Αδαλβέρτος Α΄ του Βερμαντουά

Ο Αδαλβέρτος Α΄, κόμης του Βερμαντουά ή Αδαλβέρτος ο Ευσεβής, (Γαλλική γλώσσα : Adalbert Ι le pieux, περί το 915 - περί το 987) από την Δυναστεία των Καρολιδών ήταν κόμης του Βερμαντουά (943 - 988). Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ερβέρτου Β΄ κόμη του Βερμαντουά και της Αδέλας των Ροβερτιδών, κόρης του Ροβέρτου Α΄ της Δυτικής Φραγκίας.[2] Ο αδελφός του Ερβέρτος Γ΄ του Ομουά παντρεύτηκε στον δεύτερο γάμο της την Έντζιφου της Αγγλίας μητέρα του Λουδοβίκου Δ΄ της Γαλλίας, ο Αδαλβέρτος την συνόδευσε στο Λαν όπου έγινε ο γάμος. Αυτό εξόργισε τον Λουδοβίκο Δ΄ που κατάσχεσε τις ιδιοκτησίες της μητέρας του στο Λαν και τις έδωσε στην σύζυγο του Γερβέργη της Σαξονίας.[3] O Αδαλβέρτος και ο άλλος του αδελφός Ροβέρτος του Μω έγιναν υποστηρικτές του Λοθαρίου, γιου του Λουδοβίκου Δ΄ (957).[4]

Αδαλβέρτος Α΄ του Βερμαντουά
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση931 ή 934
Θάνατος8  Σεπτεμβρίου 987
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓερβέργη της Λοθαριγγίας[1]
ΤέκναΕρβέρτος Γ΄ του Βερμαντουά
Όθων Α΄ του Σινύ
Γκυ Α΄ του Σουασόν
Λιούντολφ του Βερμαντουά
ΓονείςΕρβέρτος Β΄ του Βερμαντουά και Αδέλα της Γαλλίας
ΑδέλφιαΑδελαΐδα του Βερμαντουά
Λιουτγκάρδη του Βερμαντουά
Ερβέρτος Γ΄ του Ομουά
Εούντ του Βερμαντουά
Ροβέρτος του Μω
Ούγος του Βερμαντουά
ΟικογένειαΔυναστεία των Καρολιδών

Ο Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης νεότερος αδελφός του Λοθαρίου διεκδίκησε το θρόνο από τον Ούγο Καπέτο, τον βοήθησαν ο Αδαλβέρτος και οι δυο ανεψιοί αυτού, Ερβέρτος Γ΄ του Μω και Όντο Α΄ του Μπλουά.[5] Οι δυο ανεψιοί εξακολουθούσαν συνεχώς τις ταραχές εναντίον του νέου βασιλιά ακόμα και μετά την αιχμαλωσία του Καρόλου.[6] Όταν έμαθε ότι ο Ούγος Καπέτος ήταν έτοιμος να επιτεθεί ο Αδαλβέρτος έστειλε τον Ντούντο όφ Σεντ-Κουέντιν να μεσολαβήσει για ειρήνη, πράγματι κρατήθηκε ειρήνη μεταξύ τους αλλά ο Ούγος Καπέτος συνέχισε να τον υποπτεύεται για εξέγερση.[7][8] Ο Αδαλβέρτος απεβίωσε το 987 και τον διαδέχθηκε ο πρωτότοκος γιος του Ερβέρτος Γ΄.[9]

Οικογένεια Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε το 954 την γκέρμπεργκα των Ρέγκιναρ, κόρη του Γκίζελμπερτ δούκα της Λωρραίνης και είχε τέκνα:

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. p177.htm#i1765. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), σ. 49
  3. The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011), σ. 56
  4. Heather J Tanner, Families, friends and allies : Boulogne and politics in Northern France and England, c. 879-1160 (Leiden; Boston: Brill, 2004), σ. 39
  5. Geoffrey Koziol, Begging Pardon and Favor: Ritual and Political Order in Early Medieval France (Ithaca: Cornell University Press, 1992), σ. 149
  6. Geoffrey Koziol, Begging Pardon and Favor: Ritual and Political Order in Early Medieval France (Ithaca: Cornell University Press, 1992), σ. 149
  7. Geoffrey Koziol, Begging Pardon and Favor: Ritual and Political Order in Early Medieval France (Ithaca: Cornell University Press, 1992), σ. 149
  8. Lea Shopkow, 'The Man from Vermandois: Dudo of St-Quentin and His Patrons', Religion, Text, and Society in Medieval Spain and Northern Europe: Essays in Honor of J.N. Hillgarth, eds. Thomas E Burman; Jocelyn N Hillgarth; Lea Shopkow (Toronto: Pontifical Institute of Mediaeval Studies, 2002), σ. 303
  9. Detlev Schwennicke, Europaische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europaischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), σ. 49

Πηγές Επεξεργασία

  • Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band III Teilband 1 (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984)
  • Geoffrey Koziol, Begging Pardon and Favor: Ritual and Political Order in Early Medieval France (Ithaca: Cornell University Press, 1992)
  • Heather J Tanner, Families, friends and allies : Boulogne and politics in Northern France and England, c. 879-1160 (Leiden; Boston: Brill, 2004)
  • Lea Shopkow, 'The Man from Vermandois: Dudo of St-Quentin and His Patrons', Religion, Text, and Society in Medieval Spain and Northern Europe: Essays in Honor of J.N. Hillgarth, eds. Thomas E Burman; Jocelyn N Hillgarth; Lea Shopkow (Toronto: Pontifical Institute of Mediaeval Studies, 2002)
  • The Annals of Flodoard of Reims, 916–966, eds & trans. Steven Fanning: Bernard S. Bachrach (New York; Ontario, Can: University of Toronto Press, 2011)
  • Vanderkindere, Léon (1902). La Formation territoriale des principautés belges au Moyen Âge. Vol. 2. H. Lamertin, Libraire-Editeur
 
 
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Adalbert I, Count of Vermandois της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες).