Ιάκωβος Διασωρίνος
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ιάκωβος Διασωρίνος (Ρόδος ; - Λευκωσία 1562) ήταν Έλληνας λόγιος του 16ου αιώνα, από τους πιο αντιπροσωπευτικούς τύπους των πρώτων μεταβυζαντινών αιώνων. Η ζωή του υπήρξε περιπετειώδης τυχοδιωκτική, αλλά και γεμάτη πνευματική δράση.
| Ιάκωβος Διασωρίνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1562 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη Ρόδο, αλλά άγνωστο είναι πότε. Για κάποιο λόγο ονομαζόταν «Κύριος της Δωρίδος». Ο πατέρας του εγκατέλειψε το νησί, ίσως κατά την κατάκτησή της από τους Τούρκους το 1522, και πήγε στη Χίο. Εκεί ο Ιάκωβος εκπαιδεύτηκε από τον λόγιο Ερμόδωρο Λήσταρχο. Το 1543 ο Ιάκωβος βρίσκεται στη Βενετία. Από την αλληλογραφία του με τον Αλέξανδρο Νερούλη μαθαίνουμε για τη γεμάτη στερήσεις ζωή του στη πόλη αυτή. Κάποια στιγμή έπιασε δουλειά ως υπηρέτης στο φαρμακείο κάποιου Άγγελου. Γρήγορα άφησε τη δουλειά αυτή και έγινε αρχηγός σώματος Ελλήνων ιππέων στο στρατό του Καρόλου Ε', του κατόπιν αυτοκράτορα της Γερμανίας. Με το σώμα αυτό πολέμησε στις εκστρατείες κατά της Γαλλίας και Ιταλίας. Εγκατέλειψε τη στρατιωτική σταδιοδρομία και πήγε στις Βρυξέλλες το 1555, όπου διέτριβε μαζί με τον ξάδελφό του και μεγάλο τυχοδιώκτη, Ιάκωβο Βασιλικό. Επανήλθε στις φιλολογικές του ασχολίες και επιδόθηκε στην αντιγραφή αρχαίων χειρογράφων. Γράφει επιγράμματα και άλλα ποιήματα και γοητεύει τους πάντες με την πολυμάθεια και την ευφράδειά του. Παράλληλα τρέφει την ιδέα της απελευθέρωσης της πατρίδας του με τη βοήθεια του ηγεμόνα των Κάτω Χωρών και της Ισπανίας Φιλίππου Β'. Επέλεξε τη Βενετοκρατούμενη Κύπρο, όπου εγκαταστάθηκε το 1562 ίδρυσε Ελληνική σχολή στην οποία και δίδασκε τον Ελληνικό πολιτισμό (γλώσσα και ιστορία). Εκεί χρησιμοποίησε τις ρητορικές του ικανότητες, μιλούσε για την αρχαία Ελλάδα και παρότρυνε τους κατοίκους να εξεγερθούν και να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Έστειλε και πράκτορα στην Κωνσταντινούπολη για να εξασφαλίσει την εύνοια και βοήθεια του Σουλτάνου. Ο πράκτοράς του όμως εκμυστηρεύτηκε τα σχέδια σε κάποιον προδότη, και για το λόγο αυτό, συνελήφθη στην Πάφο όπου βρισκότανε, και μεταφέρθηκε στη Λευκωσία, όπου μετά από συνοπτική διαδικασία εκτελέστηκε δια απαγχονισμού από τις Βενετικές αρχές το 1562[1]. Το πτώμα του κρεμάστηκε από το ένα πόδι σε γαϊδουράκο και σύρθηκε στους δρόμους της πόλης για να διαπομπευτεί.
Συγγράμματα Επεξεργασία
Το πλούσιο έργο του περιήλθε σε μας πολύ ελλιπές.
- Αντέγραψε διάφορους κώδικες ελληνικών χειρογράφων και έστειλε μερικά δικά του ποιήματα στον Ισπανό βασιλιά Φίλιππο Β’ για να τον παρακινήσει να απελευθερώσει υπόδουλη την Ελλάδα.
- Απεύθυνε επίσης επιστολή προς Φίλιππο Μελάγχθωνα.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ - ΝΕΟΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ (Β΄ Λυκείου), Συνοπτική παρουσίαση της Βενετοκρατίας (1489 – 1571)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2010.
Πηγές Επεξεργασία
- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία: Βιογραφία των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων, από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής εθνεγερσίας (1453-1821). Αθήνα: Τυπογραφείο των τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2009.
- Ηλίας Βουτιερίδης: Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, σσ. 307-313, Εκδοτικός οίκος Μιχ. Σ. Ζηκάκη, Αθήνα, 1924