Ιμπραχίμ Ιλχαμί Πασάς
Ο πρίγκιπας Νταμάντ Ιμπραχίμ Ιλχαμί Πασάς (αραβικά: إبراهيم إلهامي باشا (3 Ιανουαρίου 1836 - 9 Σεπτεμβρίου 1860) ήταν ο μόνος επιζών γιος του Αμπάς Α ́ της Αιγύπτου και της συζύγου του Μαχιβέχ Χανίμ.
| Ιμπραχίμ Ιλχαμί Πασάς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3 Ιανουαρίου 1836 |
| Θάνατος | 9 Δεκεμβρίου 1860 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μουνιρέ Σουλτάνα |
| Τέκνα | Αμινά Νατζίμπα Χανούμ Εφέντι Zeynab Ilhamy |
| Γονείς | Αμπάς Α΄ της Αιγύπτου |
| Οικογένεια | Δυναστεία του Μεχμέτ Αλή |
Ο Ιμπραήμ Ιλχαμί περιτομήθηκε το 1849.[1] Τον Ιούλιο του 1854, μετά το τέλος τού πατέρα του Αμπάς Α΄, οι πιστοί του προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τον αναβιβάσουν στο θρόνο.[2]
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΤον Μάρτιο του 1854, ένας αγγελιοφόρος από την Κωνσταντινούπολη ανακοίνωσε τον αρραβώνα του Ιμπραχίμ Πασά με τη Μυνιρέ Σουλτάν, κόρη του Αμπντουλ Μετζίτ Α΄ και της συζύγου του Βερντισενάν Καντίν. Μεγάλες δημόσιες εορτές ανακηρύχθηκαν, και ο χεδίβης (αντιβασιλιάς) ανέφερε, ότι ήταν πολύ ικανοποιημένος με την είδηση. [3] [4] Ο Ιμπραχίμ Πασάς της έστειλε δαχτυλίδι, σκουλαρίκια και τιάρα ως δώρα του αρραβώνα. Υπήρχαν επίσης όλα τα είδη αρώματος, που καλύπτονταν με διαφανή πώματα, και μπολ με μόσχο και μαστίχα. Υπήρχαν κρυστάλλινες καράφες, που περιείχαν σιρόπι, και πορσελάνινα βαζάκια από τη Σαξονία, που περιείχαν όλα τα είδη των συντηρητικών, και τελικά υπήρχαν τόσο ανατολικά όσο και δυτικά γλυκά σε πιάτα κινεζικής πορσελάνης. [5] Η Βερντισενάν Καντίν έδωσε μερικά από αυτά τα αρώματα και μπουκιές φαγητού σε άλλες πριγκίπισσες, και τα διένειμε επίσης εξίσου στους ανθρώπους στην ακολουθία της.[6][7] Ο αρραβώνας πραγματοποιήθηκε στο Παλάτι Σεμσιπασά.[8]
Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 10 Αυγούστου 1854 στο Μπαλταλιμάνι σαχιλχανέ (παραθαλάσσιο σπίτι), στην Κωνσταντινούπολη.[9] Ο γάμος ολοκληρώθηκε στις 31 Ιουλίου 1857.[10] Το ζευγάρι έλαβε ένα παλάτι, που βρίσκεται στο Φιντικλί ως κατοικία τους.[11]
Ο Ιμπραήμ είχε τρεις συζύγους, 1.τη Νασρίν Καντίν (απεβ. 1871), μητέρα της
- πριγκίπισσας Εμινά Ιλχαμί (γενν. 1858),
2.την Τζεσμί Αχού Καντίν (γενν. 1859), μητέρα της
- πριγκίπισσας Ζεγινάμπ Ιλχαμί (γενν. 1859),
- της Ασίκ Μπαγιράν Καντίν (1878) και
- της Τεβχίντε Ιλχαμί (γενν. 1860).[12]
Η μεγαλύτερη, Εμινά Ιλχαμί, παντρεύτηκε τον Τεουφίκ Πασά, τον μεγαλύτερο γιο του Ισμαήλ Πασά, και η 2η κόρη, Ζεγινάμπ Ιλχαμί, παντρεύτηκε τον Μαχμούντ Χαμντί Πασά, τον 5ο γιο του Ισμαήλ Πασά.[13]
Το τέλος
ΕπεξεργασίαΟ πρίγκιπας Ιμπραήμ απεβίωσε στις 9 Σεπτεμβρίου 1860, όταν το σκάφος του ανετράπη κατά τη διάρκεια της διέλευσης του Βοσπόρου, κοντά στο παλάτι Μπεμπέκ, σε αυτό που είναι σήμερα ο κόλπος Μπεμπέκ.[14][15]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΟ πρίγκιπας Ιμπραήμ Ιλχαμί είχε τρεις κόρες:[16]
- πριγκίπισσα Εμινά Ιλχαμί (24 Μαΐου 1858, Κωνσταντινούπολη - 19 Ιουνίου 1931, Μπεμπέκ, Βοσφόρος, Κωνσταντίνος, Τουρκία),
- πριγκίπισσα Ζεγινάμπ Ιλχαμιί (29 Δεκεμβρίου 1859, Κωνσταντινούπολη - 17 Μαΐου 1918, Κάιρο, Αίγυπτος),
- πριγκίπισσα Τεβχίντε Ιλχαμί[17] (1860, Κωνσταντινούπολη - 1882, Κάιρο).
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Fuess, Albrecht· Hartung, Jan-Peter (3 Ιουνίου 2014). Court Cultures in the Muslim World: Seventh to Nineteenth Centuries. Routledge. σελ. 252. ISBN 978-1-136-91781-3.
- ↑ Cuno, Kenneth M. (1 Απριλίου 2015). Modernizing Marriage: Family, Ideology, and Law in Nineteenth- and Early Twentieth-Century Egypt. Syracuse University Press. σελ. 35. ISBN 978-0-815-65316-5.
- ↑ Toledano, Ehud R. (13 Φεβρουαρίου 2013). State and Society in Mid-Nineteenth-Century Egypt. Cambridge University Press. σελ. 53. ISBN 978-0-521-53453-6.
- ↑ Warner, Jayne L. (2001). Cultural Horizons: A festschrift in honor of Talat S. Halman, Volume 1. Syracuse University Press. σελ. 161. ISBN 978-0-815-68132-8.
- ↑ Isin, Mary (8 Ιανουαρίου 2013). Sherbet and Spice: The Complete Story of Turkish Sweets and Desserts. I.B.Tauris. σελ. 48. ISBN 978-1-848-85898-5.
- ↑ Lewis, Reina· Micklewright, Nancy (1 Ιουλίου 2006). Gender, Modernity and Liberty: Middle Eastern and Western Women's Writings: A Critical Sourcebook. I.B.Tauris. σελ. 186. ISBN 978-1-860-64956-1.
- ↑ McWilliams, Mark (1 Ιουλίου 2012). Celebration: Proceedings of the Oxford Symposium on Food and Cookery 2011. Oxford Symposium. σελ. 154. ISBN 978-1-903-01889-7.
- ↑ Pakalın, Mehmet Zeki (1954). Osmanli tarih deyimleri ve terimleri sözlüğü, Volume 3. Millî Eğitim Basımevi. σελ. 349.
- ↑ Badem, Candan (2010). "The" Ottoman Crimean War: (1853 - 1856). BRILL. σελίδες 320 n. 96. ISBN 978-9-004-18205-9.
- ↑ Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. σελ. 623. ISBN 978-9-753-29623-6.
- ↑ Mülayim, Selçuk· Akşit, İlhan (2005). Turkish Art and Architecture in Anatolia & Mimar Sinan. Akşit. σελ. 195. ISBN 978-9-757-03922-8.
- ↑ Catalogue of the Abbas Hilmi II Papers. Durham University Library. 2020. σελ. 333.
- ↑ Tugay, Emine Foat (1963). Three Centuries: Family Chronicles of Turkey and Egypt. Oxford University Press. σελ. 100.
- ↑ Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005. σελίδες 8.
- ↑ Hassan, Hassan (2000). In the House of Muhammad Ali: A Family Album, 1805-1952. American Univ in Cairo Press. σελ. 103. ISBN 978-9-774-24554-1.
- ↑ Malortie, Karl Von (1882). Egypt: Native Rulers and Foreign Interference. W. Ridgway. σελίδες 300–301.
- ↑ İstanbul su külliyâtı: Vakıf su defterleri: Bogazici ve Taksim sulari 2 (1813-1928). 1997. σελ. 83. ISBN 978-9-758-21504-1.