Ινδική τάμπλα

Η Ινδική Τάμπλα είναι κρουστό μουσικό όργανο της ινδικής μουσικής παράδοσης. Συναντάται σε τραγούδια και χορούς σε όλη την Ινδία και συνοδεύει κυρίως τη φωνή, το Σιτάρ και το φλάουτο. Έχει πλούσιο και ποικίλο ηχόχρωμα γι' αυτό και είναι σολιστικό όργανο. Αποτελείται από ένα ζεύγος τυμπάνων με μεμβράνες, που στηρίζονται σε στρογγυλές βάσεις και κουρδίζεται στον κύριο τόνο της ράγκα. Ο μουσικός κάθεται οκλαδόν στο πάτωμα και για να παίξει χρησιμοποιεί τα δάχτυλα και την παλάμη των χεριών του. Το μικρό τύμπανο έχει τη μορφή κώνου και φτιάχνεται από ξύλο και δέρμα. Το μεγαλύτερο τύμπανο έχει μπάσο ήχο και είναι μεταλλικό ή πήλινο με δέρμα. Είναι εξέλιξη αρχαίων κρουστών και πιθανότατα το πλέον μελωδικό όργανο κρουστό στον κόσμο, γι' αυτό και σήμερα χρησιμοποιείται σε όλες τις μουσικές του κόσμου. Κατασκευάζεται στην Ινδία.

Ινδική Τάμπλα, Tabla

Ιστορία

Ινδική Τάμπλα

Υπάρχουν πολλές θεωρίες και θρύλοι για την ανάπτυξη και εξέλιξη της Ινδικής Τάμπλα. Η φυσική δομή, το ρεπερτόριο και οι τεχνικές του οργάνου έχουν πολλές ομοιότητες με πολλά άλλα ινδικά τύμπανα που συνυπήρχαν όπως το Mridangam, ένα αρχαίο ινδικό τύμπανο με διπλό άκρο, το οποίο είναι το σημαντικότερο τύμπανο στην Καρνατική μουσική (για την κλασσική μουσική της Νότιας Ινδίας) και το Pakawaj, ένα αρχαίο τύμπανο με διπλό άκρο που χρησιμοποιείται σε ένα άλλο είδος Ινδικής κλασικής μουσικής, που ονομάζεται Drupad. Επιπλέον, λαϊκά όργανα όπως το Dhukar, ένα ζευγάρι τύμπανα που έπαιξε με τα δάχτυλα το Naqqara, ένα ζευγάρι τύμπανα που παίζονται συνήθως με μπαστούνια και Dolak, ένα τύμπανο με διπλό άκρο, έχουν επίσης πολλές ομοιότητες με την Tabla.

Οι αρχαιότερες μαρτυρίες για τα τύμπανα διπλής παράδοσης που μοιάζουν με τη Tabla, προέρχονται από γλυπτά σε ινδουιστικούς ναούς, όπως ο ναός Muktesvara και ο ναός Bhuranesvara του Badari στη Βομβάη, που χρονολογείται από το 500 π.Χ. Ωστόσο, στα αρχαία ινδικά κείμενα που αφορούν τη μουσική το όργανο δεν αναφέρεται καθόλου και μόνο στα μέσα του 18ου αιώνα εμφανίζονται οι πρώτες αναφορές στην Tabla σε ινδικά κείμενα και εικόνες. Ο θρύλος λέει ότι ο Amir Kushrau, μια θρυλική φιγούρα στον τομέα της ινδικής κλασικής μουσικής, αναπτύσσει τη Tabla τον 14ο αιώνα κόβοντας ένα Pakawaj ή Mridangam στη μέση.

Πιθανότατα η τάμπλα, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, είναι μια συγκριτικά πρόσφατη εξέλιξη στη βόρεια ινδική μουσική. Συνδυάζει χαρακτηριστικά από διαφορετικά ινδικά τύμπανα που συνυπήρχαν. Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό είναι η χρήση του siyahi (γνωστού και ως gob) και στα δύο τύμπανα. Μια διακριτική μαύρη κουκκίδα στη μέση του δέρματος των τύμπανων, η οποία είναι μια ένωση κατασκευασμένη από σκόνη σιδήρου, αλεύρι και άλλα συστατικά. Το siyahi είναι μια πολύ παλιά ινδική ιδέα, η οποία χρησιμοποιείται σε πολλά ινδικά τύμπανα, που εξασθενίζει τις αρμονικές παραστάσεις των τύμπανων, δίνοντάς τους την υψηλή ποιότητα, η οποία επέτρεψε σε μεγάλο βαθμό την διαμόρφωση του ήχου.

Το όνομα τάμπλα, πιθανώς προέρχεται από την αραβική λέξη τύμπανο, που ονομάζεται tabl και ενδεχομένως σε κάποιο βαθμό από την τουρκική λέξη «dawal». Κατά τη διάρκεια του 13ου και 14ου αιώνα, οι πρώτοι μουσουλμάνοι εισβολείς άρχισαν να κυβερνούν στη βόρεια Ινδία και ως αποτέλεσμα υπήρξε μια ταχεία συγχώνευση των αραβο-ιρακινών, τουρκικών-ιρανικών και ινδικών μουσικών συστημάτων. Μέχρι τον 18ο αιώνα πολλοί από τους σουλτάνους συνέχισαν την ινδική παράδοση της μουσικής παρέμβασης στη βόρεια Ινδία και το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν το Khyal, ένα νέο είδος ινδικής κλασσικής φωνητικής μουσικής, όπου το Tabla ήταν το κύριο όργανο συνοδείας. Το Khyal υπήρξε το κυρίαρχο φωνητικό είδος της συναυλίας από τις αρχές του 19ου αιώνα, τις εποχές που η Tabla καθιερώθηκε επίσης στη σκηνή της ινδικής κλασικής μουσικής.