Κάστρο του Σαντ'Αλέσσιο Σίκουλο
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 37°54′48.960″N 15°20′47.468″E / 37.91360000°N 15.34651889°E
Το Κάστρο του Σαντ'Αλέσσιο Σίκουλο (ιταλικά: Castello di Sant'Alessio Siculo, μτφ. «Κάστρο Αγίου Αλεξίου του Σικελιώτη») είναι βυζαντινό κάστρο στη Σικελία στην κωμόπολη Σαντ'Αλέσσιο Σίκουλο της επαρχίας της Μεσσίνα. Βρίσκεται στις ακτές του Ιονίου μεταξύ Μεσίνα και Ταορμίνα.
| Κάστρο του Σαντ'Αλέσσιο Σίκουλο | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | κάστρο[1] |
| Διεύθυνση | Strada statale 114[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°54′49″N 15°20′47″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Σαντ'Αλέσσιο Σίκουλο[1] |
| Χώρα | Ιταλία[1] |
| Προστασία | ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[2] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία και περιγραφή Επεξεργασία
Το κάστρο αποτελείται από δύο πύργους, έναν ορθογώνιο και έναν κυκλικό που ενδειάμεσα τους ενώνονται με τείχος. Οι δύο πύργοι, βρίσκονται στις δύο κορυφές του ακρωτηρίου με θέα τη θάλασσα. Ο κυκλικός πύργος από την πλευρά του βουνού και ο ορθογώνιος πύργος στην πλευρά της θάλασσας. Το ακρωτήρι ήδη γνωστό στους αρχαίους Έλληνες ως "Αργυρόν άκρον", ονομαζόταν "Promontorium" από τους Ρωμαίους, οι οποίοι έκτισαν ένα μικτό φρούριο για πρώτη φορά. Κατά τη διάρκεια της μάχης μεταξύ του Οκταβιανού και Πομπήιου (36 π.Χ.), το κάστρο θα φιλοξενήσει το ίδιο Πομπήιο.
Η κατασκευή του σημερινού κάστρου πραγματοποιήθηκε από τον Αλέξιο Α΄ Κομνηνό τον 11ο αιώνα, στα πλαίσια των πολέμων που διεξάγονταν από τους Βυζαντινούς κατά Νορμανδών και Τούρκων. Αργότερα το κάστρο ανήκε στους Άραβες που το κατέλαβαν. Έπειτα το κατέλαβαν οι Νορμανδοί, τότε έγιναν σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές που οδήγησαν την οχύρωση στη σημερινή του μορφή.
Το φρούριο ήταν το σπίτι στο Κάρολου Ε΄ (1500-1558) το 1535. Σε 1608 το κάστρο αγοράστηκε, με την αντίστοιχη βαρονία, από τον Φρατζέσκο Ρομέο Ραντάζο. Αργότερα πέρασε στην οικογένεια των Πατέρνο Καστέλλο.
Στις αρχές του 19ου αιώνα οι Βρετανοί για να υπερασπιστούν την ακτή από τις επιθέσεις των Γάλλων από την Καλαβρία αποκαταστάθηκε το φρούριο με την κατασκευή των εξωτερικών τειχών. Το 1900 το κάστρο αγοράστηκε από τον Ιωάννη Ιμπελλίζερι.
Από το μπροστινό μέρος του κάστρου εκτείνονται δύο υπόγειες σήραγγες που περνούν από κάτω και τελειώνουν σε δύο ανοίγματα στους βραχώδεις τοίχους, η μία στην πλευρά της Μεσίνα, και η άλλη στην πλευρά της Ταορμίνα. Εδώ, κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής τοποθέτησαν κανόνια του πυροβολικού.
Σήμερα τα κτίρια που συνθέτουν το φρούριο είναι κλειστά για το κοινό, και εν μέρει ερειπωμένα.