Ιταλική Σχολή των αδελφών Λειχούδη
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Ιταλική Σχολή ήταν εκπαιδευτικό ίδρυμα που ίδρυσαν οι Σωφρόνιος Λειχούδης και Ιωαννίκος Λειχούδης τον 17ο αιώνα στη Μόσχα
Περιστατικά ίδρυσης της Σχολής Επεξεργασία
Τον Μάρτιο του 1697 οι αδελφοί Λειχούδη έπρεπε να διδάσκουν ιταλικά στους μαθητές της Ακαδημίας,βάσει μιας διαταγής της ρωσικής κυβέρνησης. Αλλά αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Δύο μήνες αργότερα ακολούθησε νέα διαταγή,η οποία αποτέλεσε τη βάση για την ίδρυση μιας άλλαης ανεξάρτητης σχολής της ιταλικής γλώσσας με τους δικούς της μαθητές. Έτσι η σχολή συστήθηκε στις 15 Μαΐου 1697. Ήταν το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο δεν ήταν υπό την πατριαρχική αρμοδιότητα, αλλά στην αρμοδιότητα του κράτους, του υπουργείου υπαλλήλων. Η ίδρυση στη Μόσχα ενός σχολέιου για τη μάθηση της ιταλικής γλώσσας είχε ως αιτία της στρατιωτικά, πολιτικά, και επιστημονικά ενδιαφέροντα του κράτους. Επίσης οι Ρωσοτουρκικές συγκρούσεις έσπρωχναν τη Ρωσία προς τη Βενετία και για τις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις απαιτούνταν διπλωμάτες με γνώση της Ιταλικής γλώσσας. Τέλος ήταν γνωστή η πρόοδος των επιστημών στα ιταλικα γράμματα,στη χημεία και στη ναυτική τέχνη και έπρεπε να μεταφραστούν τα αντίστοιχα έργα στην ρωσική γλώσσσα
Οικονομική κατάσταση Επεξεργασία
Η χρηματοδότηση της σχολής πραγματοποιείται από το κράτος. Όμως τα χρήματα για τη σχολή δεν χορηγούνταν τακτικά: μισθοί δασκάλων, μαθητών,τα χρήματα για ξύλα, ενώ η επιδότηση περιοριζόταν μόνο για τους φτωχούς.
Διδάσκοντες και μαθητές Επεξεργασία
Οι μοναδικοί δάσκαλοι του ιδρύματος ήταν οι Σωφρόνιος Λειχούδης και Ιωαννίκος Λειχούδης Μεταξύ των μαθητών ήταν τέκνα αρχόντων,αριστοκρατών της Μόσχας,γραφειοκρατών, πλούσιων εμπόρων,εκκλησιαστικών προσώπων,μερικοί στρατιώτες του συντάγματος Σεμιόνοβσκι. Η πρώτη εγγραφή έγινε στις 15 Μαΐου 1697 από 55 άτομακαι η δεύτερη στις 12 Νοεμβρίου από 115 άτομα. Στην πραγματικότητα οαριθμός των μαθητών ήταν πιο μικρός: από τους 55 που εγγράφτηκαν φοοιτούσαν μόνο οι 12. Φαίνεται απως η ανάγκη εκμάθησης της ιταλικής γλώσσας δεν είχε βρει απήχηση μεταξύ των εμπόρων, αριστοκρατών και ευγενών. Κυρίως επικαλούνταν λόγους υγείας και την ηλικία για να αρνηθούν.
Διδακτικά βιβλία Επεξεργασία
Ελάχιστες είναι οι αναφορές σχετικά με τα συγγράμματα: έχουμε μία μνεία σχετικά με ένα αναγκαίο σύγγραμμα, το Lementar που αντιστοιχεί σε ένα εγχειρίδιο στοιχειώδους εκπαίδευσης της ιταλικής γλώσσας.
Πηγές Επεξεργασία
- Dzhamilja N. Ramazanova, «Η Ιταλική Σχολή των αδελφών Λειχούδη (Η διαμόρφωση του συστήματος της εκπαιδεύσης στη Ρωσία και η πολιτική του Μεγάλου Πέτρου στη Μεσόγειο)», στο:Ρωσία και Μεσόγειος Πρακτικά Α' Διεθνούς συνεδρίου (Αθήνα, 19-22 Μαΐου 2005), τομ.Α', εκδ.Ηρόδοτος, Αθήνα, 2011,σελ.333-339