Θάνατος: 23 Φεβρουαρίου 943
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Ερβέρτος Α΄ του Βερμαντουά
Κόμης του Μω
 

907 - 943
Διάδοχος
Ροβέρτος του Μω