Θεοβάλδος Α΄ του Μπαρ
Ο Θεοβάλδος, γαλλ.: Thibaut/Thibauld de Bar, αγγλ.: Theobald Ι (π.1158 - 13 Φεβρουαρίου 1214) από τον Οίκο του Μονμπελιάρ (Montbéliard) ήταν κόμης του Μπαρ από το 1190 μέχρι το τέλος του και κόμης του Λουξεμβούργου από το 1197 μέχρι το τέλος του. [7]
| Θεοβάλδος Α΄ του Μπαρ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Thiébaut Ier de Bar (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1158 |
| Θάνατος | 13 Φεβρουαρίου 1214 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Laurette of Loon[2][3] Ερμεσίνδη του Μπαρ-συρ-Σεν[2] Ερμεσίνδη, κόμισσα του Λουξεμβούργου (από 1197)[3] |
| Τέκνα | Ερρίκος Β΄ του Μπαρ[2][4] Αγνή του Μπαρ[1] Μαργαρίτα του Μπαρ[5] Αγνή του Μπαρ[2] Ελισάβετ ντε Μπαρ-Μουσσόν[6] Marguerite of Bar |
| Γονείς | Ρενώ Β΄ του Μπαρ και Αγνή του Μπλουά[2] |
| Αδέλφια | Ερρίκος Α΄ του Μπαρ[2] Ρενώ, επίσκοπος του Σαρτρ[2] |
| Οικογένεια | Οίκος του Μονμπελιάρ |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ο δευτερότοκος γιος του Ρενώ/Ρεζινάλντ Β΄ κόμη του Μπαρ και της Αγνής τοων Μπλουά, κόρης του Θεοβάλδου Β΄ κόμη της Καμπανίας. [8] Έγινε κόμης, όταν ο πρωτότοκος αδελφός του Ερρίκος Α΄ σκοτώθηκε στην πολιορκία της Άκρας. [9]
Μετά τον τρίτο γάμο του προσπάθησε να ανακτήσει τα εδάφη της συζύγου του στο Λουξεμβούργο, τον Ντυρμπυί και το Λαρός με την έγκριση του Φίλιππου δούκα της Σουαβίας. [10] Έτσι ο Θεοβάλδος Α΄ πολιόρκησε το κάστρο του Ναμύρ, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί ένα συνέδριο, στο οποίο ο Φίλιππος Α΄ κόμης του Ναμύρ και ο αδελφός του Βαλδουίνος Θ΄ κόμης της Φλάνδρας (και ΣΤ΄ του Αινώ) παραιτήθηκαν από τα αμφισβητούμενα εδάφη του Λουξεμβούργου, του Ντυρμπυί και του Λαρός. [10] Η συνθήκη του Ντινάν, που υπογράφηκε στις 6 Ιουλίου 1199 στο Σαιν Μεντάρντ, επισημοποίησε την παραίτηση. [10]
Κατά τη διάρκεια της Σταυροφορίας κατά των Αλβιγινών ο Θεοβάλδος Α΄ οδήγησε έναν στρατό, για να ενισχύσει τον Σίμωνα Ε΄ κύριο του Μονφόρ στην πολιορκία της Τουλούζης τον Ιούνιο του 1211. [7]
Μετά το τέλος του το 1214, ο μεγαλύτερος γιος του Ερρίκος Β΄ (από τον δεύτερο γάμο του) τον διαδέχτηκε ως κόμης. Η μεγαλύτερη κόρη του Αγνή (από τον πρώτο του γάμο) παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Β΄ δούκα της Λωρραίνης. Τα εδάφη τού στο Λουξεμβούργο επανήλθαν στον Βάλεραν Γ΄ δούκα του Λίμπουργκ, όταν νυμφεύτηκε τη χήρα του Θεοβάλδου Α΄, την Ερμεσίνδη του Ναμύρ. [11] Ο Θεοβάλδος τάφηκε στο Σαιν Μιχιέλ.
Oικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε τρεις φορές. Το 1176 νυμφεύτηκε τη Λωρέτ του Λουν (Loon, de Looz), κόρη του Λουδοβίκου Α΄ κόμη του Λουν και της Αγνής του Μετς. Είχαν μία κόρη. Έπειτα νυμφεύτηκε τον Eρμεσίνδη του Μπαρ-συρ-Σεν, κόρη του Γκυ Β΄ του Μπριέν και της Πετρινίλ ντε Σασεναί, γύρω στο 1189. [12] Είχαν έναν γιο και δύο κόρες. Ο Θεοβάλδος και η Ερμεσίνδη διαζεύχθηκαν γύρω στο 1195. [12] Στη συνέχεια, νυμφεύτηκε την Eρμεσίνδη των Ναμύρ, κόρη και διάδοχο του Ερρίκου Δ΄ κόμη του Λουξεμβούργου και της Αγνής του Γκέλντερς το 1197. Είχαν δύο γιους και τρεις κόρες.
Παιδιά από το γάμο του με τη Λωρέτ του Λουν (Loon, Looz):
- Αγνή (Τομαζία) (1177 - 19 Ιουνίου 1226), , κυρία του Αμάνς, του Λονγκουί και του Στεναί, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Β΄ δούκα της Λωρραίνης.
Παιδιά από τον γάμο του με τον Ερμεσίνδα (Iσαβέλλα) του Μπαρ-συρ-Σεν:
- Αγνή Β΄ (απεβ. 1225), παντρεύτηκε τον Ούγο κύριο του Σατιγιόν. [13]
- Ερρίκος Β΄ κόμης του Μπαρ, (1190 - 13 Νοεμβρίου 1239), [12] παντρεύτηκε τη Φίλιππα του Ντρέ.
- Mαργαρίτα (1192 - μετά το 1259), παντρεύτηκε τον Ερρίκο φον Ζαλμ, κύριο του Βιβιέρ.
Παιδιά από τον γάμο του με την Ερμεσίνδη των Ναμύρ κόμισσα του Λουξεμβούργου: [14]
- Mαργαρίτα (Ιουλ 1270), παντρεύτηκε πρώτα τον Ούγο Γ΄ κόμη του Βωντεμόν, και μετά τον Ερρίκο ντε Νταμπιέρ κύριο του Μπουά.
- Ελισάβετ (απεβ. από 11 Απριλίου έως 1 Αυγούστου 1262), παντρεύτηκε τον Βάλεραν των Λίμπουργκ, κύριο του Φωκεμόν και Μονζουά.
- Ερρίκος απεβ. 1214), κύριος του Μπριγιέ, Αρανσύ και Μαρβίλ.
- Ρενώ (απεβ. Φεβρουάριο 1214).
- άγνωστη κόρη (απεβ. πριν τις 12 Φεβρουαρίου 1214).
Σημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ 3,0 3,1 p4246.htm#i42455. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 7,0 7,1 Pegg 2008, σελ. 114.
- ↑ Fassler 2010, σελ. 457 note6.
- ↑ Ambroise 2003, σελ. 74 note 227.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Gade 1951, σελ. 74-75.
- ↑ Gade 1951, σελ. 76.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Evergates 1999, σελ. 99-100.
- ↑ Evergates 2007, σελ. 223.
- ↑ Péporté 2011, σελ. 109-110.
Bιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- Ambroise (2003). The History of the Holy War: Ambroise's Estoire de la Guerre Sainte. Vol. 1. The Boydell Press.
- Evergates, Theodore (1999). «Aristocratic Women in the County of Champagne». Στο: Evergates, Theodore. Aristocratic Women in Medieval France. University of Pennsylvania Press.
- Evergates, Theodore (2007). The Aristocracy in the County of Champagne, 1100-1300. University of Pennsylvania Press.
- Fassler, Margot Elsbeth (2010). The Virgin of Chartres: Making History Through Liturgy and the Arts. Yale University Press.
- Gade, John A. (1951). Luxemburg in the Middle Ages. Brill.
- Pegg, Mark Gregory (2008). A Most Holy War : The Albigensian Crusade and the Battle for Christendom. Oxford University Press.
- Péporté, P. (2011). Historiography, Collective Memory and Nation-Building in Luxembourg. Brill.