Η στέπα (Τσέχωφ)

Νουβέλα του Αντόν Τσέχοφ

Η στέπα, με υπότιτλο Ιστορία ενός ταξιδιού ( Ρωσικός τίτλος: Степь. Исто́рия одно́й пое́здки ) είναι νουβέλα του Αντόν Τσέχοφ που γράφτηκε το 1888 με βάση τις εντυπώσεις του συγγραφέα από ένα ταξίδι στη βόρεια ακτή της Αζοφικής Θάλασσα την άνοιξη του 1887. Ο αδελφός του συγγραφέα Αλέξανδρος χαρακτήρισε το διήγημα αυτοβιογραφικό. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο ρωσικό λογοτεχνικό περιοδικό Σεβέρνι Βέστνικ το 1888 στην Αγία Πετρούπολη.[1]

Η στέπα
ΣυγγραφέαςΆντον Παύλοβιτς Τσέχωφ
ΤίτλοςСтепь
ΥπότιτλοςИстория одной поездки
ΓλώσσαΡωσικά
Ημερομηνία δημιουργίας1888
Ημερομηνία δημοσίευσης1888
Μορφήδιήγημα
ΤόποςΣτέπα
LC ClassOL55505W

Η νουβέλα αναφέρεται σε ένα ταξίδι στη στέπα μέσα από τα μάτια ενός νεαρού αγοριού. Το κείμενο δεν είναι απλώς μια περιγραφή ταξιδιού, αλλά παρουσιάζει ποιητική περιγραφή της φύσης και απεικονίζει τη ρωσική ζωή στην επαρχία. Είναι σχετικά μεγάλη, αποτελείται από περίπου 100 σελίδες, και περιλαμβάνει οκτώ μέρη. Ο συγγραφέας είχε σχεδιάσει μια συνέχεια που δεν έγραψε ποτέ.[2]

Το 1978, διασκευάστηκε σε κινηματογραφική ταινία σε σκηνοθεσία Σεργκέι Μπονταρτσούκ.

Ιστορικό Επεξεργασία

 
Η βόρεια ακτή της Αζοφικής Θάλασσας

Την άνοιξη του 1887, εξαντλημένος από την υπερβολική εργασία και την κακή υγεία, ο Τσέχωφ πραγματοποίησε ένα ταξίδι στο Ντονέτς για να επισκεφτεί συγγενείς στην περιοχή γύρω από τη γενέτειρά του Ταγκανρόγκ στην Αζοφική Θάλασσα.

Εκεί, αναβίωσαν οι ποιητικές μνήμες της παιδικής ηλικίας και της νεότητας του καταπονημένου και άρρωστου συγγραφέα σχετικά με την ομορφιά και την απεραντοσύνη της ουκρανικής στέπας. Κατά την επιστροφή του, έγραψε τη νουβέλα που μπορεί να διαβαστεί και ως αυτοβιογραφία, την οποία χαρακτήρισε «κάτι μάλλον περίεργο και πολύ πρωτότυπο».[3]

Υπόθεση Επεξεργασία

 
Ο Αντόν Τσέχωφ το 1888

Ο Ιγκόρουσκα, ένα εννιάχρονο αγόρι, φεύγει με τον θείο του, τον έμπορο Ιβάν Κουσμίτσοβ, τον ιερέα της ενορίας Χριστόφορ Σιρίσκι και μια υπηρέτρια σε μια άμαξα στη στέπα. Είναι ορφανός και η μητέρα του τον στέλνει να σπουδάσει στο γυμνάσιο της γειτονικής πόλης. Αρχικά υποφέρει που φεύγει από το σπίτι του, σύντομα όμως ανακαλύπτει την ομορφιά και τους απρόβλεπτους κινδύνους της απέραντης ουκρανικής στέπας.

Περιγράφει τη ζέστη, τη στάση σε ένα φθηνό πανδοχείο που διοικούν Εβραίοι, τη γνωριμία με τον πλούσιο Βαρλάμοφ που έχει δεκάδες χιλιάδες στρέμματα και σχεδόν εκατό χιλιάδες πρόβατα, τις μέρες που πέρασε στο κομβόι με άλλες άμαξες, τον καβγά με τον Ντίμοφ, τις διάφορες συναντήσεις, τις ιστορίες που διηγούνται οι αμαξάδες δίπλα στο τζάκι κατά τη νυχτερινή ανάπαυση, η μια πιο τρομερή από την άλλη, τη σφοδρή καταιγίδα, τη φιλοξενία στα πανδοχεία στο δρόμο, τον πυρετό του και την άφιξη στην πόλη στο σπίτι της γνωστής της μητέρας του, που δέχεται να τον πάρει οικότροφο. Τότε, ο θείος του και ο ιερέας τον εμπιστεύονται στην κυρία και φεύγουν. Είναι μόνος.[4]

Διασκευές Επεξεργασία

  • 1962: Η Στέπα, ιταλική ταινία σε σκηνοθεσία Αλμπέρτο Λατουάντα [5]
  • 1978: Η Στέπα, ρωσική ταινία σε σκηνοθεσία Σεργκέι Μπονταρτσούκ.[6]

Μετάφραση στα ελληνικά Επεξεργασία

  • Η Στέπα, Η Ιστορία ενός ταξιδιού, μετάφραση: Ευτυχία Παμπούκη, εκδόσεις Καστανιώτης, 2018 [7]

Παραπομπές Επεξεργασία