Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης
Το Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης (γνωστότερο με το αρκτικόλεξο Ι.Π.Ο.Δ.Ε.) ήταν το επίσημο συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας σε θέματα παιδείας ομογενών και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Αποτελούσε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου[1], με έδρα την Αθήνα και κύριο σκοπό είχε τη μελέτη και την έρευνα εκπαιδευτικών θεμάτων, που αφορούν την ελληνική παιδεία στο εξωτερικό, όπως επίσης το συντονισμό των προσπαθειών για έγκυρη και έγκαιρη εκτέλεση διαφόρων προγραμμάτων. Ιδρύθηκε με το Ν. 2412/1996, και καταργήθηκε το 2011 με το νόμο Ν. 3966/2011 άρθρο 21, με την ίδρυση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής πολιτικής[2].
Έργο Επεξεργασία
Θεμελιώδης αποστολή του ΙΠΟΔΕ ήταν να προωθήσει την ελληνική παιδεία στους ομογενείς, ιδιαίτερα στα παιδιά και στους νέους, να υποβοηθήσει την εκπαιδευτική ένταξη των μεταναστών και των παλιννοστούντων μαθητών και μαθητριών , οι οποίοι προέρχονται από ευάλωτα στον εκπαιδευτικό αποκλεισμό κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα. Παράλληλα, μέλημα του Ινστιτούτου ήταν η διδασκαλία και η διάδοση της ελληνικής γλώσσας και στοιχείων του ελληνικού πολιτισμού στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τον Καναδά και σε άλλες χώρες του πλανήτη, όπου εκδηλώνεται σχετικό ενδιαφέρον. Αυτό γίνεται ενημερώνοντας τους γονείς αναφορικά με τις εκπαιδευτικές επιλογές των παιδιών τους, ώστε η ελληνική γλώσσα να υπάρχει σε κάθε σχολικό πρόγραμμα ομογενή μαθητή. Εκτός αυτού, διοργάνωνε συνέδρια και ημερίδες με θέμα την παιδεία ομογενών και με στόχο να ενημερώσει τους ειδικούς αλλά και να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.
Εποπτεία Επεξεργασία
Το Ινστιτούτο είχε διοικητική αυτοτέλεια. Διοικείτο από Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο απαρτιζόταν από επτά μέλη και εποπτευόταν από το ΥΠΕΠΘ. Σε αυτό συμμετείχαν εκπρόσωποι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, της Διεύθυνσης Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του ΥΠΕΠΘ, του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού και καθηγητές ελληνικών ΑΕΙ.
Αρμοδιότητες Επεξεργασία
Το ΙΠΟΔΕ κατήρτιζε προγράμματα σπουδών και παρήγαγε διδακτικά βιβλία και βοηθήματα, ενώ φρόντιζε παράλληλα για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και των στελεχών της εκπαίδευσης. Εκτός αυτού, το Ινστιτούτο διεξήγαγε εκπαιδευτική έρευνα στο χώρο της αρμοδιότητάς του και αξιολογούσε τα αποτελέσματα των εκπαιδευτικών παρεμβάσεων που γίνονται στον τομέα της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Παρακολουθώντας και αξιολογώντας την εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε επίπεδο σχολικής μονάδας, συντελούσε στην ενίσχυσή τους. Σε επίπεδο πολιτείας, το ΙΠΟΔΕ συμβούλευε για τη χάραξη εκπαιδευτικής πολιτικής και επίσης προωθούσε την εφαρμογή εκπαιδευτικών παρεμβάσεων και καινοτομιών στο χώρο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Άλλη μία αρμοδιότητα του Ινστιτούτου ήταν η αποτύπωση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας στην ομογένεια με κύριο στόχο την αναπροσαρμογή των στόχων. Αυτό γινόταν και σε σχέση με την παρουσία και την πορεία που έχουν οι αλλοδαποί μαθητές και μαθήτριες, όπως και οι παλιννοστούντες, οι οποίοι είναι ευάλωτοι στη σχολική αποτυχία.
Έρευνα Επεξεργασία
Το ΙΠΟΔΕ ασχολιόταν με την επιστημονική έρευνα και ειδικότερα με την ανίχνευση των προβληματικών πτυχών στη λειτουργία των σχολικών μονάδων, όπως επίσης και ανιχνεύοντας τις επιμορφωτικές ανάγκες των εκπαιδευτικών σε θέματα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Παράλληλα, αποτύπωνε και αποτιμούσε τις διαδικασίες, τις συνθήκες και τα αποτελέσματα που έχει η μάθηση για τους μαθητές που είναι επιρρεπείς στον κοινωνικό αποκλεισμό και αποτύπωνε τους μηχανισμούς που μεταβιβάζουν στερεότυπα και προκαταλήψεις μέσω του σχολείου. Εκτός αυτών, αξιολογούσε εκπαιδευτικές καινοτομίες στο χώρο της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης , την οποία εισάγει στα αναλυτικά προγράμματα και στα διδακτικά εγχειρίδια και βοηθήματα.
Πόροι Επεξεργασία
Το Ινστιτούτο επιχορηγείτο από πιστώσεις, οι οποίες εγγράφονταν στον προϋπολογισμό εξόδων του Υπουργείου Παιδείας. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών, καθοριζόταν το ύψος της ετήσιας επιχορήγησης. Λοιποί πόροι για το ΙΠΟΔΕ ήταν οι χρηματοδοτήσεις από διεθνείς οργανισμούς και φορείς, καθώς επίσης και οι δωρεές και εισφορές δημοσίων, ομογενειακών και ιδιωτικών φορέων και φυσικών προσώπων της ημεδαπής και της αλλοδαπής.
Πηγές Επεξεργασία
- Γιώργος Χ. Ρεπούσης, Η διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας, εκδ. Μεταίχμιο, πρώτη έκδοση Ιούνιος 2000.