Η Αράχνη
Η Αράχνη είναι ελαιογραφία 0,71Χ 0,515 σε ξύλο του Νικολάου Γύζη. Περιλαμβάνει στοιχεία Αρτ Νουβό, ένα από τα οποία είναι η χρήση τόνων χρυσού χρώματος. Είναι κληροδότημα της Ελένης Χρυστομάνου στην Εθνική Πινακοθήκη[1]
| Η Αράχνη | |
|---|---|
 | |
| Ονομασία | Η Αράχνη |
| Δημιουργός | Q472237 |
| Έτος δημιουργίας | 1884 |
| Είδος | Λάδι σε ξύλο |
| Ύψος | 71 εκατοστά |
| Πλάτος | 51,5 εκατοστά |
| Πόλη | Αθήνα, Ελλάδα |
| Μουσείο | Εθνική Πινακοθήκη |
| δεδομένα | |
Περιγραφή Επεξεργασία
Στον πίνακα απεικονίζεται μία γυναικεία μορφή που υφαίνει ιστό. Είναι προφανής από τη στάση του σώματος και τη θέση των δακτύλων της Αράχνης η φινέτσα με την οποία γίνεται η ύφανση, πράγμα που μπορεί να συμβολίζει την αυταρέσκεια. Επίσης, η ανοικτή θέση των γυμνών της χεριών προδίδει ένα χορευτικό τόνο. Το βλέμμα της Αράχνης είναι απλανές και επιβλητικό. Η Αράχνη είναι σε θέση καθιστή και τα πόδια της είναι σταυρωτά, μία στάση ιδιαίτερα θηλυκή, ίσως δηλώνοντας αυτοπεποίθηση. Ο ίδιος ο ιστός που υφαίνει η Αράχνη ξεκινάει από τις δύο άκρες του πίνακα και μοιάζει με προέκταση και συνέχεια της σπηλιάς όπου η ίδια βρίσκεται.
Μύθος Επεξεργασία
Η Αράχνη ήταν δημοφιλής για την ικανότητά της στην υφαντική. Έτσι, ζήτηση να διαγωνιστεί με τη θεά Αθηνά, που εφηύρε τον αργαλειό. Η Αθηνά δεν μπόρεσε να εντοπίσει οποιοδήποτε ψεγάδι ούτε στο έργο ούτε στην τεχνική της Αράχνης. Ωστόσο, η Αθηνά εξοργίστηκε από το γεγονός ότι, με έπαρση, η Αράχνη απεικόνισε ως θέμα του υφαντού της της ερωτικές πράξεις των θεών. Έτσι, τη μεταμόρφωσε σε ένα έντομο, που πήρε το όνομά της (αράχνη).
Συμβολισμός Επεξεργασία
Ο ιστός της Αράχνης υψώνεται μπροστά της σαν τείχος στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά ίσως και τον παρατηρητή. Μπορεί να συμβολίζει την αγάπη του δημιουργού για την Τέχνη. Είναι γνωστό ότι μερικά είδη αράχνης, όπως η μαύρη χήρα, τρέφονται με τον εραστή τους. Επομένως, η Αράχνη μπορεί να συμβολίζει την ίδια την Τέχνη, η οποία "κατατρώει" τον δημιουργό που την αγαπά μανιακά, ενώ ο ιστός (αγάπη) τον απορροφά και τον αποκόβει από τον υπόλοιπο κόσμο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Νέλλη Μισιρλή, Γύζης, εκδ. Αδάμ, Αθήνα, 1996, σελ.378
Πηγές Επεξεργασία
- Νέλλη Μισιρλή, Γύζης, εκδ. Αδάμ, Αθήνα, 1996