Ισότιμος δήμος
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Κατά το αρχαίο Ρωμαϊκό Δίκαιο ισότιμοι δήμοι ονομάζονταν οι πόλεις εκείνες των οποίων οι κάτοικοι λάμβαναν το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη. Συνέπεια αυτού ήταν οι πόλεις αυτών να θεωρούνται ισότιμες με την αρχαία Ρώμη. Η ισοτιμία αυτή διδόταν μετά από διμερή συμφωνία, η δε μορφή της μπορεί να ήταν είτε καθ΄ ολοκληρία, είτε περιορισμένη.
Οι ισότιμοι δήμοι διακρίνονταν σε δύο κατηγορίες. Οι λεγόμενες CIVIUM ROMANORUM στις οποίες οι κάτοικοι απολάμβαναν όλα τα δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη και στις λεγόμενες AERARII των οποίων οι κάτοικοι δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα πλην όμως αναλάμβαναν όλες τις υποχρεώσεις των Ρωμαίων πολιτών. Την διοίκηση των πόλεων αυτών ασκούσαν είτε εγχώριοι άρχοντες (αυτοδιοίκητο), είτε από Ρωμαίους κυβερνητικούς άρχοντες.
Το μέτρο αυτό αν και ξεκίνησε να εφαρμόζεται από τον Μέγα Αλέξανδρο, υιοθετήθηκε από τους Ρωμαίους και ενισχύθηκε ιδιαίτερα με συγκεκριμένο νόμο του Ιουλίου Καίσαρα το 45-44 π.χ. Τελικά το 212 μ.χ. με διάταγμα του Καρακάλλα γενικεύτηκε σε όλες τις πόλεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Πηγές Επεξεργασία
- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.30ος, σελ.253.