Εύα Βλάμη
Η Εύα Βλάμη (17 Ιανουαρίου 1922 - 16 Μάϊου 1974) γεννήθηκε στην Αθήνα, καταγόμενη από παλιά οικογένεια ναυτικών του Γαλαξιδιού. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της φοίτησε στο Ωδείο Αθηνών, όπου παρακολούθησε μαθήματα πιάνου. Ήταν σύζυγος του ιστορικού, εθνολόγου και μεταφραστή της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας Παναγή Λεκατσά.
| Εύα Βλάμη | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Εύα Βλάμη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1910 Πειραιάς |
| Θάνατος | 1976 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Ωδείο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Παναγής Λεκατσάς |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο των Δώδεκα (1952) |
Έργα
ΕπεξεργασίαΚεντρική θέση στα δυο πρώτα βιβλία της (Γαλαξείδι, 1947 και Σκελετόβραχος, 1949) που επαινέθηκαν από την Ακαδημία Αθηνών έχει η ιδιαίτερη πατρίδα της, το Γαλαξίδι, μια ναυτική πόλη που η ακμή και η παρακμή της σημαδεύτηκαν κατά τον 19ο αι. από την κυριαρχία αρχικά και τον παροπλισμό στη συνέχεια των ιστιοφόρων που διενεργούσαν τις θαλάσσιες μεταφορές. Η γραφή της ξεχωρίζει για τη γλαφυρότητα του ύφους, την υψηλή αίσθηση του δημοτικού λόγου με έντονη λεξιπλαστική ικανότητα και χρήση ιδιωματισμών.[1]
Παρατηρήσεις
ΕπεξεργασίαΗ Εύα Βλάμη ανήκει στους τελευταίους εκπροσώπους της λεγόμενης ηθογραφίας, καθώς κι αυτή, επικεντρώνεται στην περιγραφή των ηθών και εθίμων του παραδοσιακού κόσμου της ελληνικής υπαίθρου.[3]
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Αφιέρωμα στην Εύα Βλάμη,Νέα Εστία, Τόμος: 136, τ/χ. 1618(1η Δεκεμβρίου 1994)[1][νεκρός σύνδεσμος]
- Φιλολογική Πρωτοχρονιά, 1963, Εκδοτικός Οίκος «ΜΑΥΡΙΔΗΣ» Ο.Ε.
- Δημοσθένης Κούρτοβικ, Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, εκδ.Πατάκης, Αθήνα,1999 (β' εκδ.), σελ.45-46
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία