Ιάκωβος Γ΄ της Μαγιόρκας
Ο Ιάκωβος Γ΄ της Μαγιόρκας ή Ιάκωβος ο Απερίσκεπτος ή Ιάκωβος ο Άτυχος (ισπανικά: Jaime III de Mallorca, 5 Απριλίου 1315 - 25 Οκτωβρίου 1349) μέλος του Οίκου της Βαρκελώνης ήταν Βασιλιάς της Μαγιόρκας (1324 - 1344) και Κόμης της Σερδάνια (1324 - 1349).
| Ιάκωβος Γ΄ της Μαγιόρκας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5 Απριλίου 1315 Κατάνια |
| Θάνατος | 25 Οκτωβρίου 1349 Llucmajor[1] |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός της Βαλένθιας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Καταλανικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | βασιλιάς[3] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Κωνσταντία της Αραγωνίας, βασίλισσα της Μαγιόρκας[4] Βιολάντε του Βιλαράγκουτ |
| Τέκνα | Ιάκωβος Δ´ της Μαγιόρκας Ισαβέλλα της Μαγιόρκας Ferdinand of Majorca-Aragon |
| Γονείς | Φερδινάρδος της Μαγιόρκας και Ισαβέλλα ντε Σαβράν |
| Αδέλφια | Pagà de Mallorca Φερδινάνδος της Μαγιόρκας John of Majorca |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Βασιλιάς της Μαγιόρκας (1324–1349) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Παιδική ηλικία
ΕπεξεργασίαΟ Ιάκωβος γεννήθηκε στην Κατάνια της Σικελίας, γιος του Φερδινάνδου της Μαγιόρκας και της Ισαβέλλας ντε Σαμπράν. Ο πατέρας του ήταν νεότερος γιος του Ιακώβου Β' της Μαγιόρκας και της Εσκλαραμούντας της Φουά, ενώ η μητέρα του ήταν κόρη του Ισνάρ ντε Σαμπράν και της Μαργαρίτας Βιλλεαρδουίνου.
Η γιαγιά του Μαργαρίτα αξίωνε το πριγκιπάτο της Αχαΐας και όταν απεβίωσε στις αρχές του 1315 το ίδιο αξίωσε και η κόρη της Ισαβέλλα ντε Σαμπράν, που απεβίωσε όμως λίγο αργότερα κατά τη γέννηση του Ιακώβου. Τότε ο πατέρας του αξίωσε το πριγκιπάτο της Αχαΐας για λογαριασμό του νεογέννητου υιού του και εισέβαλε στον Μορέα, αλλά σκοτώθηκε στη Μάχη της Μανωλάδας το 1316.
Όσο ζούσε η Ματθίλδη του Αινώ πριγκίπισσα της Αχαΐας, κόρη της Ισαβέλλας Βιλλεαρδουίνου που ήταν η μεγαλύτερη αδελφή της Μαργαρίτας, διοικούσαν ο 2ος σύζυγός της Λουδοβίκος Καπετιδών-Βουργουνδίας, μετά ο αδελφός του Όθων, ο 3ος σύζυγός της Ιωάννης Καπετιδών-Ανζού και μετά ο αδελφός του Φίλιππος. Οι βαρόνοι του πριγκιπάτου όμως άρχισαν να υποστηρίζουν τον Ιάκωβο και όταν η Ματθίλδη απεβίωσε το 1331 άκληρη, όλοι οι βαρόνοι προτιμούσαν τον Ιάκωβο.
Βασιλεία
ΕπεξεργασίαΤο 1324 απεβίωσε ο θείος του Σάντσο της Μαγιόρκα και επειδή ο πατέρας του είχε αποβιώσει 8 έτη πριν το Βασίλειο της Μαγιόρκας πέρασε στον Ιάκωβο Γ΄. Για να κάνει φιλικές τις σχέσεις με το βασίλειο της Αραγωνίας, νυμφεύτηκε πρώτα την κόρη του 2ου εξαδέλφου του Αλφόνσου Δ', την Κωνσταντία Βαρκελώνης. Αν και οι βασιλείς της Μαγιόρκας έδιναν όρκο υποτέλειας στον βασιλιά της Αραγωνίας, ο Ιάκωβος ισχυρίστηκε ότι ένας βασιλιάς δεν μπορεί να είναι υποτελής άλλου βασιλιά. Ήταν πάτρωνας του Πανεπιστημίου του Μονπελιέ, που ανήκε στις ηπειρωτικές κτήσεις του και οι λόγιοι εκεί υποστήριξαν την άποψή του.
Το 1337 εξέδωσε το Leges Palatinae, μια επιτηδευμένη νομοθεσία για την Αυλή του, την πρώτη του είδους της.[5] Το χειρόγραφο εικονογραφήθηκε καλλιτεχνικά σε βυζαντινό στυλ και όταν το 1344 έχασε το θρόνο του, το πήρε μαζί του και τελικά το πώλησε στον Φίλιππο ΣΤ' Βαλουά, βασιλιά της Γαλλίας. Η νομοθεσία επηρέασε την Αυλή της Αραγωνίας και της Βουργουνδίας στη λειτουργία τους.
Το 1342 ο υιός του Αλφόνσου Δ', ο νέος βασιλιάς της Αραγωνίας Πέτρος Δ' απαίτησε τον όρκο υποτέλειας, αλλά ο Ιάκωβος Γ' αρνήθηκε απερίσκεπτα. Μάλιστα ο τροβαδούρος της Αραγωνίας Thomas Périz de Fozes τον υπερασπίστηκε με ένα ποίημα. Μετά από έναν σύντομο πόλεμο (1343-44) ο Πέτρος Δ' τον εκδίωξε από τη Μαγιόρκα και ένωσε τις Βαλεαρίδες νήσους στο βασίλειο της Αραγωνίας. Το 1349 επέστρεψε αποβιβαζόμενος στο Llucmajor, αλλά στη μάχη ήταν άτυχος και έχασε τη ζωή του.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΟ Ιάκωβος Γ΄ νυμφεύτηκε σε πρώτο γάμο την Κωνσταντία της Αραγωνίας, βασίλισσα της Μαγιόρκας κόρη του δεύτερου ξαδέλφου του Αλφόνσου Δ΄ της Αραγωνίας με την οποία απέκτησε :
- Ιάκωβος Δ΄ 1336-1375, που συνέχισε να διεκδικεί το βασίλειο της Μαγιόρκας.
- Ισαβέλλα 1337-1406, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ Παλαιολόγο μαρκήσιο του Μομφερράτου. Πέμπτος απόγονός της είναι ο Ιωάννης Β΄ της Πορτογαλίας.
Έπειτα νυμφεύτηκε την Βιολάντε του Βιλαραγούτ, με την οποία απέκτησε:
- μία κόρη, που όμως έζησε μερικούς μήνες.
Επίσης απέκτησε δύο φυσικά τέκνα:
- (νόθα) τον Ιωάννη και την Κωνσταντία.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 18 Νοεμβρίου 2014. 500248594. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2024.
- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 116555394. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 18 Νοεμβρίου 2014. 500248594. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2021.
- ↑ p11339.htm#i113383. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Malcolm Vale (2004), The Princely Court: Medieval Courts and Culture in North-West Europe, 1270–1380, (Oxford: Oxford University Press.
Πηγές
Επεξεργασία- David Abulafia (1994), A Mediterranean Emporium: The Catalan Kingdom of Majorca (Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 0-521-89405-0.
- Thomas N. Bisson (2000), The Medieval Crown of Aragon: A Short History (Oxford: Clarendon Press).
- G. Kerscher, The first European ceremonial manuscript—Leges Palatinae—and its relevance for the Mediterranean area, University of Trier.
- Marta Vanlandingham (2002), Transforming the State: King, Court and Political Culture in the Realms of Aragon (1213–1387), (BRILL, ISBN 90-04-12743-7).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα James III of Majorca στο Wikimedia Commons
.svg)
