Ζαν ντε Ζουανβίλ
Ο Ζαν ντε Ζουανβίλ (γαλλικά: Jean de Joinville, περ. 1224 - 24 Δεκεμβρίου 1317) ήταν ένας από τους σημαντικότερους χρονικογράφους της μεσαιωνικής Γαλλίας. Το πιο γνωστό έργο του είναι η Ζωή του Αγίου Λουδοβίκου, βιογραφία του Λουδοβίκου Θ' της Γαλλίας, τον οποίο ο Ζουανβίλ ακολούθησε κατά την Έβδομη σταυροφορία.[14]
| Ζαν ντε Ζουανβίλ | |
|---|---|
 Ο Ζουανβίλ παρουσιάζει το έργο του στον Λουδοβίκο Ι΄ (μικρογραφία περ. 1330-1340) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean de Joinville (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1224 (περίπου)[1][2][3] |
| Θάνατος | 24 Δεκεμβρίου 1317[4][5][6] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[7] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Παλαιά Γαλλικά[8] Γαλλικά[9] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός συγγραφέας[10] φεουδάρχης[4] βιογράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Life of Saint Louis |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Alix of Grandpré[4] Alix of Reynel[4] |
| Τέκνα | Anselm de Joinville[4] Alix of Joinville[11] André de Joinville, Seigneur de Bonney et de Beaupre[12] Marguerite de Joinville[12] |
| Γονείς | Simon of Joinville[4] και Βεατρίκη του Ωξόν[4] |
| Αδέλφια | Geoffrey of Joinville[4] Simon de Joinville[13] |
| Οικογένεια | Οίκος του Ζουανβίλ[4] |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Ζαν ντε Ζουανβίλ ανήκε σε οικογένεια ευγενών από την Καμπανία. Έλαβε την εκπαίδευση που άρμοζε σε έναν νεαρό ευγενή στην αυλή του Θεοβάλδου Α΄ κόμη της Καμπανίας: ανάγνωση, γραφή και τα βασικά στοιχεία των λατινικών. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1233, έγινε άρχοντας της Ζουανβίλ και σενεσάλος της Καμπανίας και ως εκ τούτου συνδέθηκε προσωπικά με τον Θεοβάλδο. Ήταν πολύ ευσεβής και ασχολήθηκε με τη σωστή διοίκηση της περιοχής του.
Το 1241, συνόδευσε τον Θεοβάλδο στην αυλή του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Θ' (ο μελλοντικός Άγιος Λουδοβίκος). Το 1244, όταν ο Λουδοβίκος οργάνωσε την Ζ' σταυροφορία, ο Ζουανβίλ αποφάσισε να συμμετάσχει με τους Χριστιανούς ιππότες, όπως έκανε ο πατέρας του 35 χρόνια νωρίτερα στη σταυροφορία κατά των Αλβιγηνών. Έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του βασιλιά και έγινε σύμβουλος και έμπιστός του. [15]Το 1250, όταν ο βασιλιάς και τα στρατεύματά του συνελήφθησαν από τους Μαμελούκους στη μάχη του Αλ Μανσούρα, ο Ζουανβίλ, μεταξύ των αιχμαλώτων, συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις και τη συλλογή των λύτρων. Ο Ζουανβίλ έγινε πιθανώς ακόμη πιο στενός φίλος με τον βασιλιά στις δύσκολες στιγμές που ακολούθησαν την αποτυχία της σταυροφορίας (συμπεριλαμβανομένου του θανάτου του αδελφού του Ροβέρτου του Αρτουά). Συμβούλεψε τον βασιλιά να παραμείνει στους Αγίους Τόπους αντί να επιστρέψει αμέσως στη Γαλλία, όπως ήθελαν οι άλλοι άρχοντες και ο βασιλιάς ακολούθησε τις συμβουλές του. Κατά τη διάρκεια των επόμενων τεσσάρων ετών που παρέμειναν στους Αγίους Τόπους, ήταν μόνιμος σύμβουλος του Λουδοβίκου, ο οποίος ήξερε ότι μπορούσε να βασίζεται στην ειλικρίνεια και την απόλυτη αφοσίωση του Ζουανβίλ.[16]
Το 1270, ο Λουδοβίκος Θ', αν και πολύ εξασθενημένος σωματικά, ανέλαβε την Η΄ Σταυροφορία με τρεις από τους γιους του. Ο ενθουσιασμός που είχε ο Ζουανβίλ για την προηγούμενη σταυροφορία είχε ατονήσει και αρνήθηκε να ακολουθήσει τον Λουδοβίκο, καθώς θεωρούσε την επιχείρηση άχρηστη και πίστευε ότι το καθήκον του βασιλιά ήταν να παραμείνει στο βασίλειο που τον χρειαζόταν. Πράγματι, η αποστολή ήταν χειρότερη καταστροφή από την προηγούμενη και ο βασιλιάς πέθανε από πανώλη έξω από την Τύνιδα στις 25 Αυγούστου 1270.
Από το 1271, ο παπισμός διεξήγαγε μια μακρά έρευνα σχετικά με τον Λουδοβίκο Θ', η οποία τελείωσε με την αγιοποίησή του, που ανακοινώθηκε το 1297 από τον Πάπα Βονιφάτιο Η΄. Καθώς ο Ζουανβίλ ήταν στενός φίλος του βασιλιά, σύμβουλος και έμπιστός του, η μαρτυρία του ήταν πολύτιμη για την έρευνα, όταν εμφανίστηκε ως μάρτυρας το 1282.[17]
Κατόπιν αιτήματος της Ιωάννας της Ναβάρρας, άρχισε να εργάζεται στην Ιστορία του Αγίου Λουδοβίκου, έργο που ολοκλήρωσε το 1309. [18]Το φυσικό ύφος της διήγησης, η ειλικρίνεια και οι ακριβείς παρατηρήσεις συνέβαλαν στη φήμη του. [19]
Ο Ζουανβίλ πέθανε στις 24 Δεκεμβρίου 1317, σε ηλικία άνω των 93 ετών, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά το θάνατο του Λουδοβίκου Θ'.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12516687h. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w622323f. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Encyclopædia Universalis. Encyclopædia Britannica Inc.. jean-de-joinville. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jean-sire-de-Joinville. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ GeneaStar. dejoinvillej.
- ↑ LIBRIS. 26 Μαρτίου 2018. libris
.kb .se /katalogisering /dbqst12x3dzxbh0. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12516687h. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 44890467.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 12,0 12,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020.
- ↑ . «biography.yourdictionary.com/jean-de-joinville».
- ↑ . «iis.ac.uk/library/memoirs-john-lord-de-joinville». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2021.
- ↑ . «inquiriesjournal.com/articles/96/jean-de-joinville-and-his-biography-of-saint-louis-on-the-seventh-crusade».
- ↑ . «universalis.fr/encyclopedie/jean-de-joinville/».
- ↑ . «gallica.bnf.fr/Jean de Joinville, Vie de saint Louis/ Joinville, Auteur du texte».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, τομ. 26, σελ. 98