Θεοβάλδος Α΄ του Μπαρ

Κόμης του Μπαρ και του Λουξεμβούργου

Ο Θεοβάλδος, γαλλ.: Thibaut/Thibauld de Bar, αγγλ.: Theobald Ι (π.1158 - 13 Φεβρουαρίου 1214) από τον Οίκο του Μονμπελιάρ (Montbéliard) ήταν κόμης του Μπαρ από το 1190 μέχρι το τέλος του και κόμης του Λουξεμβούργου από το 1197 μέχρι το τέλος του. [7]

Θεοβάλδος Α΄ του Μπαρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Thiébaut Ier de Bar (Γαλλικά)
Γέννηση1158
Θάνατος13  Φεβρουαρίου 1214
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφεουδάρχης[1]
Οικογένεια
ΣύζυγοςLaurette of Loon[2][3]
Ερμεσίνδη του Μπαρ-συρ-Σεν[2]
Ερμεσίνδη, κόμισσα του Λουξεμβούργου (από 1197)[3]
ΤέκναΕρρίκος Β΄ του Μπαρ[2][4]
Αγνή του Μπαρ[1]
Μαργαρίτα του Μπαρ[5]
Αγνή του Μπαρ[2]
Ελισάβετ ντε Μπαρ-Μουσσόν[6]
Marguerite of Bar
ΓονείςΡενώ Β΄ του Μπαρ και Αγνή του Μπλουά[2]
ΑδέλφιαΕρρίκος Α΄ του Μπαρ[2]
Ρενώ, επίσκοπος του Σαρτρ[2]
ΟικογένειαΟίκος του Μονμπελιάρ
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ρενώ/Ρεζινάλντ Β΄ κόμη του Μπαρ και της Αγνής τοων Μπλουά, κόρης του Θεοβάλδου Β΄ κόμη της Καμπανίας. [8] Έγινε κόμης, όταν ο πρωτότοκος αδελφός του Ερρίκος Α΄ σκοτώθηκε στην πολιορκία της Άκρας. [9]

Μετά τον τρίτο γάμο του προσπάθησε να ανακτήσει τα εδάφη της συζύγου του στο Λουξεμβούργο, τον Ντυρμπυί και το Λαρός με την έγκριση του Φίλιππου δούκα της Σουαβίας. [10] Έτσι ο Θεοβάλδος Α΄ πολιόρκησε το κάστρο του Ναμύρ, με αποτέλεσμα να πραγματοποιηθεί ένα συνέδριο, στο οποίο ο Φίλιππος Α΄ κόμης του Ναμύρ και ο αδελφός του Βαλδουίνος Θ΄ κόμης της Φλάνδρας (και ΣΤ΄ του Αινώ) παραιτήθηκαν από τα αμφισβητούμενα εδάφη του Λουξεμβούργου, του Ντυρμπυί και του Λαρός. [10] Η συνθήκη του Ντινάν, που υπογράφηκε στις 6 Ιουλίου 1199 στο Σαιν Μεντάρντ, επισημοποίησε την παραίτηση. [10]

Κατά τη διάρκεια της Σταυροφορίας κατά των Αλβιγινών ο Θεοβάλδος Α΄ οδήγησε έναν στρατό, για να ενισχύσει τον Σίμωνα Ε΄ κύριο του Μονφόρ στην πολιορκία της Τουλούζης τον Ιούνιο του 1211. [7]

Μετά το τέλος του το 1214, ο μεγαλύτερος γιος του Ερρίκος Β΄ (από τον δεύτερο γάμο του) τον διαδέχτηκε ως κόμης. Η μεγαλύτερη κόρη του Αγνή (από τον πρώτο του γάμο) παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Β΄ δούκα της Λωρραίνης. Τα εδάφη τού στο Λουξεμβούργο επανήλθαν στον Βάλεραν Γ΄ δούκα του Λίμπουργκ, όταν νυμφεύτηκε τη χήρα του Θεοβάλδου Α΄, την Ερμεσίνδη του Ναμύρ. [11] Ο Θεοβάλδος τάφηκε στο Σαιν Μιχιέλ.

Oικογένεια

Επεξεργασία

Νυμφεύτηκε τρεις φορές. Το 1176 νυμφεύτηκε τη Λωρέτ του Λουν (Loon, de Looz), κόρη του Λουδοβίκου Α΄ κόμη του Λουν και της Αγνής του Μετς. Είχαν μία κόρη. Έπειτα νυμφεύτηκε τον Eρμεσίνδη του Μπαρ-συρ-Σεν, κόρη του Γκυ Β΄ του Μπριέν και της Πετρινίλ ντε Σασεναί, γύρω στο 1189. [12] Είχαν έναν γιο και δύο κόρες. Ο Θεοβάλδος και η Ερμεσίνδη διαζεύχθηκαν γύρω στο 1195. [12] Στη συνέχεια, νυμφεύτηκε την Eρμεσίνδη των Ναμύρ, κόρη και διάδοχο του Ερρίκου Δ΄ κόμη του Λουξεμβούργου και της Αγνής του Γκέλντερς το 1197. Είχαν δύο γιους και τρεις κόρες.

Παιδιά από το γάμο του με τη Λωρέτ του Λουν (Loon, Looz):

  • Αγνή (Τομαζία) (1177 - 19 Ιουνίου 1226), , κυρία του Αμάνς, του Λονγκουί και του Στεναί, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Β΄ δούκα της Λωρραίνης.

Παιδιά από τον γάμο του με τον Ερμεσίνδα (Iσαβέλλα) του Μπαρ-συρ-Σεν:

  • Αγνή Β΄ (απεβ. 1225), παντρεύτηκε τον Ούγο κύριο του Σατιγιόν. [13]
  • Ερρίκος Β΄ κόμης του Μπαρ, (1190 - 13 Νοεμβρίου 1239), [12] παντρεύτηκε τη Φίλιππα του Ντρέ.
  • Mαργαρίτα (1192 - μετά το 1259), παντρεύτηκε τον Ερρίκο φον Ζαλμ, κύριο του Βιβιέρ.

Παιδιά από τον γάμο του με την Ερμεσίνδη των Ναμύρ κόμισσα του Λουξεμβούργου: [14]

  • Mαργαρίτα (Ιουλ 1270), παντρεύτηκε πρώτα τον Ούγο Γ΄ κόμη του Βωντεμόν, και μετά τον Ερρίκο ντε Νταμπιέρ κύριο του Μπουά.
  • Ελισάβετ (απεβ. από 11 Απριλίου έως 1 Αυγούστου 1262), παντρεύτηκε τον Βάλεραν των Λίμπουργκ, κύριο του Φωκεμόν και Μονζουά.
  • Ερρίκος απεβ. 1214), κύριος του Μπριγιέ, Αρανσύ και Μαρβίλ.
  • Ρενώ (απεβ. Φεβρουάριο 1214).
  • άγνωστη κόρη (απεβ. πριν τις 12 Φεβρουαρίου 1214).

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 28  Ιανουαρίου 2016.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 9  Φεβρουαρίου 2016.
  3. 3,0 3,1 p4246.htm#i42455. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  5. Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 29  Ιανουαρίου 2016.
  6. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  7. 7,0 7,1 Pegg 2008, σελ. 114.
  8. Fassler 2010, σελ. 457 note6.
  9. Ambroise 2003, σελ. 74 note 227.
  10. 10,0 10,1 10,2 Gade 1951, σελ. 74-75.
  11. Gade 1951, σελ. 76.
  12. 12,0 12,1 12,2 Evergates 1999, σελ. 99-100.
  13. Evergates 2007, σελ. 223.
  14. Péporté 2011, σελ. 109-110.

Bιβλιογραφικές αναφορές

Επεξεργασία
  • Ambroise (2003). The History of the Holy War: Ambroise's Estoire de la Guerre Sainte. Vol. 1. The Boydell Press. 
  • Evergates, Theodore (1999). «Aristocratic Women in the County of Champagne». Στο: Evergates, Theodore. Aristocratic Women in Medieval France. University of Pennsylvania Press. 
  • Evergates, Theodore (2007). The Aristocracy in the County of Champagne, 1100-1300. University of Pennsylvania Press. 
  • Fassler, Margot Elsbeth (2010). The Virgin of Chartres: Making History Through Liturgy and the Arts. Yale University Press. 
  • Gade, John A. (1951). Luxemburg in the Middle Ages. Brill. 
  • Pegg, Mark Gregory (2008). A Most Holy War : The Albigensian Crusade and the Battle for Christendom. Oxford University Press. 
  • Péporté, P. (2011). Historiography, Collective Memory and Nation-Building in Luxembourg. Brill.