Ζέλενγκορα

οροσειρά της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης
(Ανακατεύθυνση από Ζελενγκόρα)

Η Ζελενγκόρα (που στα σερβοκροατικά σημαίνει «πράσινο βουνό») είναι οροσειρά στο εθνικό πάρκο Σουτιέσκα της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Έχει μέγιστο υψόμετρο 2.014 μέτρων.[1]

Ζέλενγκορα
Χάρτης
Ύψος2.014 μέτρα
ΟροσειράΔειναρικές Άλπεις
ΧώρεςΒοσνία και Ερζεγοβίνη

Τοπογραφία Επεξεργασία

Γεωλογικά, η σειρά Ζελενγκόρα ανήκει στις Δειναρικές Άλπεις και σχηματίζεται κυρίως από δευτερογενή και τριτογενή ιζηματογενή πετρώματα, κυρίως από ασβεστόλιθο.[2] Η οροσειρά Ζελενγκόρα συνορεύει στα νοτιοδυτικά με τον ποταμό Νερέτβα, ανατολικά με τον ποταμό Σουτιέσκα και στα βόρεια με την οροσειρά Λέλιγια. Ορισμένες ορεινές λίμνες είναι διάσπαρτες σε όλη την οροσειρά, μεταξύ των οποίων την όμορφη λίμνη Ορλοβάτσκο Γιεζέρο. Ο ποταμός Νερέτβας πηγάζει από αυτή την οροσειρά. Επίσης από εκεί πηγάζει και ο Χρτσάβκα, παραπόταμος του Σουτιέσκα και ο Μπιελάβα, παραπόταμος του Δρίνου. Η υψηλότερη κορυφή είναι το Μπρέγκοτς με υψόμετρο 2014 μέτρων. Άλλες αξιοσημείωτες κορυφές είναι η Κόζιε Στράνε (2013 μ.), Ντρταρ (1970 μ.), Τρέμποβα Πλάνινα (1872 μ.) και Ορλόβατσα (1969 μ.).

 
Ζελενγκόρα

Περιγραφή Επεξεργασία

Τα όρη της Ζελενγκόρα δεν ήταν μέρος της πρώτης γραμμής κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης του 1990-1995 και συνεπώς δεν έχουν ουσιαστικά καμία μόλυνση με νάρκες και μη εκραγέντα όπλα.[3] Νωρίτερα, το 1943, η Ζελενγκόρα έγινε σκηνή έντονης μάχης κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ειδικά σε μια αποφασιστική φάση της μάχης του Σουτιέσκα. Μέσω μιας επιχείρησης που ονομάζεται Φαλλ Σβαρτς, οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις προσπάθησαν να περικυκλώσουν και να καταστρέψουν τους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους, τις κομματικές δυνάμεις του στρατάρχη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, οι οποίοι είχαν πάρει θέσεις γύρω από το όρος Ντουρμιτόρ στο σημερινό Μαυροβούνιο.

Ο Τίτο σχεδίαζε να ξεφύγει από την περικύκλωση προς το βορρά πέρα ​​από τον ποταμό Σουτιέσκα. Σε μια μάχη που ξεκίνησε στις 5 Ιουνίου 1943, οι παρτιζανικές μονάδες της 2ης Δαλματικής Ταξιαρχίας των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων ανέλαβαν θέσεις για να επιτρέψουν τη διαφυγή των δυνάμεων των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων μέσω του Ζελενγκόρα. Ασχολήθηκαν με τη γερμανική 118η Διοίκηση Γιέγκερ. Παρά την εξάντληση, τις ασθένειες και τις φθίνουσες προμήθειες πυρομαχικών, οι παρτιζάνοι της 2ης Δαλματικής Ταξιαρχίας συγκρούστηκαν με τις πολύ ανώτερες γερμανικές δυνάμεις μέχρι να ενισχυθούν από την 1η Ταξιαρχία Μαγιέβιτσα στις 9 Ιουνίου, και είχαν τη δυνατότητα να υποχωρήσουν για να ενταχθούν στους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους στις 10 Ιουνίου. Μέχρι τότε, η 2η Ταξιαρχία είχε χάσει τα δύο τρίτα των στρατιωτών της, αλλά είχε καταφέρει να σταματήσει την πρόοδο των Γερμανών αρκετά ώστε να επιτρέψει στις δυνάμεις του Τίτο να διασχίσουν τον ποταμό Σουτιέσκα και να ξεφύγουν από τη γερμανική περικύκλωση.

Αργότερα, τον Μάιο του 1945, αυτά τα βουνά έγιναν ο τόπος της τελευταίας στρατιωτικής στάσης μεταξύ του Γιουγκοσλαβικού Λαϊκού Στρατού και των δυνάμεων του Τσέτνικ του Ντράζα Μιχάλοβιτς σε μια μάχη που διήρκεσε από τις 8 έως τις 13 Μαΐου 1945.

Το Ζελενγκόρα είναι πλέον γνωστό ως "μια ερημιά εξαιρετικής ομορφιάς"[4] Οι διαβρωμένες κορυφές του Ζελενγκόρα που προέρχονται από μεγάλα μικτά δάση προσελκύουν, επίσης λόγω της απομακρυσμένης περιοχής, σχετικά λίγους πεζοπόρους. Η αγριότητα της φύσης και η πλήρης έλλειψη ενδείξεων σύγχρονου πολιτισμού δίνουν στα βουνά αυτά μια ιδιαίτερη εμφάνιση. Η περιοχή γύρω από το Ορλοβάτσκο Γιεζέρο - και αλλού - φέρει ορατά ίχνη ιστορικής κατοίκησης. Η προστασία ως μέρος του εθνικού πάρκου Σουτιέσκα μιας μεγάλης περιοχής αυτών των βουνών διασφαλίζει την ακεραιότητα της ερημιάς. Ένα αξιοσημείωτο μονοπάτι που οδηγεί στην υψηλότερη κορυφή, το Μπρέγκοτς, ξεκινά από το Ορλοβάτσκο Γιεζέρο.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Ljubljani & Slovenije, p. 194
  2. Gomez, p. 13
  3. BiH Mine Action Centre, (Annual) Mine Maps
  4. Gomez, p. 96