Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Υπάρχουν πολλές μορφές μόδας δρόμου στην Ιαπωνία, που δημιουργήθηκαν από ένα συνδυασμό τοπικών και ξένων εταιρειών. Μερικά από αυτά τα στυλ είναι ακραία και πρωτοποριακά, παρόμοια με την υψηλή ραπτική που παρουσιάζεται στις ευρωπαϊκές πασαρέλες. Η άνοδος και πτώση πολλών από αυτών των τάσεων έχει καταγραφεί από τον Σόιτσι Αόκι από το 1997 στο περιοδικό μόδας Fruits, το οποίο είναι αξιοσημείωτο περιοδικό για την προώθηση του στυλ δρόμου στην Ιαπωνία.
Γοτθική Lolita
Το 2003, το ιαπωνικό χιπχόπ, που υπήρχε εδώ και πολύ καιρό στη σκηνή του υπόγειου κλαμπ του Τόκιο, επηρέασε την κυρίαρχη βιομηχανία μόδας. Η δημοτικότητα της μουσικής είχε τόσο μεγάλη επιρροή ώστε η νεολαία του Τόκιο μιμήθηκε τους αστέρες του χιπ χοπ στον τρόπο που φορούσαν με υπερμεγέθη ρούχα σε μαυρισμένο δέρμα.
Αν και τα στυλ έχουν αλλάξει με την πάροδο των ετών, η μόδα του δρόμου εξακολουθεί να είναι εξέχουσα στο Τόκιο σήμερα. Οι νέοι ενήλικες μπορούν συχνά να βρεθούν φορώντας ενδυμασία υποκουλτούρας σε μεγάλες αστικές περιοχές μόδας όπως οι Χαρατζούκου, Αογιάμα, Γκίνζα, Οντάιμπα, Σιντζούκου και Σιμπούγια.
Περιέχοντας πολλά διαφορετικά θέματα μέσα στα όριά της, η Λολίτα έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα, πιο αναγνωρίσιμα στυλ στην ιαπωνική μόδα της οδού και τώρα κερδίζει ενδιαφέρον παγκοσμίως. Τα πιο γνωστά στυλ μέσα στη μόδα Λολίτα είναι τα εξής:
Γυναίκες φορούν το στυλ Γκιάρου, Ικεκαμπούρο, 2009Δύο κορίτσια φορούν γκανγκούρο στο Τόκιο, Απρίλιος 2008Gothic Lolita - είναι η Lolita με μεγάλη επιρροή από το ανατολικό και βικτοριανό στυλ Goth. Συχνά χαρακτηρίζεται από σκούρα χρώματα, σταυρούς, νυχτερίδες και αράχνες, καθώς και άλλα δημοφιλή γοτθικά «εικονίδια». Οι βικτοριανές σιδερένιες πύλες και τα αρχιτεκτονικά σχέδια εμφανίζονται συχνά και ως σχέδιο (πριντ) στα φορέματα. Οι μπλούζες ή πουκάμισα είναι δαντελωτά διακοσμημένα ή ντυμένα με βικτοριανό ύφος. Οι κάλτσες με γόνατα, μπότες, καπελάκια, καρφίτσες και φινίρισμα ομπρέλας ανήκουν στο στυλ Λολίτα.
Sweet Lolita - είναι το πιο παιδικό στυλ, που χαρακτηρίζεται κυρίως από σχέδια με μωρά, τα παραμύθια και την αθώα παιδική στολή. Ήταν αρχικά εμπνευσμένο από βικτοριανό παιδικό ρουχισμό και παιδικά όπως η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Hello Kitty, Rilakkuma και άλλοι χαριτωμένοι χαρακτήρες της ποπ κουλτούρας που είναι δημοφιλείς μεταξύ των Sweet Lolitas. Χρησιμοποιούνται παστέλ χρώματα, καθώς και άλλα σιωπηλά χρώματα όπως μαύρα και σκούρα κόκκινα και μπλε χρώματα. Τα χαριτωμένα πορτοφόλια, οι κομψές ομπρέλες και γεμιστά ζώα αποτελούν δημοφιλή αξεσουάρ για την Sweet Lolita.
Punk Lolita - Ένα πειραματικό στυλ, αναμειγνύοντας τις επιρροές του πανκ με την Lolita.
Η κλασική Lolita είναι πολύ παραδοσιακή. Μοιάζει περισσότερο με τις επιχειρήσεις και επικεντρώνεται σε ανοιχτά χρώματα όπως το μπλε, το πράσινο και το κόκκινο.
Η Kodona , γνωστή ως «boystyle» και ouji , είναι πιο αρσενικό αντίστοιχο της λολίτα, επηρεασμένο από τα ρούχα των βικτοριανών αγοριών. Τα «παντελόνια Prince», τα οποία είναι μικρά παντελόνια τύπου κάπρι που κόβονται από το γόνατο, φορούνται συνήθως με κάποια λεπτομέρεια (όπως μανσέτες με δαντέλα) με ανδρικές μπλούζες, καπέλα, κλπ.
Το Γκιάρου, γνωστό και ως γκανγκούρο, το οποίο είναι στην πραγματικότητα μια υποκατηγορία του γκιάρου, είναι ένας τύπος ιαπωνικής μόδας δρόμου που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970. Το γκιάρου επικεντρώνεται σε στυλ με περούκες, ψεύτικες βλεφαρίδες, ψεύτικα νύχια κλπ. Το Γκιάρου είναι επίσης έντονα εμπνευσμένο από τη δυτική μόδα.
Το στυλ γκανγκούρο της ιαπωνικής μόδας δρόμου έγινε δημοφιλές μεταξύ των ιαπωνέζων κοριτσιών στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και κορυφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Το Γκανγκούρο πέφτει στη μεγαλύτερη υποκουλτούρα του γκιάρου. Το γκανγκούρο περιλαμβάνει συνήθως έντονα χρώματα ρούχα, μίνι φούστες κτλ. Το στυλ γκανγκούρο αποτελείται από λευκασμένα μαλλιά, βαθύ μαύρισμα, ψεύτικες βλεφαρίδες, μαύρο και άσπρο eyeliner, βραχιόλια, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια, περιδέραια και παπούτσια πλατφόρμας.
Ιάπωνες κοσπλέιερς ντυμένοι με ρούχα στυλ μποσοζόκου
Ενώ η μόδα του μποσόζοκου έχει υποχωρήσει από τη δεκαετία του 1990, η στερεότυπη εμφάνιση μποσόζοκου συχνά απεικονίζεται και μάλιστα γελοιογραφείται σε πολλές μορφές ιαπωνικών μέσων ψυχαγωγίας όπως τα άνιμε, μάνγκα και ταινίες. Το τυπικό μέλος του μποσόζοκου απεικονίζεται συχνά σε μια στολή αποτελούμενη από ένα κοστούμι όπως αυτά που φοριούνται από τους χειροτέχνες ή ένα τοκκοφόκου (特攻服), ένα είδος ενδυμασίας με γράμματα του κάντζι. Αυτά συνήθως φοριούνται ανοιχτά και ταιριάζουν άνετα με παντελόνια που μπαίνουν μέσα σε ψηλές μπότες.
Το στυλ ντεκόρα προέκυψε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 / αρχές της δεκαετίας του 2000 και αυξήθηκε σε μεγάλη δημοτικότητα τόσο εντός όσο και εκτός της Ιαπωνίας. Ένα παράδειγμα είναι η τραγουδίστρια Κιάρι Πάμιου Πάμιου. Τα ρούχα του στυλ ντεκόρα είναι συνήθως σε μαύρο, σκούρο ροζ ή ροζ μωρό, αλλά υπάρχουν και ρούχα σε άλλα χρώματα. Ένα απλό πουκάμισο και το φούτερ με κουκούλα συχνά φορούνταν με μικρές φούστες σαν τουτού. Τα μαλλιά (συχνά κόβονται σε χαμηλές αλογοουρές με μακριά κτυπήματα) και το ίδιο το μακιγιάζ τείνουν να είναι αρκετά σαφή. Ωστόσο, το πιο σημαντικό κομμάτι της διακόσμησης είναι η συσσώρευση πολλών στρώσεων χαριτωμένων αξεσουάρ, μέχρι τα κτυπήματα και το πουκάμισο να είναι ελάχιστα ορατά. Οι κάλτσες, οι τσέπες, οι βραχίονες και οι κάλτσες στο γόνατο φορούνται επίσης το ένα πάνω στο άλλο σε διαφορετικά στρώματα. Οι κοινές λεπτομέρειες περιλαμβάνουν επίσης τα σχέδια με λεοπάρδαλης και τις οδοντικές μάσκες με σχέδια. Το στυλ τελικά συγχωνεύθηκε / αντικαταστάθηκε στα τέλη του 2000 από την νεράιδα κέι και τη λολίτα OTT (πάνω από τη κορυφή) στην Ιαπωνία, αν και εξακολουθεί να είναι σχετικά δημοφιλές ύφος στο εξωτερικό.
Το Κουρόι Νίτζι σημαίνει "μαύρο ουράνιο τόξο" και το στυλ είναι ένα μίγμα ανάμεσα σε πράγματα από τη γενική μαύρη σκηνή και τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Το οπτικό κέι είναι στυλ που δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80 από Γιαπωνέζους μουσικούς που χαρακτηρίζονταν από εντυπωσιακό μακιγιάζ, ασυνήθιστα στυλ μαλλιών και φανταχτερά κοστούμια, παρόμοια με το Western glam rock και το glam metal. Το ανδρόγυνο είναι επίσης δημοφιλής πτυχή του στυλ. Μερικοί από τους πιο γνωστούς και σημαντικούς καλλιτέχνες του στυλ συμπεριλαμβάνουν τους X Japan, Luna Sea, Versailles, The Gazette, Mejibray, Royz, L'Arc en Ciel, An Cafe, Malice Mizer, και Diaura.
Το Οσάρε κέι είναι έκδοση του οπτικού κέι και θεωρείται ως η πιο μοντέρνα και αιχμή του στυλ. Το στυλ εστιάζει πολύ στην ανάμειξη διαφορετικών μοτίβων, φωτεινών χρωμάτων και στοιχείων πανκ για να δημιουργήσει μια μοναδική εμφάνιση. Σε αντίθεση με το οπτικό κέι, το μέικαπ είναι πιο ήπιο και στρέφεται περισσότερο στα μάτια μόνο του. Τα τρυπήματα προσώπου είναι επίσης κοινά. Ακριβώς όπως το οπτικό κέι, το οσάρε κέι έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από μουσικούς καλλιτέχνες. Μερικοί είναι οι An Cafe, Panic Channel, Ichigo69, Lolita23q, SuG, Delacroix, LM.C, και Aicle.
Το Ανγκούρα κέι είναι το πιο σκοτεινό στυλ γραφικού στιλ. Τα ρούχα του στυλ τείνουν να είναι κυρίως μαύρα, αλλά με αιχμές και αλυσίδες. Το μέικαπ φοριέται σκούρο και βαρύ. Το στυλ έχει συγκριθεί με το μοντέρνο γκοθ. Όπως και τα άλλα δύο στυλ που αναφέρθηκαν, το ανγκούρα κέι επηρεάζεται έντονα από την υπόγεια μουσική με το ίδιο όνομα. Μερικοί γνωστοί καλλιτέχνες του είδους είναι οι MUCC, Floppy, Guniw Tools, Metronome και Nookicky .
Το καλτ πάρτι κέι, το οποίο πήρε το όνομά του από το εμπορικό πάρκο Χαρατζούκου, είναι σχετικά νέο στυλ που βασίζεται σε δυτικά θρησκευτικά αντικείμενα όπως σταυροί ή Βίβλοι. Η Βίβλος είναι μεταξύ των σχεδίων των ρούχων που αντιπροσωπεύουν το στυλ. Το μέικαπ και η περιποίηση των μαλλιών δεν είναι τόσο πάνω σε σχέση με τα άλλα στυλ. Στην πραγματικότητα, το καλτ πάρτι κέι φοριέται συχνά με μακιγιάζ με φυσική εμφάνιση χωρίς μεγαλύτερη έμφαση στα μάτια και απλά μαλλιά με τριαντάφυλλα. Το καλτ πάρτι κέι θεωρείται από ορισμένους ότι είναι ένα υποσύνολο του ντόλι κέι.
Το ντόλι κέι είναι στυλ που βασίζεται στην ιαπωνική άποψη για το Μεσαίωνα και τα ευρωπαϊκά παραμύθια, ειδικά για τους αδελφούς Γκριμ και Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Περιλαμβάνει πολλά ρούχα βίντατζ και μερικές φορές έχει θρησκευτικά σύμβολα. Το Grimoire είναι κατάστημα στην Ιαπωνία που έχει χαρακτηριστεί ως το «πρωτοποριακό κατάστημα πίσω από τη σκηνή της μόδας Ντόλι κέι».
Είναι παιδικό στυλ, βασισμένο στη μόδα της δεκαετίας του 1980. Τα ρούχα αποτελούνται από παστέλ χρώματα (όπως λεβάντα, μπλε μωρό, ανοιχτό ροζ, πράσινο μέντα, ανοιχτό κίτρινο κλπ.). Το στυλ περιέχει άγγελους, παιχνίδια, μοτίβα με μωρά και στοιχεία και αξεσουάρ από δυτικές σειρές παιχνιδιών της δεκαετίας του 1980 και αρχές της δεκαετίας του 1990, όπως τα Polly Pocket, My Little Pony, Strawberry Shortcake, Rainbow Brite, Popples, Lady Lovely Locks, Barbie, Wuzzles, και Care Bears. Τα παστέλ έγχρωμα μαλλιά είναι κοινά αν και τα φυσικά μαλλιά είναι επίσης δημοφιλή. Ο όρος κέι νεράιδας προέρχεται από το περιοδικό Zipper (παρά την κοινή πεποίθηση ότι δημιουργήθηκε από τον Σαγιούρι Ταμπούτσι, ιδιοκτήτης του καταστήματος μόδας Spank!, ο οποίος ήταν ο τυχαίος δημιουργός του στυλ).
Το μόρι γκερλ (που σημαίνει δάσος) χρησιμοποιεί μαλακά, χαλαρά τοποθετημένα στρώματα ενδυμάτων όπως φουσκωτά φορέματα και καρδιές. Δίνει έμφαση στα φυσικά υφάσματα (βαμβάκι, λινό, μαλλί) και χειροποίητα ή βίντατζ αξεσουάρ με θέμα φύσης. Το χρωματικό σχέδιο τείνει να είναι ελαφρύ και ουδέτερο, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και μοντέλα όπως γκίνγκαμ και φλοράλ. Από την άποψη της περιποίησης μαλλιών, τα κτυπήματα (συχνά κατσαρωμένα) και πλεξούδες είναι πολύ δημοφιλή. Το στυλ είναι παρόμοιο με το ντόλι κέι στο ότι ο στόχος είναι να δημιουργηθεί μια εμφάνιση που μοιάζει με κούκλα, αλλά με έναν πιο απλό, γήινο τρόπο.
Η ιαπωνική μόδα επηρεάζεται από την ιστορική κουλτούρα. Ειδικά στην Γκίνζα, υπάρχουν πολλοί Ιάπωνες που φορούν κιμονό. Επιπλέον, εξακολουθούν να διατηρούν τη παράδοση να φορούν κιμονό για ειδικά και σημαντικά γεγονότα, όπως βαθμολογήσεις, γάμοι κλπ. Οι νέοι στην Ιαπωνία αποδέχονται και την ανάμειξη κιμονό και μοντέρνου στυλ στη μόδα. Συνδυάζουν συνήθως το δικό τους στυλ μαζί με κιμονό, φορώντας τσάντες σχεδιαστών αντί για παραδοσιακό καλάθι και φορώντας ψηλά τακούνια αντί για τσόκαρα. Υπάρχουν ακόμη και σύγχρονοι σχεδιαστές που έχουν συλλογές για να εμπνευστούν, όπως το "TANZEN" από την ISEEY MIYAKE.
Βιομηχανία μόδας και δημοφιλείς εμπορικές εταιρίεςΕπεξεργασία
Παρόλο που η ιαπωνική μόδα του δρόμου είναι γνωστή για τον συνδυασμό διαφορετικών στυλ και ειδών και δεν υπάρχει κανένας μοναδικός εμπορικός όμιλος που να μπορεί να προσελκύει με συνέπεια όλες τις ομάδες μόδας, η τεράστια ζήτηση που δημιουργείται από τον κόσμο της μόδας τροφοδοτείται και υποστηρίζεται από τη ζωντανή βιομηχανία της Ιαπωνίας. Οι Ίσεϊ Μιγιάκε, Γιότζι Γιαμαμότο και Κομ ντε Γκαρσόν συχνά αναφέρονται ως οι τρεις βασικές μάρκες της ιαπωνικής μόδας. Είναι ιδιαίτερα αναγνωρισμένοι στην ιαπωνική μόδα, για την εντατική χρήση του μονόχρωμου χρώματος και της πρωτοποριακής σχεδίασης.
Ήδη από τη δεκαετία του '50, υπήρχαν μερικές μάρκες ειδικά για την μόδα του δρόμου, όπως η Onitsuka Tiger (τώρα γνωστή ως ASICS), αλλά αναμφισβήτητα η σχετική βιομηχανία είδε άνθιση στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τα πιο δημοφιλή ιαπωνικά εμπορικά σήματα περιλαμβάνουν: A Bathing Ape, Comme des Garçons, Kenzo, Evisu, Head Porter, OriginalFake, Uniqlo, Neighborhood Technical Apparel, Visvim, WTAPs, Undercover, mastermind Japan, SOPHNET., unfiorm experiment, Number (N)ine και Hysteric Glamour. Οι μάρκες μόδας του δρόμου παρουσιάζουν συχνά συνεργασίες με δημοφιλείς καλλιτέχνες και σχεδιαστές και χρησιμοποιούν τα ρούχα περιορισμένης έκδοσης ως στρατηγική πώλησης. Υπάρχουν επίσης μάρκες που στοχεύουν συγκεκριμένες ομάδες μόδας. Για παράδειγμα, η Angelic Pretty παράγει ρούχα του στυλ Λολίτα και η Revenge Sex Pot παράγει ρούχα του στυλ πανκ.
Η Ιαπωνία είναι επίσης γνωστή για τη σημαντική κατανάλωσή προϊόντων από ξένες μάρκες πολυτελείας. Σύμφωνα με στοιχεία του 2006, η Ιαπωνία κατανάλωσε το 41% του συνόλου των προϊόντων πολυτελείας στον κόσμο. Η Burberry είναι από τις πιο επιτυχημένες σε αυτόν τον τομέα.
Η ιαπωνική μόδα της οδού επηρεάζει τη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι κορυφαίες μάρκες μόδας, όπως οι Κομ ντε Γκαρσόν, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια βιομηχανία από τη δεκαετία του '80, ειδικά μέσω της συχνής διασταυρούμενης φιλοξενίας με άλλες μάρκες. Το 2008 ο Ρέι Καβακούμπο σχεδίασε για τη Louis Vuitton και την H & M.
Το έργο του Τομόκο Γιαμανάκα παρουσιάστηκε στην Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου 2010.
Τα κίνητρα που οδηγούν την επιδίωξη της μόδας στην Ιαπωνία είναι πολύπλοκα. Πρώτον, το σχετικά μεγάλο διαθέσιμο εισόδημα που διατίθεται στην ιαπωνική νεολαία είναι σημαντικό. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό κατέστη δυνατό μέσω της διαβίωσης των νέων με τους γονείς τους στο σπίτι, μειώνοντας τα έξοδα διαβίωσης. Επιπλέον, η εμφάνιση μιας έντονης νεανικής κουλτούρας στη δεκαετία του 1960 και της δεκαετίας του 1970 συνεχίζεται σήμερα (ειδικά στην περιοχή Χαρατζούκου) οδηγεί σε μεγάλο βαθμό στην προσπάθεια για νέα και διαφορετικά βλέμματα. Η άνοδος του καταναλωτισμού σε ένα σημαντικό μέρος του "εθνικού χαρακτήρα" της Ιαπωνίας κατά την οικονομική άνοδο της δεκαετίας του '80 και ακόμη και μετά την κατάρρευση της φούσκας καταναλωτισμού συμβάλλει επίσης στην επιδίωξη της μόδας. Αυτοί οι παράγοντες οδηγούν σε γρήγορο κύκλο εργασιών και μεταβλητότητα στα δημοφιλή στυλ σε οποιαδήποτε στιγμή.
.jpg)