Θα Ζήσω
Η ταινία Θα Ζήσω (Πρωτότυπος τίτλος Dead Man Walking) είναι δικαστικό δράμα, παραγωγής 1995 σε σκηνοθεσία Τιμ Ρόμπινς. Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της αδελφής Έλεν Πρεζάν που πραγματεύεται την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ εκείνης και ενός βαρυποινίτη που ζητούσε εξιλέωση, λίγο πριν την εκτέλεσή του. Η κινηματογραφική διασκευή έγινε από τον ίδιο τον Τιμ Ρόμπινς, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εμφανίζονται η Σούζαν Σαράντον και ο Σον Πεν. Η Σαράντον βραβεύτηκε με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην τελετή του 1996.
| Θα Ζήσω | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Τιμ Ρόμπινς |
| Παραγωγή | Jon Kilik |
| Σενάριο | Τιμ Ρόμπινς |
| Βασισμένο σε | Dead Man Walking |
| Πρωταγωνιστές | Σούζαν Σαράντον Σον Πεν Ρόμπερτ Πρόσκι Ρέιμοντ Τζ. Μπάρι |
| Μουσική | Ντέιβιντ Ρόμπινς |
| Φωτογραφία | Ρότζερ Ντίκινς |
| Μοντάζ | Lisa Zeno Churgin |
| Ενδυματολόγος | Renee Ehrlich Kalfus |
| Εταιρεία παραγωγής | PolyGram Filmed Entertainment και Working Title Films |
| Διανομή | Gramercy Pictures και Netflix |
| Πρώτη προβολή | 29 Δεκεμβρίου 1995 (Η.Π.Α.) 15 Μαρτίου 1996 (Ελλάδα) |
| Διάρκεια | 122 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Αγγλική |
| δεδομένα () | |
Πλοκή Επεξεργασία
Η αδελφή Έλεν Πρεζάν (Σούζαν Σαράντον), που προσφέρει το κοινωνικό της έργο βοηθώντας άπορους Αφρο-αμερικανούς στην εκκλησία του Σεν Τόμας στη Νέα Ορλεάνη, λαμβάνει ένα γράμμα από τον βαρυποινίτη Μάθιου Πόνσλετ (Σον Πεν). Ο Πόνσλετ που έχει καταδικαστεί με θανατική ποινή, για βιασμό και ανθρωποκτονία, ζητά από την αδελφή Έλεν να μεσολαβήσει προκειμένου να αποφύγει το εκτελεστικό απόσπασμα. Η αδελφή Έλεν απαντάει στο γράμμα του Πόνσλετ και έπειτα τον επισκέπτεται στη φυλακή. Παρά την απειρία της όσον αφορά την προσέγγιση των εγκληματιών, η αδελφή δέχεται να γίνει πνευματικός σύμβουλος του Πόνσλετ και τον φέρνει σε επαφή με τον δικηγόρο Χίλτον Μπάρμπερ, ο οποίος τον βοηθάει να κάνει έφεση στο δικαστήριο της Θανατικής Ποινής της Λουιζιάνα. Η έφεση του Πόνσλετ όμως απορρίπτεται και ορίζεται ημερομηνία της θανατικής ποινής. Παράλληλα μετά τις αντιδράσεις που δέχεται από τους συγγενείς των δυο θυμάτων του Πόνσλετ και του συνεργού του, λόγω της βοήθειας που δίνει στον βαρυποινίτη, η αδελφή Έλεν επισκέπτεται τους γονείς της κοπέλας που βιάστηκε και δολοφονήθηκε και τον πατέρα του αγοριού που δολοφονήθηκε και ακούει την ιστορία τους και προσπαθεί να τους εξηγήσει το λόγο για τον οποίο στέκεται στο πλάι του Πόνσλετ. Η αδελφή Έλεν έχει βάλει ως σκοπό της να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Μάθιου, ώστε να ομολογήσει για το έγκλημά του και να μετανοήσει για τις πράξεις του προκειμένου να λυτρωθεί και να πεθάνει με αξιοπρέπεια. Λίγο πριν την εκτέλεσή του ο Πόνσλετ κατανοεί τον πόνο που προκάλεσε το έγκλημά του και ζητάει συγχώρεση. Η αδελφή Έλεν περπατάει μαζί του το διάδρομο που τον οδηγεί στη θανατική του καταδίκη έχοντας το χέρι της πάνω στον ώμο του μελλοθάνατου.
Πληροφορίες παραγωγής Επεξεργασία
Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο της αδελφής Έλεν Πρεζάν με τίτλο Dead Man Walking, που πραγματεύεται τη σχέση της με τους βαρυποινίτες Έλμο Πάτρικ Σόνιερ και Ρόμπερτ Λι Γουίλι λίγο πριν την εκτέλεσή τους στην ηλεκτρική καρέκλα[1]. Στην κινηματογραφική μεταφορά οι δυο βαρυποινίτες αντικατοπτρίζονται στο χαρακτήρα του Μάθιου Πόνσλετ που ερμηνεύει ο Σον Πεν. Ο Τιμ Ρόμπινς διασκεύασε το βιβλίο για τη μεγάλη οθόνη και ανέλαβε και τη σκηνοθεσία. Επέλεξε την τότε σύζυγό του Σούζαν Σαράντον για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και όταν πληροφόρησε την αδελφή Έλεν Πρεζάν ότι επρόκειτο να την υποδυθεί η Σαράντον στη μεγάλη οθόνη, η μοναχή που ήταν θαυμάστρια της ταινίας του 1991 Θέλμα & Λουίζ (Thelma & Louise) αναφώνησε: Δόξα τω Θεώ που θα με υποδυθεί η Λουίζ. Για το ρόλο του Μάθιου Πόνσλετ ο Ρόμπινς επέλεξε τον Σον Πεν, ταινία που σηματοδότησε την πρώτη συνεργασία των δυο ανδρών πριν την ταινία Σκοτεινό Ποτάμι (Mystic River, 2003)' για την οποία και οι δυο άνδρες βραβεύτηκαν με Όσκαρ ερμηνείας. Στην ταινία συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο διάφορα μέλη της οικογένειας του Ρόμπινς.
Υποδοχή Επεξεργασία
Η ταινία έλαβε θετικές κριτικές και στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes συγκεντρώνει ποσοστό 95% βασισμένο σε 59 κριτικές με μέσο όρο βαθμολογίας 8,2/10. Η επικρατούσα άποψη των κριτικών είναι ότι πρόκειται για μια δυνατή ταινία που βάζει το θεατή σε σκέψεις παρουσιάζοντας το θέμα που πραγματεύεται από διαφορετικές οπτικές γωνίες, χωρίς να του κάνει κήρυγμα[2]. Ο Χαλ Χίνσον της Washington Post έγραψε ότι: Αυτή η έξυπνη, ισορροπημένη και συγκλονιστική ταινία φέρνει ενώπιόν μας την αιώνια διαμάχη μεταξύ καλού και κακού[3]. Ο Κένεθ Τουράν της Los Angeles Times στάθηκε στις ερμηνείες γράφοντας: Γι' αυτού του είδους την ταινία χρειάζονται ηθοποιοί που να ερμηνεύουν χωρίς ίχνος θεατρικότητας και ο Πεν και η Σαράντον καταφέρνουν να συγκλονίσουν[4]. Ο Ρόμπερτ Ίμπερτ της Chicago Sun-Times έδωσε στην ταινία 4 αστέρια αποκαλώντας την: καθηλωτική και τεχνικά άψογη, μια ταινία η οποία θα είναι αξιομνημόνευτη για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν[5].
Βραβεία Επεξεργασία
Η ταινία χάρισε στην Σούζαν Σαράντον το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου στην 5η της υποψηφιότητα. Ο Σον Πεν προτάθηκε για πρώτη φορά για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου το οποίο και έχασε από τον Νίκολας Κέιτζ, που βραβεύτηκε για την ταινία Αφήνοντας το Λας Βέγκας (Leaving Las Vegas, 1995) και ο Τιμ Ρόμπινς ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Σκηνοθεσίας χάνοντας από τον Μελ Γκίμπσον για την ταινία Braveheart (1995). Ο Σον Πεν βραβεύτηκε για την ερμηνεία του με Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου εκείνη τη χρονιά[6].
Βράβευση:
- Α' Γυναικείου Ρόλου - Σούζαν Σαράντον
Υποψηφιότητα:
- Α' Ανδρικού Ρόλου - Σον Πεν
- Σκηνοθεσίας - Τιμ Ρόμπινς
- Πρωτότυπου τραγουδιού - Dead Man Walking - Μπρους Σπρίνγκστιν
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Schaller, Linda. "The Producer's Journey." PBS. Retrieved on September 1, 2010.
- ↑ «Dead Man Walking (1995)». Rotten Tomatoes. Fandango Media. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2016.
- ↑ Hinson, Hal (January 12, 1996). «A Tale of Giving the Devil His Due». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/videos/deadmanwalking.htm#hinson. Ανακτήθηκε στις July 11, 2010.
- ↑ Turan, Kenneth (December 29, 1995). «Movie Review: Dead Man Walking – Prayers for the Victim, Victimizer 'Dead Man Walking,' Tim Robbins' adaptation of Sister Helen». The Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 17, 2007. https://web.archive.org/web/20071217034752/http://www.calendarlive.com/movies/reviews/cl-movie960406-2%2C0%2C4564347.story. Ανακτήθηκε στις July 11, 2010.
- ↑ Ebert, Roger (January 12, 1996). «Dead Man Walking». Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-09-28. https://web.archive.org/web/20120928084951/http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=%2F19960112%2FREVIEWS%2F601120301. Ανακτήθηκε στις July 11, 2010.
- ↑ «Prizes & Honours 1996». Berlinale. Internationale Filmfestspiele Berlin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Θα Ζήσω στην IMDb (Αγγλικά)
- Θα Ζήσω στο AllMovie (Αγγλικά)
- Θα Ζήσω στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Θα Ζήσω στο Metacritic (Αγγλικά)
- Θα Ζήσω στο Box Office Mojo (Αγγλικά)
- Θα Ζήσω στο TCMDB (Αγγλικά)
- Θα Ζήσω στο AlloCine (Γαλλικά)
- Θα Ζήσω στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
