Το θεολογείον ήταν ένα είδος εξώστη που βρισκόταν πάνω από τη σκηνή των αρχαίων θεάτρων με σκοπό την παρουσίαση των υποκριτών που υποδύονταν τους θεούς.

Από τον εξώστη αυτόν αναφερόταν ο λόγος (τα λόγια) των θεών, όπως προκύπτει από την ετυμολογία (θεός+λόγος) και όπως και με τη χρήση της μηχανής (από μηχανής θεός) οι θεοί εμφανιζόταν στο αρχαίο ελληνικό θέατρο να βρίσκονται ψηλότερα από τους κοινούς θνητούς.

Ο όρος αναφέρεται από τον γραμματικό ρήτορα και λεξικογράφο Ιούλιο Πολυδεύκη στο δεκάτομο έργο του Ονομαστικόν: «Στο θεολογείο που βρίσκεται πάνω από τη σκηνή οι θεότητες εμφανίζονται ψηλά, όπως ο Δίας και οι άλλοι γύρω του στην Ψυχοστασία» (την τραγωδία του Αισχύλου).[1]

Το επινόημα αυτό χρησιμοποιούσε ο Αισχύλος στα έργα του, ο Σοφοκλής σε περιορισμένη κλίμακα και ο Ευριπίδης σε μεγαλύτερο βαθμό.[2]

Πηγές Επεξεργασία

  • De Romilly, Jaqueline, Αρχαία Ελληνική τραγωδία, Ινστιτούτο του βιβλίου-Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα, 1997, ISBN 960-354-055-2.
  • Perseus Encyclopedia

Αναφορές Επεξεργασία